Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
«Κι αν αλλάξουν όλοι να παραμείνετε στην παράδοση»«Τα σπίτια σας να γίνουν Εκκλησίες»...
Βρισκόμαστε στη Θηβα το 1924 στην περιοχή του Πυρίου. Όλα κυλούν ήρεμα και καλά. Οι νοικοκυρές στολίζουν τα σπίτια τους με τα έργα των χεριών τους, οι πατεράδες αγωνίζονται για το καθημερινό αναλώνοντας τις περισσότερες ώρες τους στα χωράφια ενώ τα παιδιά ανέμελα τρέχουν από δω και από κει για να χορτάσουν το παιχνίδι τους. Ξαφνικά όμως μέσα σε αυτή την ηρεμία δύο άντρες ανεβασμένοι στα άλογά τους, γνωστοί στους περισσότερους των Θηβών, ο Κίμων ο Στεφανιώτης και ο Λουκάς ο Καλατζής, γυρίζουν αλαφιασμένοι και τρομαγμένοι φωνάζοντας, πάνω από τα άλογα που βρισκόντουσαν. «Μας ΦPAΓKEΨAN! Μας ΦPAΓKEΨAN!» Τι είχε συμβεί; Δυστυχώς είχαν πληροφορηθει πως η Ελλαδική Εκκλησία άλλαξε το ημερολόγιο χωρίς να γνωρίζει ο κόσμος, χωρίς να ρωτηθούν οι Αρχιερείς της Ελλάδος, εκτός από τους πέντε που το άλλαξαν.
«Μας φράγκεψαν! Μας φράγκεψαν!». Συνεχώς φώναζαν και ενημέρωναν τα γειτονικά χωριά των Θηβών.Ναι, μα με ποιο δικαίωμα το έκαναν αυτό;
Οι δύο αυτοί άνδρες είχαν πνευματικό καθοδηγητή κάποιο επίσκοπο ο οποίος βρισκόταν σε ένα όμορφο νησί του Αργοσαρωνικού, την Αίγινα. Το όνομά του ήταν Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως. Το 1918 είχαν πάει και οι δύο στο νησί να εξομολογηθούν και να πάρουν τη συμβουλή του για ένα θέμα το οποίο την εποχή εκείνη ήταν σε έξαρση. Το θέμα αυτό ήταν για την αλλαγή του ημερολογίου. Η ερώτησις των δύο ήταν κατά πόσο είναι εφικτή και επιτρεπτή η αλλαγή του ημερολογίου. Ο Άγιος Ιεράρχης όπως ήταν σοφός και πράος τούς απάντησε:
-Παιδιά μου, δεν πρέπει να γίνει η αλλαγή του ημερολογίου διότι βάσει αυτού έχουν θεσπισθεί όλες οι εορτές της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως το αιώνιο Πασχάλιο..- Μαλιστα Δέσποτα, εάν όμως η Εκκλησία δεχθεί τη μεταρρύθμιση τι γίνεται; Τι κάνουμε εμείς;.- Εσείς να παραμείνετε ως έχετε, δεν θα ακολουθήσετε τούς μεταρρυθμιστές διότι το Γρηγοριανό ημερολόγιο έχει καταδικασθεί από τρεις πανορθοδόξους συνόδους επί πατριαρχίας Ιερεμίου του Τρανού 1592-1593 και Ανθίμου το 1848. Είναι αδύνατον Ορθόδοξοι Χριστιανοί να δεχθούν την αλλαγή. Εγώ δε δέχομαι ούτε ακολουθώ κανέναν έστω κι αν μείνω μόνος μου. Ναι, Δέσποτα, αλλά εάν δεν έχουμε ιερείς τι θα κάνουμε;
- Παιδιά μου θα οικονομήσει ο Κύριος μας και θα σας στείλει..- Κι αν δεν έχουμε εκκλησία και εχουν γυρίσει όλοι με το Γρηγοριανό εκεί, πως το αντιμετωπίζουμε;..- Γι’ αυτό προβληματίζεσθε; Δεν υπάρχει πρόβλημα, τα σπίτια σας να γίνουν Εκκλησίες...- Μα, πως Δέσποτα; Πως μπορεί να γίνουν αυτά;
.- Εγώ παιδιά μου απεύχομαι να γίνη η αλλαγή, αλλά εάν γίνει τότε πρέπει να αντισταθείτε. Να είστε σίγουροι πως ο Χριστός μας θα είναι μαζί σας όταν συνειδητά υπερασπισθείτε τα Ιερά και τα Όσια της Εκκλησίας μας. Εάν διαβάσετε την Ιστορία της Εκκλησίας μας θα δείτε και θα γνωρίσετε πως σε περίοδο ανταρσίας και ακαταστασίας στην Εκκλησία ότι πολλά σπίτια είχαν γίνει τόποι κοινής προσευχής»... .Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα είπε και τους έλεγε ο επίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος. Έπειτα από δύο χρόνια το 1920 ο Άγιος Ιεράρχης κοιμήθηκε
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ''ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ'' ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ
Τὸ ἰστολόγιο ''Πατερικὴ Παράδοση'' προέβη εἰς ἀναδημοσίευση τῆς ἀπαντήσεως τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ πρὸς τὸ ἰστολογιό μᾶς. Μόνο ποὺ ὁ π. Εὐθύμιος δὲν ἀπάντησε εἰς τὴν δεύτερή μας ἀπάντηση. Τὸ ἰστολόγιο ''Πατερικὴ Παράδοση'' ἀναφέρει: *«Ἡ ἀπάντηση σὲ σχόλιο ἀπὸ τὸν κ. Ἰωάννη Ν., μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀναδημοσιεύσουμε τὶς τελευταῖες μελέτες τοῦ π. Εὐθυμίου, ποὺ ἀπευθύνονταν σὲ κάποιους τοῦ παλαιοῦ Ἡμερολογίου, οἱ ὁποῖοι φάνηκε ὅτι ἐνδιαφέρονται εἰλικρινὰ γιὰ διάλογο ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις τους ὅμως, ποὺ ἦσαν γενικόλογες, ἀναμασοῦσαν τὰ ἴδια καὶ κυρίως δὲν ἀπάντησαν στὴν οὐσ... περισσότερα »
Τὸ ἰστολόγιο ''Πατερικὴ Παράδοση'' προέβη εἰς ἀναδημοσίευση τῆς ἀπαντήσεως τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ πρὸς τὸ ἰστολογιό μᾶς. Μόνο ποὺ ὁ π. Εὐθύμιος δὲν ἀπάντησε εἰς τὴν δεύτερή μας ἀπάντηση. Τὸ ἰστολόγιο ''Πατερικὴ Παράδοση'' ἀναφέρει: *«Ἡ ἀπάντηση σὲ σχόλιο ἀπὸ τὸν κ. Ἰωάννη Ν., μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀναδημοσιεύσουμε τὶς τελευταῖες μελέτες τοῦ π. Εὐθυμίου, ποὺ ἀπευθύνονταν σὲ κάποιους τοῦ παλαιοῦ Ἡμερολογίου, οἱ ὁποῖοι φάνηκε ὅτι ἐνδιαφέρονται εἰλικρινὰ γιὰ διάλογο ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις τους ὅμως, ποὺ ἦσαν γενικόλογες, ἀναμασοῦσαν τὰ ἴδια καὶ κυρίως δὲν ἀπάντησαν στὴν οὐσ... περισσότερα »
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: ''ΤΣΕΚΟΥΡΙ'' (ΠΕΡΙ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ''
******************************************
Το 1933 στό μοναστήρι τής λυκόβρυσης τήν Αγία Ειρήνη τήν Χρυσοβαλαντου είχε γίνει σάλος ( τό 'γραφαν καί εφημερίδες τών ημερών ) γιά ένα γεγονός, μέ μία δαιμονιζόμενη πού έλεγε τά αμαρτήματα σέ πολλούς περαστικούς, κατά παραχώρισιν Κυρίου σέ όσους πήγαιναν εκεί καί τήν ημέρα τών χριστουγέννων μέ τό νέο... Έλεγε σήμερα δέν γενιέται ο Χριστός... σήμερα γεννιέμαι εγώ ο αντιχρίστος !... ο Μανώλης θά γεννηθεί μετά από 13 μέρες... τότε θά φύγω εγώ από εδώ, καί θά μέ διώξει αυτός Μανώλης πού θά γεννηθεί... Εγείνετο σάλος καί ήλθε καί ο υπουργός τής τότε κυβερνήσεως, κ. Γονατάς γιά νά εμπαίξει μάλλον, καί τού είπε όλα τά αμαρτήματα... Καί εφοβήθην ο υπουργός... τότε είπαν πώς άν δέν βγεί τά Χριστούγεννα μέ τό παλιό, τό δαιμόνιο από τήν γυναίκα θά έκλειναν τό μαναστήρι... Τελικά στίς στίς 7/1... τά Χριστούγεννα μέ τό πάτριο εξήλθε τό δαιμόνιο κράζοντας (φεύγω - φεύγω τώρα πού ήλθε ο Μανώλης) καί έτσι έμεινε τό μοναστήρι μέ τό πάτριο, πού είναι η Ορθόδοξη Παράδοσή μας, καί όλοι οί Άγιοι τής Εκκλησίας, ήταν μά τό παλαιό...
................................................................................................
Ο Ιωάννης της Κρονστάνδης ανακαλεί από το όραµα που είχε τον Ιανουάριο του 1901:
(ένα μέρος τής προφητείας του είναι τό παρακάτω κείμενο)
Προχωρήσαµε περισσότερο και πήγαµε σε µια µεγάλη εκκλησία. Ήθελα να κάνω το σηµείο του σταυρού, αλλά ο γέροντας µε συµβούλευσε: "Δεν είναι ανάγκη να κάνεις το σταυρό σου, επειδή αυτό το µέρος είναι το βδέλυγµα της ερηµώσεως. [3] Η εκκλησία ήταν σκοτεινή και καταθλιπτική. Στην Αγία Τράπεζα ήταν ένα αστέρι και ένα Ευαγγέλιο µε αστέρια. Κεριά καµωµένα από πίσσα καιγόντουσαν και έτριζαν σαν καυσόξυλο.
Το δισκοπότηρο στεκόταν εκεί καλυµµένο µε µια απαίσια βρωµιά. Υπήρχε κι ένα πρόσφορο [4] µε αστέρια. Ένας ιερέας στεκόταν µπροστά από την Αγία Τράπεζα µε ένα πρόσωπο κατάµαυρο σαν πίσσα, και µια γυναίκα βρισκόταν κάτω από την Αγία Τράπεζα καλυµµένη µε κόκκινα και µε ένα αστέρι στα χείλη της και ούρλιαζε και γελούσε σε όλη την εκκλησία λέγοντας: "Είµαι ελεύθερη!". Σκέφτηκα: "Θεέ µου, πόσο τροµερό!".
Οι άνθρωποι, σαν τρελοί, άρχισαν να τρέχουν γύρω από την Αγία Τράπεζα, φωνάζοντας, σφυρίζοντας και χειροκροτώντας. Μετά, άρχισαν να τραγουδούν άσεµνα τραγούδια. Ξαφνικά, ένας κεραυνός άστραψε, ένα φοβερό αστροπελέκι αντήχησε, η γη σείστηκε και η εκκλησία κατέρρευσε, στέλνοντας τη γυναίκα, τους ανθρώπους, τον παπά και τους υπόλοιπους στην άβυσσο. Σκέφτηκα: "Θεέ µου, πόσο τροµερό, σώσε µας!".
Ο γέροντας είδε αυτό που είχε γίνει, όπως κι εγώ. Τον ρώτησα: "Πάτερ, πείτε µου, ποια είναι η σηµασία αυτής της φοβερής εκκλησίας;". Αποκρίθηκε: "Αυτοί είναι οι κοσµικοί άνθρωποι, αιρετικοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Αγία, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία και αναγνώρισαν την πρόσφατα νεωτερίζουσα εκκλησία την οποία ο Θεός δεν έχει ευλογήσει. < Σ' αυτή την εκκλησία βαφτίζουν τόν Χριστό πρίν γεννηθεί... καί έχουν γιά αδέλφια τους όλους τού αιρετικούς στό όνομα τής αγάπης μάλλον δέ απάτης... πού δέν έχουν παράδοση καί δέν τηρούν τούς κανόνες, δίχως νά έχουν αγάπη γιά τούς πραγματικά Ορθοδόξους πού κρατάνε την παράδοση... Σ' αυτή την Εκκλησία άν είσαι πρέπει να υπακούσεις τήν έσχατη εντολή... έξελθε εξ' αυτής ο λαός μου...
****************************************************
Κεφάλαιο Α΄ - Η διόρθωσις του Ιουλιανού ημερολογίου το 1924
Ουδέν μεμπτόν υπάρχει σε αυτό το υποκεφάλαιο. Όλα όσα αναφέρονται έτσι έχουν.
Το υποκεφάλαιο αυτό αρχίζει με την αναφορά δύο αποτυχημένων προσπαθειών για συζήτηση (ούτε καν ενεργειών για αλλαγή) περί της μεταρρυθμίσεως του ημερολογίου, που έγιναν η πρώτη το 1324 επί αυτοκράτορος Ανδρονίκου και η δεύτερη το 1902 επί πατριάρχου Ιωακείμ του Γ΄, οι οποίες και απέτυχαν για έναν και κύριο λόγο, όπως παραδέχεται και ο συγγραφέας: για να μην προκληθεί στο πλήρωμα της Εκκλησίας ταραχή, διάσταση, μερισμός, δηλαδή σχίσμα.
Παρόλα αυτά ο συγγραφέας αμέσως μετά φαίνεται να προσπαθεί να δικαιολογήσει την καινοτομούσα Εκκλησία της Ελλάδος όταν γράφει “την αλλαγή του ημερολογίου αναγκάσθηκε εντός του έτους να αποφασίση και η Εκκλησία προκειμένου να παύση η σύγχυσις του πιστού λαού λόγω της χρήσεως διπλού ημερολογιακού συστήματος στην Ελληνική επικράτεια”. Δηλαδή ο φόβος για την, εκ της ημερολογιακής μεταρρυθμίσεως, ταραχής στο πλήρωμα της Εκκλησίας, που εκδηλώθηκε μέσα σε αυτά 600 χρόνια τουλάχιστον δύο φορές (1324 και 1904), αλλά και άλλες, ξαφνικά εξέλιπε το 1924 και πλέον η δήθεν σύγχυσις που επέφερε η αποδοχή του Γρηγοριανού ημερολογίου από την Πολιτεία ήταν ανώτερη αυτού; Για ποια σύγχυση όμως μιλάμε; Για ένα χρόνο (1923-1924), και μάλιστα τον πρώτο χρόνο μιας τέτοιας κατάστασης, όπου κάθε αρχή και δύσκολη, η μεγάλη σύγχυση που προήλθε από την χρήση των δύο ημερολογίων (γρηγοριανού για την Πολιτεία και ιουλιανού για την Εκκλησία) ήταν ουσιαστικά ότι… εορτάστηκε η πρωτοχρονιά προ των Χριστουγέννων[1][1]! Ω ποία σύγχυσις! Τι μας ενδιαφέρει αν σκανδαλιστούν οι πιστοί, αν δημιουργηθούν ταραχές, αν υπάρξει διάσταση, αν δημιουργήσουμε σχίσμα, αρκεί να εκλείψει αυτή η… σύγχυσις, μια σύγχυση που οι Εκκλησίες της Σερβίας και της Ρωσίας, αντιμετωπίζουν χωρίς κανένα πρόβλημα έναν αιώνα κοντά, προς καταισχύνη των ψευδώς υποστηριζόντων ότι η αλλαγή του εορτολογίου στην Εκκλησία της Ελλάδος έγινε για… κοινωνικούς λόγους, ήτοι για να μην υπάρχει… σύγχυσις.
Συνεχίζοντας διαβάζουμε πιο κάτω ότι “η Εκκλησία λοιπόν δεν δεχόταν το Γρηγοριανό ημερολόγιο, το οποίο προσέκρουε στις περί του Πάσχα διατάξεις της Εκκλησίας, αλλά το νέο, διορθωμένο, Ιουλιανό, το οποίο ταυτιζόταν μεν με το Γρηγοριανό στις ημερομηνίες των ακινήτων εορτών, διέφερε όμως ριζικά από αυτό, όσον αφορά το Πασχάλιο”.
Εδώ πρέπει να εξεταστούν δύο ζητήματα:
α) το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι είναι άλλο το Γρηγοριανό ημερολόγιο και άλλο το νέο διορθωμένο Ιουλιανό και
β) το θέμα της αλλαγής του Πασχαλίου, εφόσον αμέσως παρακάτω και προς τιμήν του ο συγγραφέας παραδέχεται τα εξής: “Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αρνηθή, το ότι η διόρθωσις αυτή του ημερολογίου έθιγε έμμεσα το Πασχάλιο, καθώς ο εορτασμός του Πάσχα και των λοιπών κινητών εορτών σε νέες ημερομηνίες δημιουργούσε αρκετές κυρίως λειτουργικές και τυπικολογικές επιπτώσεις. Το Πάσχα π.χ. θα εορταζόταν πλέον και κατά τον μήνα Μάιο, ενώ η Κυριακή των αγίων Πάντων ακόμη και κατά τον μήνα Ιούλιο, με αποτέλεσμα να εκμηδενίζεται στις συγκεκριμένες περιπτώσεις η νηστεία των αγίων Αποστόλων”.
α) Είναι αλήθεια πως η Εκκλησία της Ελλάδος μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν προσέλαβε το Γρηγοριανό ημερολόγιο λόγω της αλχημείας περί «διορθωμένου» Ιουλιανού, το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο ουσιαστικά και πρακτικά, παρά η παραδοχή του Γρηγοριανού στις ακίνητες εορτές. Η πρώτη διαφορά που θα προκύψει στην πράξη μεταξύ του Γρηγοριανού και του «διορθωμένου» Ιουλιανού, θα είναι η διαφορά μίας ημέρας, που θα συμβεί το… 2800 μ. Χ.! Τότε θα φανεί πως το «διορθωμένο» Ιουλιανό είναι ακριβέστερο επιστημονικά...
Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος (Το εκκλησιαστικόν ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας – 1/7/1935) γράφει:
"Κατ΄ αρχήν δεν δύναται να γίνη λόγος περί διορθώσεως του Ιουλιανού ημερολογίου, διότι η αφαίρεσις εκ τούτου 13 ημερών δεν προσέδωκεν εις αυτό την ιδιότητα του τελείου και ακριβούς ούτως ώστε ο Μακαριώτατος να λέγη ότι διόρθωσε το λάθος τούτου. Άλλωστε η τελεία και ακριβής διαίρεσις του χρόνου δεν δύναται να καθορισθή εφ’ όσον υπό της Αστρονομικής και Μαθηματικής Επιστήμης δεν εξευρίσκεται η τελεία ακριβής ισημερία του χρόνου. Και εφ’ όσον η URBI ET ORBI διατυμπανιζομένη υπό του Μακαριωτάτου διόρθωσις του Ιουλιανού ημερολογίου, δεν κατέστησεν αυτό διά της αφαιρέσεως των 13 ημερών εξ αυτού τέλειον και ακριβές, αλλά προσέδωκεν εις τούτο δια της τροποποιήσεως ταύτης τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά και διακριτικά γνωρίσματα του Γρηγοριανού ημερολογίου, ερωτώμεν τον αμερόληπτον και απροσωπόληπτον κριτήν, πλανάται εάν δεν σοφιστεύεται ή ου ο Μακαριωτατος όταν λέγη ότι δεν εδέχθη το Γρηγοριανόν, αλλά διόρθωσε το Ιουλιανόν ημερολόγιον; Αφού συμβαδίζει ο Μακαριώτατος όσον αφορά τα έτη, τους μήνας, τας εβδομάδας, τας ημέρας και τας ώρας με το Γρηγοριανόν και όχι το ανύπαρκτον διωρθωμένον Ιουλιανόν ημερολόγιον, δύναται σοβαρώς και αληθώς να διϊσχυρισθή, ότι δεν προσέλαβεν το Γρηγοριανόν ημερολόγιον αφού παρεδέχθη και εφήρμοσεν εν τη Εκκλησία το χρονόμετρον τούτου; Ο διϊσχυρισμός ούτος του Μακαριωτάτου είναι παρόμοιος προς τον διϊσχυρισμού εκείνου όστις διατείνεται ότι το όνομα Κώστας δεν είναι το ίδιον με το όνομα Κωνσταντίνος και ότι το όνομα Γιάννης δεν είναι το αυτό με το όνομα Ιωάννης".
Και ο Λεοντοπόλεως (μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας) Χριστόφορος γράφει (Ημερολογιακά, Αλεξάνδρεια 1925, σελ. 25-26):
"Ως προς μεν την υπάρχουσαν διαφοράν μεταξύ του Γρηγοριανού ημερολογίου και του ημερολογίου, το οποίον χρησιμοποιούσιν οι παρ’ ημίν νεοημερολογιακοί, μη ευμοιρούντες ημείς ειδικής μορφώσεως, ομολογούμεν, ότι δεν δυνάμεθα να εύρωμεν που υπάρχει η διαφορά μεταξύ των δύο ημερολογίων, αφού κατά 13 ημέρας αμφότερα προηγούνται του Ιουλιανού, και κατά την αυτήν ημέραν εορτάζουσι τας αρχαίας ακινήτους εορτάς των οι μεταρρυθμισταί». Και πιο κάτω «Εν τούτοις, μολονότι οι νεοημερολογιακοί φρονούσιν ότι το ημερολόγιον αυτών είνε διάφορον του Γρηγοριανού, οι Καθολικοί, αναγνωρίζοντες εις το μετερρυθμισένον ημερολόγιον των Ορθοδόξων αυτό το ιδικόν των, καυχώνται πανταχού,ότι κατόρθωσαν επί τέλους, καίτοι αργά να πείσωσι τους Ορθοδόξους Έλληνας να καθολικίζωσι, τουλάχιστον κατά το ημερολόγιον…".
Όποιος διαβάσει τα επίσημα έγγραφα των συνεδριάσεων για το ημερολογιακό, τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος επί Μελετίου Μεταξάκη και Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου (Αρχιμ. Θεοκλήτου Στράγκα, Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία), όσο και της Πατριαρχικής επιτροπής υπό την προεδρία του Βιζύης Ανθίμου (περιοδικό «Νέος Ποιμήν» 1922, τ.3-4-5), αλλά και του «Πανορθοδόξου» συνεδρίου επί Μελετίου Μεταξάκη (Πρακτικά και αποφάσεις, Κων/πολη 1923), θα καταλάβει ότι το δήθεν «διορθωμένο» Ιουλιανό, ήταν ένας δόλιος τρόπος για να επιτευχθεί η εορτολογική συμφωνία μετά των ετεροδόξων της Δύσεως, που επιθυμούσαν τόσο οι νεωτεριστές πρωτεργάτες της καινοτομίας αυτής, όσο και οι ετερόδοξοι.
β) Ως προς το Πασχάλιο θαυμάζουμε το μέγεθος της υποκρισίας των νεωτεριστών. Από τη μία και για να καθησυχάσουν τις φωνές διαμαρτυρίας ισχυρίζονται ότι δεν άλλαξαν το Πασχάλιο, από την άλλη όμως θεωρούν απαραίτητη μελλοντικά την αλλαγή του Πασχαλίου για να συμβαδίζει δήθεν με το πνεύμα των κανόνων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, και με την πραγματική ισημερία. Ας αφήσουμε όμως τον σοφό Τραπεζούντιο διδάσκαλο Σεβαστό Κυμινήτη να απαντήσει (δες το πρωτότυπο κείμενο στο βιβλίο του «Εορτολόγιον», Ιούνιος 1701, σελ. 65-67):
"Όμως οι θειότατοι Πατέρες της πρώτης Συνόδου αν και ήξεραν καλά αυτή τη διαφορά της ισημερίας, πως λίγο λίγο έρχεται προς τα πίσω, λόγω της συνεχής προσθήκης της ημέρας του δισέκτου έτους, παρόλα αυτά όρισαν αυτή την εαρινή ισημερία να κρίνεται και να λογαριάζεται πάντοτε όπως βρέθηκε τότε στον καιρό τους, κατά την 21η Μαρτίου· και να μην ανεβοκατεβαίνει πλέον έξω από αυτή την ημέρα.
Όσο για το άγιον Πάσχα να εορτάζεται πάντοτε από όλους μαζί ταυτοχρόνως και την αυτή του αυτού μηνός ημέρα, είτε Μαρτίου, είτε Απριλίου, για να μην γίνει σύγχυση και διαφορά στα μέρη της Εκκλησίας που βρίσκονται σε όλη την οικουμένη, από την αλλαγή της ισημερίας που προέρχεται όπως είπαμε από την προσθήκη της ημέρας του δισέκτου.
Αν και στις μέρες μας κατέβηκε η ισημερία πολύ πιο κάτω, στις 10 Μαρτίου, όπως οι νεώτεροι με ακριβέστερη παρατήρηση δείχνουν – και γι’ αυτή την αιτία έκαναν την διόρθωση του Καλενδαρίου και έφεραν την ισημερία πάλι στην 21 Μαρτίου-, όπως ήταν στον καιρό της πρώτης Συνόδου (με το να φέρουν πίσω το Μάρτιο, και ακολούθως όλους τους μήνες, δέκα μέρες), εμείς σε αυτό δεν τους ακολουθούμε! Ούτε τολμούμε ποτέ να παραβούμε τον Όρο των θείων εκείνων Πατέρων, να φανούμε εμείς διακριτικότεροι από τους θεοσόφους και αγίους εκείνους Πατέρες, να κάνουμε εμείς διόρθωση όπου εκείνοι δεν τόλμησαν να την κάνουν.
Επειδή ακόμη και αν ήταν εύλογος αυτή η διόρθωση θα την έκαναν προηγουμένως εκείνοι. Και ή θα τραβούσαν πίσω δύο μέρες τον Μάρτιο (σημ. θα πρόσθεταν δύο μέρες δηλαδή), για να ανεβάσουν πάνω την ισημερία και να την φέρναν στις 23, όπως ήταν στην εποχή του Χριστού, ή θα τραβούσαν παραπάνω τον Μάρτιο, να την κατεβάσουν στις 15 Μαρτίου, όπως ήταν στην αρχή στην εποχή του Αδάμ. Όμως εκείνοι ούτε την ανέβασαν, ούτε την κατέβασαν, αλλά την άφησαν εκεί που την βρήκαν στις 21 Μαρτίου, για την αιτία που είπαμε παραπάνω. Για να μην προξενήσουν σύγχυση και διάσπαση στα μέρη και μέλη της Εκκλησίας, όπως το έπαθαν οι διακριτικότεροι εκείνων Λατίνοι, οι οποίοι για μια χρονική διόρθωση χωρίσθηκαν και αποκόπηκαν μαζί με τα άλλα και κατά το καλενδάριον από ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας, ως σχισματικοί και αυτάρεσκοι και αυτοκέφαλοι που είναι.
Για αυτό λέω δεν μπορούμε εμείς να παραβαίνουμε τη γνώμη και κρίση των θείων εκείνων Πατέρων, να πέσουμε και μεις στο αυτό αμάρτημα των Λατίνων· για να μην λάβουμε στην ψυχή μας αντί κέρδους ζημία, όπως οι Λατίνοι".
Σοφότεροι των Πατέρων λοιπόν οι Μεταξάκηδες, Παπαδόπουλοι, Άνθιμοι, Γερμανοί, Δωρόθεοι και λοιποί. Για κάτι τέτοιους «πατέρες» έγραφε και ο Άγιος Νικηφόρος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως: «Σοφούς δέ χειροτονούσιν εαυτούς οι σαρκοφιλόσοφοι και παρά των σπουδαστών εξιούσι καλείσθαι θεολόγοι οι κενολόγοι και Χρυσόστομοι οι αισχρόστομοι» (P.G. 100, 557).
Και πάλι προς τιμήν του ο συγγραφέας παραδέχεται τα μειονεκτήματα της ημερολογιακής μεταρρυθμίσεως, τα οποία κατά την άποψίν του είναι:
α) η ρήξη της ενότητας και η εξ αυτής σύγχυση,
β) η βιασύνη για την πραγματοποίησή της με σκοπό να εξυπηρετηθούν πολιτικοοικονομικοί σκοποί,
γ) η βεβιασμένη και άνευ διαφωτίσεως και συζητήσεως πραγμάτωσή της και
δ) η άνευ κοινής συμφωνίας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών αποδοχή της.
Το υποκεφάλαιο όμως αυτό κλείνει με μία πρόταση παγίδα: “η ημερολογιακή μεταρρύθμισις δεν προσέκρουε στα δόγματα της πίστεως”.
Το αν προσέκρουε ή όχι και σε ποιο δόγμα, θα προσπαθήσουμε να το δείξουμε παρακάτω στο επίμαχο κεφάλαιο.
Εδώ απλά βλέποντας τα παραπάνω, τα οποία αποδέχονται όλοι οι εχέφρονες ως μειονεκτήματα, εγείρεται δικαίως το ερώτημα: “μα γιατί τόση σπουδή και βιασύνη για να γίνει η αλλαγή;”. Ποιοι ήταν πράγματι οι λόγοι της μεταρρυθμίσεως αυτής;
Ήταν οι κοινωνικοί λόγοι, δηλαδή είτε η αποφυγή της σύγχυσης των δύο ημερολογίων, που επικαλείται ο τότε αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, είτε οι πιέσεις της Πολιτείας, που αναφέρει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης; Ούτε το πρώτο δικαιολογεί τέτοια βιασύνη, ούτε το δεύτερο μας πείθει ιδιαιτέρως, λόγω των στοιχείων που έχουμε και θα παραθέσουμε παρακάτω.
Ήταν οι επιστημονικοί λόγοι, δηλαδή η ατέλεια του Ιουλιανού ημερολογίου; Μα και οι Πατέρες της εν Νικαία Α΄ Συνόδου γνώριζαν το σφάλμα του ημερολογίου, πάνω σε αυτό όμως καθόρισαν το Πασχάλιο το οποίο όρισαν αιώνιο και αμετακίνητο. Όπως γράφει και πάλι χαρακτηριστικά ο Σεβαστός Κυμινήτης (βλ. ανωτ. σελ. 179): "Είναι ποτέ δυνατόν σε μας να παραβαίνουμε την γνώμη και την κρίση των θείων εκείνων Πατέρων και να κάνουμε εμείς αυτή τη διόρθωση και να μην προξενήσουμε σύγχυση και διάσπαση στην παγκόσμια του Χριστού Εκκλησία; Όπως το έπαθαν οι νεωτεριστές Λατίνοι, ως αυτοκέφαλοι και αυτάρεσκοι. Και γι’ αυτή τη διόρθωση που έκαναν και εξέδωσαν κοινή απόφαση στην Εκκλησία, χωρίς κοινή Σύνοδο, και γι’ αυτήν τους την αυτοκεφαλία, αποκόπηκαν και χωρίσθηκαν αυτοβούλως από την καθολική του Χριστού Εκκλησία".
Κι αν τάχα οι υπερόπτες καταφρονητές των Αγίων Πατέρων κόπτονταν τόσο πολύ για την επιστημονική ορθότητα του ημερολογίου γιατί δεν προέκριναν νέο τελειότερο ημερολόγιο αφού γνώριζαν καλώς ότι και το «διορθωμένο» Ιουλιανό ήταν ατελές; Μήπως τελικά ο σκοπός τους ήταν ο συνεορτασμός των εορτών, κινητών και ακινήτων, με τους Δυτικούς, ως πρώτο βήμα και απαραίτητη προϋπόθεση για την «ένωση των εκκλησιών»; Βεβαιότατα! Και προς απόδειξη αυτού παραθέτω ενδεικτικά τα εξής στοιχεία στον καλοπροαίρετο αναγνώστη:
α) Από την Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920. Η προσέγγιση των Εκκλησιών θα γίνει «διά της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών».
β) Από την Πατριαρχική επιτροπή του 1922. Το μέλος της επιτροπής καθηγητής Γ. Λιαννόπουλος απέδειξε ότι εκ των τριών ηλιακών ημερολογίων, το Ιουλιανό και το Περσικό είναι ανώτερα του Γρηγοριανού. Αυτή η επιστημονική γνώμη μάλλον δεν εξυπηρετούσε όμως τον σκοπό ο οποίος ήταν ο κοινός εορτασμός, όπως προείπαμε, τόσο στις ακίνητες, όσο και στις κινητές εορτές, δηλαδή στο Πασχάλιο. Επειδή όμως δεν ήταν δυνατό να γίνει χωρίς αντίδραση η παραδοχή του Γρηγοριανού Πασχαλίου, συζητήθηκε και η μονιμοποίηση της εορτής του Πάσχα (να γίνει δηλαδή ακίνητη εορτή), για την οποία ο Βιζύης Άνθιμος γνωμοδότησε (Νέος Ποιμήν, 1922, τ. 3-4-5, σελ. 234-236): «Η προτεινόμενη μονιμοποίησις της εορτής του θείου Πάσχα σκοπούσα αναμφισβήτως το μεν εις την επίτευξιν της ταυτοχρόνου παρά πάντων των χριστιανικών λαών πανηγύρεως της μεγίστης ταύτης του Χριστιανισμού εορτής και των εξ αυτής εξαρτωμένων εορτών, το δε την άρσιν των υφισταμένων διά την εύρεσιν της εορτής ταύτης δυσχερειών και τον καθορισμόν αυτής εν ωρισμένη ημέρα του μηνός είναι ομολογουμένως σκόπιμος και επωφελής. Από οποιασδήποτε δε απόψεως, είτε εκκλησιαστικής, είτε κοινωνικής και αν εξετασθή σήμερον η προκειμένη πρότασις, ουδείς δύναται να διαμφισβητήση ότι αύτη αποτελεί διά την Ορθόδοξον Ανατολικήν Εκκλησίαν μέρος του όλου Ημερολογιακού αυτής ζητήματος· καθόσον από εκκλησιαστικής απόψεως εξεταζομένη, είναι πρόδηλον ότι δεν δύναται και εν περιπτώσει πραγματώσεως αυτής να συντελέση εις την επίτευξιν του επιδιωκομένου δι’ αυτής σκοπού, εφ’ όσον η μεν ημετέρα Εκκλησία έχει εν χρήσει το Ιουλιακόν ημερολόγιον, αι δε Εκκλησία της Δύσεως το Γρηγοριανόν. Δι’ ο και κατ’ ανάγκην επιβάλλεται πρωτίστως η ενέργεια περί της ταυτότητος του Ημερολογίου και είτα να επακολουθήση η σκέψις περί μονιμοποιήσεως του Πάσχα».
γ) Από το «Πανορθόδοξο» Συνέδριο του 1923. «Η ανάγκη του ταυτοχρόνου εορτασμού των μεγάλων χριστιανικών εορτών, των Χριστουγέννων και του Πάσχα, υπό πάντων των χριστιανών, τονίζεται ιδιαιτέρως και εν τη προς τας Αυτοκεφάλους Εκκλησίας προσκλήσει του Οικουμενικού Πατριαρχείου εις την παρούσαν Διορθόδοξον Επιτροπήν» (Πρακτικά, σελ. 56). «Άλλος επί πλέον λόγος προς άμεσον προσαρμογήν και του Πασχαλίου είναι η μεγάλη ηθική σημασία και εντύπωσις, ην θα παραγάγη εις όλον τον πεπολιτισμένον κόσμον η διά της αβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης της Ορθοδόξου Εκκλησίας προσέγγισις των δύο χριστιανικών κόσμων της Ανατολής και της Δύσεως εν τω εορτασμώ των μεγάλων χριστιανικών εορτών» (σελ. 57).
δ) Η στάση της παπικής εκκλησίας. Ένα περιστατικό δείχνει ξεκάθαρα τη θετική στάση και της παπικής εκκλησίας απέναντι στον ταυτόχρονο εορτασμό. Όταν η «Κοινωνία των Εθνών» πρότεινε νέο ημερολόγιο (ακόμη πιο νέο δηλαδή και πιο ακριβές) κοινό για όλο τον κόσμο, η παπική εκκλησία απάντησε ότι δέχεται αυτό, «αν δεχθή τούτο και η Ανατολική Εκκλησία» (ΣΚΡΙΠ 17-1-1924).
Ξαναλέω όλα τα υπόλοιπα περί κοινωνικών ή επιστημονικών λόγων, αποδεικνύονται από την μελέτη της ιστορίας, σοφίσματα και ουσιαστικά στάχτη στα μάτια των Ορθοδόξων που αγωνιούσαν. Η μεγαλύτερη λοιπόν αδυναμία της ημερολογιακής μεταρρύθμισης ήταν ότι αυτή δίχασε τους Ορθοδόξους χάριν της ενώσεως με τους ετεροδόξους[1][2].
[1] Δεν τα γράφω εγώ, ο ίδιος ο τότε αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος τα λέει:
Όπως επίσης δεν στέκει ως επιχείρημα ότι δημιούργησε σύγχυση η ξεχωριστή επιτέλεση της εθνικής από την θρησκευτική εορτή της 25ης Μαρτίου, γιατί μέχρι και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι η επανάσταση του 1821 δεν ξεκίνησε την 25η Μαρτίου, απλά η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε λόγω της σπουδαιότητος του Ευαγγελισμού. Ας έμενε λοιπόν η εθνική εορτή μαζί με την θρησκευτική. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
[1][2] Αξίζει να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο του νεοημερολογίτου καθηγητού Γεωργίου Αρβανιτάκη (βλ. Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια) που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ την επομένη της ημερολογιακής μεταρρύθμισης (24-3-1924):
Προφητεία του Κοσμά Φλαμιάτου για την αλλαγή του ημερολογίου
Ο ευσεβέστατος αγωνιστής της Ορθοδοξίας Μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος (+1852), προέβλεψε 75 χρόνια πριν να συμβεί, την ημερολογιακή καινοτομία.
Στο προφητικό του έργο "Φωνή ορθόδοξος και σπουδαία" (Αθήνα 1849) περιγράφει με οξυδέρκεια την εκκλησιαστική κατάσταση της εποχής και προβλέπει την επερχόμενη κατά της Ορθοδοξίας επιβουλή.
Είναι σημαντικότατο βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι ενασχολούμενοι με τα εκκλησιαστικά.
Παραθέτουμε το επίμαχο απόσπασμα, όπου αναφέρεται στην επιβουλή της Αγγλίας (μέσω των προτεσταντών και της μασωνίας):
"Δια δε την κατάργησιν πάλιν των καθ΄ ημάς εορτασίμων και πανηγυρικών ημερών, εκτός της Κυριακής, επενόησε και ενεργεί πολλά άλλα σκάνδαλα. Πρώτον μεν ενεργεί πολυτρόπως ίνα εισάξη δια νόμου εις τα ορθόδοξα Κράτη, το νέον λεγόμενον έτος της Δύσεως, καθ΄ ο αυτοί προτρέχουσι 12 ημέρας, ώστε όταν ημείς έχομεν πρώτην του μηνός, αυτοί μετρώσι 13. Δι΄ αυτής της καινοτομίας ελπίζει ίνα συγχύση και ανατρέψη τας εορτασίμους ημέρας και εισάξη και άλλους νεωτερισμούς"
Το νέον έτος της Δύσεως είναι το γρηγοριανό ημερολόγιο, το οποίο τότε διέφερε κατά 12 μέρες από το Ιουλιανό και το οποίο εισήχθη στο Ελληνικό Κράτος με Βασιλικό Διάταγμα το 1923 και στην Εκκλησία της Ελλάδος αντικανονικώς το 1924.
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι πρωτεργάτες της ημερολογιακής καινοτομίας Μελέτιος Μεταξάκης και Χρυσόστομος Παπαδόπουλος υπήρξαν αγγλόφιλοι, φιλοπροτεστάντες και ο πρώτος αποδεδειγμένα μασώνος.
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι πρωτεργάτες της ημερολογιακής καινοτομίας Μελέτιος Μεταξάκης και Χρυσόστομος Παπαδόπουλος υπήρξαν αγγλόφιλοι, φιλοπροτεστάντες και ο πρώτος αποδεδειγμένα μασώνος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: Προφητεία του Κοσμά Φλαμιάτου για την αλλαγή του ημερολογίου http://entoytwnika.blogspot.com/2013/04/blog-post_8582.html#ixzz2QHpu66F8
Under Creative Commons License: Attribution
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:
Εφ' όλης τής ύλης... Απαντήσεις επί τού σχίσματος...
1) https://www.facebook.com/groups/182643408498184/doc/318615551567635/
2) http://www.ecclesiagoc.gr/el/arxiki
....Ιερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
3) http://patriaorthodojia.blogspot.com/2012/03/blog-post_1968.html
....ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
4) http://entoytwnika.blogspot.gr/2012/08/2_25.html
5) http://apokalypsisnow.blogspot.com/2012/03/blog-post_24.html?spref=fb
6) http://www.oodegr.com/oode/dogma/dogma.htm
7) http://pmeletios.com/index.html
8)http://www.scarlakidis.gr/01.proti_selida.htm
9)http://orthodoxiskepsi.weebly.com/
1) ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
2) Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ - Η ΣΕΛΙΔΕΣ (1 & 2) ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΛΑΙΚΟΥ
*
