Η ομιλία μέ τήν μεγαλύτερη ακροαματικότιτα

ΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (ομιλίες) ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ... ...{κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ... https://apokalipsistora.blogspot.com/2017/05/blog-post_18.html

< ΟΛΑ, ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ >

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020

Ιστορικό Ενωτικό Συλλείτουργο

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΥΠΕΡΒΑΣΙΣ)

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ... Απαντάει στίς όποιες αντιρρήσεις - αμφιβολίες - ερωτήματα, τά οποία εκφράζονται, από πιστούς τής Εκκλησίας, διά την πράξη τής ένωσης...    

23 Μαρτίου 2014

Αντιοικουμενισμός εν δράση  

Ιστορικό Ενωτικό Συλλείτουργο

Ύμνον και ευχαριστίαν ανέπεμψε προς τον Δομήτορα της Εκκλησίας Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ανέπεμψε σήμερα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, στο Συνοδικό Συλλείτουργο που τελέσθηκε στην ιστορική Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου Παιανίας. 

20 Μαρτίου 2014

Συνοδική αντιπροσωπεία στην Ι.Μ. Αγίου Κυπριανού

Επίσκεψη στην Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην περιοχή της Φυλής Αττικής πραγματοποίησε σήμερα αντιπροσωπεία της Ιεράς Συνόδου με επικεφαλής την Α.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Γ.Ο.Χ.  Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Καλλίνικο. 
Περισσότερα...

19 Μαρτίου 2014

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Με αφορμή την ολοκλήρωση του Eπισήμου Διαλόγου της  Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος μετά της Ορθοδόξου Κοινότητος των Ενισταμένων, το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος προβαίνει στην ακόλουθη δήλωση: Περισσότερα...  

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Παντὶ τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας

«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡμᾶς συνήγαγε, καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου»

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καὶ περιπόθητα, 
Σήμερον συμπληροῦνται ἀκριβῶς 90 ἔτη ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴν τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ  10η Μαρτίου  Βʹ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τοῦ 1924 ὠνομάσθη 23η διὰ μιᾶς τηλεγραφικῆς ἐγκυκλίου τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.  Ὁ  εὐσεβὴς λαὸς τῆς Πατρίδος μας ἔκτοτε διηρέθη εἰς τοὺς υἱοθετήσαντας τὴν καινοτομίαν Νεοημερολογίτας καὶ εἰς τοὺς παραμείναντας εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις «Παλαιοημερολογίτας», ἤτοι τοὺς γνησίους Ὀρθοδόξους Χριατιανούς. Ἐπηκολούθησαν ποικίλαι διώξεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ ἀποδεχθῇ τὴν καινοτομίαν. Ἀλλ’ ἕν ἔτος ἀργότερον, κατὰ τὴν ἀγρυπνίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸ ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, εἰς τὸ ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ίωάννου τοῦ Θεολόγου Ὑμηττοῦ, κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐνεφανίσθη ὁλόφωτος ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐμφάνισις αὕτη εἶναι ἡ Θεόθεν βεβαίωσις τῆς ὀρθότητος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος. Κατὰ τὰς μετέπειτα διώξεις, φυλακίσεις, ἀποσχηματισμούς κληρικῶν, ἐξορίας ἐπισκόπων, κατεδαφίσεις ναῶν κ.λπ. δεινὰ τῆς γνησίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ μεγάλου ἐκείνου θαύματος τῆς Γ’ ἐμφανίσεως τοῦ Τ. Σταυροῦ ὑπῆρξε διὰ τοὺς ἀγωνιζομένους γνησίους Όρθοδόξους στήριγμα καὶ πηγὴ δυνάμεως.
Σήμερον, ἡ ἀποφράς ἐκείνη ἡμέρα τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας συμπίπτει μετὰ τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ εὐτυχὴς συγκυρία καθιστᾶ τὴν παροῦσαν ἡμέραν κατ’ ἐξοχὴν γέμουσα συμβολικῶν συνειρμῶν, ὥστε νὰ ἑορτασθῇ κατ’ αὐτὴν τὸ μέγα χαρμόσυνον γεγονός τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας. Δικαίως ἁρμόζει εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νὰ ἀναφωνήσωμεν δοξολογητικῶς: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»! 
Πράγματι, σήμερον πανηγυρίζομεν, κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ, ἕν μέγα εὐτυχές γεγονός: τὸ πέρας μιᾶς τριακονταετοῦς διχοστασίας. Τὰ ἔτη τοῦ παροξυσμοῦ καὶ τῆς διχογνωμίας παρῆλθον. Ἰδοὺ ἀνέτειλεν ἡμῖν ἡμέρα εἰρήνης καὶ ὁμονοίας. Τῳόντι, μεγάλη εὐεργεσία, τὸ γεγονός τοῦτο τῆς ἑνώσεως τῶν πρὶν διεσπασμένων, κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον: «καὶ ὅλως ἔοικε λοιπὸν ἡ τῆς Ἐκκλησίας κατάστασις ἵνα ἐναργεῖ χρήσωμαι τῷ ὑποδείγματι, κἂν εὐτελέστερον εἶναι δοκᾖ ἱματίῳ παλαιῷ, ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως ῥᾳδίως καταρρηγνυμένῳ, ὃ πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἰσχὺν ἐπανελθεῖν πάλιν ἀδυνατεῖ. Ὡς οὖν ἐν καιρῷ τοιούτῳ, μεγάλης χρεία τῆς σπουδῆς καὶ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας εὐεργετηθῆναί τι τὰς ἐκκλησίας. Εὐεργεσία δέ ἐστιν ἑνωθῆναι τὰ τέως διεσπασμένα» («Τοῖς ἐν Ταρσῷ πρεσβυτέροις»).
Ἡ εὐεργεσία  αὕτη ἐπετεύχθη τὴν παρελθοῦσαν Τρίτην, 5ην /18ην  Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον» Πειραιῶς, ὅπου συνῆλθεν ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου, μὲ ἀποκλειστικὸν θέμα τὴν ἕνωσιν καὶ ἐνσωμάτωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπετεύχθη, Χάριτι Κυρίου.
Ἡ ἐκκλησιολογικὴ συμφωνία, βάσει τῶν πορισμάτων τοῦ προηγηθέντος ἐπισήμου διαλόγου μεταξὺ τῶν δύο πλευρῶν, μία ἐπίπονος ἐπὶ δεκατετράμηνον ἑνωτικὴ προσπάθεια, παρήγαγε ἕν ἐμπεριστατωμένον Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, μὲ τίτλον: «Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικά», τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὴν ἀσφαλῆ θεολογικὴν βάσιν τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνώσεως.
Τούτου, λοιπόν, διαπιστωθέντος καὶ ἀφοῦ ἤρθησαν τὰ ἱεροκανονικὰ ἐμπόδια, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων ἀποτελοῦν πλέον πλήρη καὶ κανονικὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, οἱ δὲ εὐσεβεῖς πιστοὶ τῆς Κοινότητος αὐτῆς ἀνήκουν πλέον εἰς τὸ ἕν καὶ μοναδικὸν Ἐκκλησιαστικὸν Σῶμα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος.
Ἀλλ’ ἡ χαρὰ ἡμῶν δὲν εἶναι ἕν ἁπλοῦν τοπικόν γεγονός. Κατὰ τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν 8ην /21ην  Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους συνεκλήθη Διορθόδοξος Σύσκεψις εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Παναχράντου Μεγάρων, τῇ συμμετοχῇ ἐκτὸς τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐτῆς κ. Ἀγαθαγγέλου, καθὼς καὶ τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας ὑπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Βλάσιον. Κατ’ αὐτὴν συνεζητήθη κατ’ ἄρθρον τὸ προαναφερθέν Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, ἡ κατ’ ἀρχὴν συμφωνία ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχεν ἤδη ἐκφρασθεῖ ἐκ προοιμίου πρό τινων ἡμερῶν. Συνεζητήθησαν καὶ ἄλλα δογματικὰ καὶ κανονικὰ ζητήματα καὶ ἡ πολύωρος σύσκεψις κατέληξεν, χάριτι Θεοῦ, εἰς ἀπόλυτον συμφωνίαν. 
Ἡ ἀνάδειξις καὶ ἐπισημοποίησις τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνότητος γίνεται διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας, σήμερον Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 10ην/23ην Μαρτίου, ἐδῶ εἰς τὴν Ἱστορικὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέα Ὑόρκης καὶ Ἀνατολικῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς κ.κ. Ἀγαθαγγέλου καὶ τῇ συμμετοχῇ Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρουμανίας. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ τόπου δὲν εἶναι ἄνευ νοήματος διότι εἰς τὴν Ἱερὰν ταύτην Μονὴν ἔλαβον χώραν αἱ Ἐπισκοπικαὶ χειροτονίαι τοῦ ἔτους 1962 καὶ ἡ ἀνασυγκρότησις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἐν συνεργασία μετ' Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς. Διὰ τοῦ διορθοδόξου συλλειτούργου αὐτοῦ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, καθίσταται πλέον παγκόσμιον χαρμόσυνον γεγονός. Ἁρμόζει, λοιπόν νὰ ἐπαναλάβωμεν καὶ αὔθις τὸν στίχον: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»!
Ἀγαπητὰ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ ἑνότης ἡμῶν δὲν ἐπεβλήθη εἰς ἡμᾶς ὑπὸ κοσμικῆς ἐξουσίας, οὔτε ὑπαγορεύθη ὑπὸ ὑλικοῦ τινος συμφέροντος. Τὸ μόνον κίνητρον ἡμῶν ἦτο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας.
Ταυτοχρόνως, αἱ καρδίαι ἡμῶν στρέφονται μὲ ἀγάπην καὶ ἀνεξικακίαν πρὸς ὅλους ἐκείνους, οἵτινες ποικιλοτρόπως συνήργησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συνεργοῦν εἰς τὸ ὄντως παγκόσμιον σκάνδαλον τῆς διαστάσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἐν ὀνόματι τῆς ἑνώσεως μετὰ τῶν Ἑτεροδόξων καὶ ἐπὶ ἀθετήσει τῆς ἐκκλησιολογικῆς καὶ σωτηριολογικῆς ἀποκλειστικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ καλοῦμεν αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰ ἀμετακίνητα ὅρια τῆς Γνησίας Πίστεως καὶ τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπου καὶ μόνον ὑπάρχει ἡ πληρότης τῆς Χάριτος καὶ τῆς Ἀληθείας.
Ὅθεν προτρέπομεν πατρικῶς ἅπαντα τὰ πνευματικὰ ἡμῶν τέκνα, τὰ συμμετέχοντα εἰς τὴν χαρὰν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ὅπως ἐξακολουθοῦν νὰ προσεύχωνται διὰ τὴν στερέωσιν τῆς Ἑνώσεως αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν διεύρυνσιν Αὐτῆς μεταξὺ ὅλων τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν! 
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΔ’ τῇ 10ῃ/ 23 ῃ Μαρτίου
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
†  Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ  
Τὰ Μέλη
†  Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
†  Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
†  Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
†  Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
†  Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
†  Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†  Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
†  Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
†  Ὁ Ἔτνα ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†  Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
†  Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
†  Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
†  Ὁ Πόρτλαντ ΣΕΡΓΙΟΣ 
†  Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ
†  Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
†  Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
†  Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ 
†  Ὁ Φωτικῆς ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ

Μετά τό Συλλείτουργο οί Αρχιερείς...
















ΤΑΠΕΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΣΤΑΥΡΙΚΗ - ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ




ΠΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ  (μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)

Το μοναστήρι του Νιαμέτς ήταν για την Μολδαβία ότι και το μοναστήρι της Άγιας Τριάδος στην Ρωσία, ότι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου για την Ουκρανία, ότι το Αγιον Όρος για την Ελλάδα. Για πέντε αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής διαφώτισης στην Μολδαβία. Από εκεί βγήκε ο περίφημος μολδαβός γέροντας Παίσιος Βελιτσκόφσκυ, ιδρυτής και πατέρας του θεσμού των γερόντων στη Ρωσία στους έσχατους καιρούς. Έτσι ένας από τους πολλούς μαθητές του οσίου Παϊσίου, ο Σωφρόνιος, που εκείνη την εποχή ήταν ηγούμενος, ήταν πνευματικός άνθρωπος και αυστηρός ασκητής είδε ένα όραμα…..

Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα. Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα. Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους στρατιώτες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες. Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό. Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος. Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του. Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο. Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού. Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος. Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος. Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης. Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει. Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του. Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε. Όσο καιρό είχε
αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ. Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης. Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες. Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας. Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν. Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα. Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.

Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος άκουσε όλα αυτά αναστέναξε μέσα του και ρώτησε τον μαύρο δαίμονα. Τι ανάγκη έχετε να μένετε ακόμη στο μοναστήρι αφού βλέπετε, όπως και ο ίδιος ομολογείς πως οι μοναχοί έχουν παραιτηθεί από τον πόλεμο; Τι άλλη δουλεία έμεινε ακόμα εδώ για σας; Και εκείνος ο παγκάκιστος, εξαναγκασμένος από την δύναμη του Θεού, αποκάλυψε το μυστικό του. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κανένας πια να μας πολεμήσει όπως παλιά, αφού η αγάπη έχει ψυχραθεί και έχετε προσκολληθεί σε επίγειες και κοσμικές υποθέσεις. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο μοναστήρι που μας ενοχλεί και μας ανησυχεί. Είναι αυτά τα κουρελόχαρτα τα βιβλία στον όλεθρο να πάνε!! Αυτά που έχετε στην βιβλιοθήκη σας. Ζούμε με τον φόβο και τον τρόμο μήπως κάποιος από τους νεωτέρους μονάχους τα πιάσει στα χέρια κι αρχίζει να τα διαβάζει. Μόλις αρχίσουν να διαβάζουν τα καταραμένα αυτά κουρελόχαρτα, μαθαίνουν την αρχαία ευλάβεια κι εχθρότητα σας εναντίον μας κι οι νεαροί αρχάριοι ξεσηκώνονται. Μαθαίνουν από αυτά πως οι παλιοί χριστιανοί, μοναχοί και λαϊκοί, συνήθιζαν να προσεύχονται αδιάλειπτα, να νηστεύουν, να εξετάζουν και να ξαγορεύονται τους λογισμούς, να αγρυπνούν και να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ` αυτόν τον κόσμο. Μετά, απλοϊκοί όπως είναι, αρχίζουν να θέτουν τις ανοησίες αυτές σε εφαρμογή. Ακόμη παίρνουν σοβαρά όλη την Αγία Γραφή. Μας βρίζουν και ωρύονται εναντίον μας σαν άγρια θηρία. Αρκεί να σου πω ότι ένας από αυτούς τους ανόητους θερμοκέφαλους είναι αρκετός για να μας διώξει όλους από εδώ.

Είναι τόσο ανηλεείς και ασυμβίβαστοι εναντίον μας, όσο και ο θανατωμένος αρχηγός σας (ο Σωτήρας). Επί τέλους, έχουμε τόση ειρήνη και ηρεμία μαζί σας. Αυτά τα αποκαλούμενα πνευματικά βιβλία σας όμως είναι μια διαρκεί πηγή εχθρότητα και ταραχής. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη; Γιατί εσείς δεν διαβάζεται τα βιβλία μου; Δεν είναι και αυτά πνευματικά; Κι εγώ πνεύμα δεν είμαι; Κι εγώ εμπνέω ανθρώπους να γράφουν βιβλία. Δε φτάνει παρά να πέσει ένα απ` αυτά τα παλιόχαρτα, που τα λέτε περγαμηνές, στα χέρια ενός απλού κι ανόητου κι αρχίζει εκ νέου καινούργιος πόλεμος κι αναγκαζόμαστε να φεύγουμε κι να αρπάζουμε πάλι τα όπλα εναντίον σας. Ανήμπορος πια να κρατήσει σιωπή, ο φτωχός ηγούμενος τον ρώτησε.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο σας εναντίον των μοναχών στους καιρούς μας; Κι εκείνος απάντησε. Όλο το ενδιαφέρον μας σήμερα στρέφεται στο να κρατήσουμε τους μονάχους και τις μοναχές μακριά από τις πνευματικές ενασχολήσεις, ιδιαίτερα δε από την προσευχή και την μελέτη αυτών των καπνισμένων βιβλίων. Γιατί δε δαπανάτε περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των κήπων και των αμπελιών, στο ψάρεμα, στα σχολεία για τους νέους, στη φιλοξενία όλων αυτών των καλών ανθρώπων που έρχονται εδώ το καλοκαίρι για καθαρό αέρα και υγιεινό νερό; Οι μοναστές που ασχολούνται με τέτοια πράγματα πιάνονται στα δίχτυα μας όπως οι μύγες στον ιστό της αράχνης. Ως ότου όλα αυτά τα βιβλία καταστραφούν ή φθαρούν από το χρόνο, δε θα ειρηνέψουμε. Είναι σαν σαΐτες και βέλη για μας. Δεν είχε καλά καλά τελειώσει τα λόγια αυτά και σήμανε το σήμαντρο για την ακολουθία του όρθρου. Ο αρχηγός των δαιμόνων εξαφανίστηκε αμέσως σαν καπνός. Ο γέροντας ξεκίνησε για την εκκλησία με μεγάλο πόνο ψυχής, εξαιτίας των αποκαλύψεων αυτών και μπήκε στην εκκλησία. Όταν μαζεύτηκαν οι μοναχοί τους διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια όλα όσα είδε κι άκουσε κατά την διάρκεια της φοβερής Αυτής οπτασίας. Και μετά έδωσε εντολή να καταγραφούν όλα αυτά για να ωφεληθούν οι επιγενόμενοι.

Ἐπίσης καί ἀπό τό ἀκόλουθο περιστατικό ἀποδεικνύεται πῶς οἱ δαίμονες φρίττουν στήν παρουσία καί μελέτη ἀπό τούς χριστιανούς τῶν Πατερικῶν κειμένων:
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ Παίσιος Βελιτσκόφσκυ είχε ένα μολδαβό μαθητή, το Γεώργιο, που με την σειρά του είχε και αυτός ένα μαθητή, Γεώργιο και αυτόν, που ήταν τυπογράφος στο Νιαμέτς στη Ρουμανία. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γεώργιος αυτός πήγε στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε σε ένα κελί στην περιοχή της Βίγλας, κοντά στη θέση που σήμερα βρίσκεται η ρουμανική σκήτη. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος. Αφού αποτάχθηκε τον κόσμο , έζησε σαν ερημίτης και απόκτησε πολλά χαρίσματα από τον Θεό. Ο γέροντας Γεώργιος είχε ένα μαθητή τον Αθανάσιο. Έζησαν μαζί οκτώ χρόνια. Ο Αθανάσιος μιλούσε γι τον στάρετς Παίσιος Βελιτσκόφσκυ με δέος και σεβασμό και διηγιόνταν τα ακόλουθα για να δείξει το ύψος των πνευματικών του αναβάσεων. «Είχα την εξαιρετική ευλογία να γνωρίσω τον τελευταίο επιζόντα μαθητή του γέροντα Παίσιου. Από το ακόλουθο περιστατικό που συνέβη σε αυτόν, που ήταν άνθρωπος πνευματικά έμπειρος, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλος άγιος ήταν ο Παίσιος. Κάποτε καθόταν στο καλύβι του και προσευχόταν. Ξαφνικά είδε (σαν σε έκσταση, όπως συνήθως αποκαλύπτεται σε τέτοιους ανθρώπους) πλήθος δαιμόνων να κυκλώνουν ένα είδος θυσιαστηρίου και σε λίγους άλλους δαίμονες να συνοδεύουν τον σατανά με δαιμονική επισημότητα. Ο σατανάς κάθισε πάνω στο θυσιαστήριο και δεχόταν τους δαίμονες ένας – ένας με τις αναφορές τους και απαντούσαν στις ερωτήσεις του. Εσύ που ήσουν; Ρώτησε ο σατανάς τον πρώτο δαίμονα. Ήμουν στο καλύβι ενός μοναχού, που ζει στην ησυχία έξω από το μοναστήρι, μα δεν μπορούσα να τον πλησιάσω, γιατί όσες φορές δοκίμασα εκείνος έπεφτε κατά γης φυσικά έκανε μετάνοιες και προσευχές και ήταν καλυμμένος ολόκληρος με μια φωτιά που με έκαιγε και για αυτό μου ήταν τελείως αδύνατο να φτάσω κοντά του. Ο σατανάς τότε διέταξε να τον δείρουν όπως και τους άλλους που δεν τα κατάφεραν στις δαιμονικές επιδιώξεις τους. Κι ήταν όλοι αυτοί 5-6 δαίμονες. Μετά ο σατανάς άρχισε να γρυλίζει και να λέει. Ω! πόσο με ενοχλούν αυτά τα παλιόχαρτα (εννοούσε τα πατερικά βιβλία μεταφράσεις του Παίσιου.) Θάρθει καιρός όμως που όλα θα υποταχθούν στην θέληση μου, και αυτά τα βιβλία θα εξαφανιστούν. Και η εποχή αυτή, πρόσθεσε ο γέρων Αθανάσιος ήρθε. Η περίφημη βιβλιοθήκη της μονής Νιαμέτς κατακάηκε και τα λίγα βιβλία για την νοερή προσευχή που γλίτωσαν από την καταστροφή έχουν μείνει στ` αζήτητα, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται γι` αυτά. Ο γέροντας Αθανάσιος συνέχισε. Πρέπει να διαβάζουμε διαρκώς ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Όλοι οι άγιοι πατέρες διάβαζαν πολύ, διάβαζαν ως ότου να λάβουν το χάρισμα της προσευχής. Τον Οκτώβριο του 1873 ο Αθανάσιος αρρώστησε και στις 23 του μηνός πέθανε και κηδεύτηκε στο κοινό κοιμητήριο.

Η ευχή τής βασκανίας

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ... 
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Δόξα σοί ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί. Βασιλεῦ οὐράνιε, παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν, καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος, καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχᾶς ἠμῶν. Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ καί ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς, Κύριε, ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός... περισσότερα »

κεφάλαια στήν ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
Η ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ... είναι η πρώτη προσπάθεια τών πατέρων νά προσεγγίσουν - θεραπεύσουν εσωτερικά τόν άνθρωπο, ώστε νά αναγεννηθεί πραγματικά... καί είναι η πρώτη επιστημονική έρευνα καί πράξη, μέ εμπειρία 2000 ετών... ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ... *Ο ΘΥΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΖΗΜΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ* *«Εκείνος πού σέ θυμώνει, σέ κατακτά» Elisabeth Kenny* * Τό νά κρατάς τόν θυμό μέσα σου, είνaι σάν νά αρπάζεις ένα καυτό κάρβουνο μέ τά γυμνά xέρια τής ψυχής σου, έχοντας τήν πρόθεση νά τό πετάξεις σέ ... περισσότερα

ΛΟΓΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ καί Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ 10 *ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...* **Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΣ ΗΣΥΧΙΑΣ * *Κείμενον τού Πατρός Ιωάννου Γλιόγκου... *Όταν υποφέρει κάποιος από τήν εσωτερική τρικυμία τών λογισμών, καί χάνει τόν ύπνο του καί τήν ηρεμία του έχουμε δύο τινά. Αφενός μέν είναι ήδη ασθενής, διότι δέν αντιμετώπισε εγκαίρως τό στρές καί τό άγχος, αίτια τά οποία κατά τήν Ορθόδοξη Αναλυτική Ψυχοθεραπεία είναι χωράφια επί τών οποίων καλλιεργούνται τά ψυχολογικά προβλήματα, αφετέρου δε, δέν είναι στήν πράξη Ορθόδοξος, παρά μόνον ίσως στήν θεωρία, υπό τήν έννοια τ... περισσότερα »


Εγκόλπιον Ορθοδοξίας

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
- ΕΤΙΚΕΤΕΣ - Σ - "ΑΠΑΝΤΑ" (35) - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ (269) - ΒΙΝΤΕΟ (244) - ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ (586) - ΕΙΔΗΣΕΙΣ (331) - ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ (10) - ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ (40) - ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ (30) - ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΛΠΙΓΞ (2) - ΜΑΣΟΝΙΑ (13) - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ (203) - ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ (292) - ΠΑΤΡΙΑ (27) - ΠΑΤΡΙΔΑ (41) - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ (3) - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ (216) Θεματολογία - Αέρας ελευθερίας από την Διδασκαλία Των Αγίων μας(794) - Αιρέσεις - Ανατολικά θρησκεύματα(31) - Αυθόρμητα κηρύγματα - Βιβλικές Μελέτες (101) - Βυζαντινή μουσική (56) - Διωγμοί Χριστι...περισσότερα 
ΠΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Το όραμα του γέροντα Σωφρόνιου (μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)




ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ 


Το μοναστήρι του Νιαμέτς ήταν για την Μολδαβία ότι και το μοναστήρι της Άγιας Τριάδος στην Ρωσία, ότι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου για την Ουκρανία, ότι το Αγιον Όρος για την Ελλάδα. Για πέντε αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής διαφώτισης στην Μολδαβία. Από εκεί βγήκε ο περίφημος μολδαβός γέροντας Παίσιος Βελιτσκόφσκυ, ιδρυτής και πατέρας του θεσμού των γερόντων στη Ρωσία στους έσχατους καιρούς. Έτσι ένας από τους πολλούς μαθητές του οσίου Παϊσίου, ο Σωφρόνιος, που εκείνη την εποχή ήταν ηγούμενος, ήταν πνευματικός άνθρωπος και αυστηρός ασκητής είδε ένα όραμα…..

Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα. Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα. Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους  στρατιώτες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες. Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό. Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος. Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του. Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο. Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού. Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος. Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος. Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης. Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει. Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του. Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε. Όσο καιρό είχε
αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ. Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης. Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες. Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας. Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν. Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα. Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.

Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος άκουσε όλα αυτά αναστέναξε μέσα του και ρώτησε τον μαύρο δαίμονα. Τι ανάγκη έχετε να μένετε ακόμη στο μοναστήρι αφού βλέπετε, όπως και ο ίδιος ομολογείς πως οι μοναχοί έχουν παραιτηθεί από τον πόλεμο; Τι άλλη δουλεία έμεινε ακόμα εδώ για σας; Και εκείνος ο παγκάκιστος, εξαναγκασμένος από την δύναμη του Θεού, αποκάλυψε το μυστικό του. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κανένας πια να μας πολεμήσει όπως παλιά, αφού η αγάπη έχει ψυχραθεί και έχετε προσκολληθεί σε επίγειες και κοσμικές υποθέσεις. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο μοναστήρι που μας ενοχλεί και μας ανησυχεί. Είναι αυτά τα κουρελόχαρτα τα βιβλία στον όλεθρο να πάνε!! Αυτά που έχετε στην βιβλιοθήκη σας. Ζούμε με τον φόβο και τον τρόμο μήπως κάποιος από τους νεωτέρους μονάχους τα πιάσει στα χέρια κι αρχίζει να τα διαβάζει. Μόλις αρχίσουν να διαβάζουν τα καταραμένα αυτά κουρελόχαρτα, μαθαίνουν την αρχαία ευλάβεια κι εχθρότητα σας εναντίον μας κι οι νεαροί αρχάριοι ξεσηκώνονται. Μαθαίνουν από αυτά πως οι παλιοί χριστιανοί, μοναχοί και λαϊκοί, συνήθιζαν να προσεύχονται αδιάλειπτα, να νηστεύουν, να εξετάζουν και να ξαγορεύονται τους λογισμούς, να αγρυπνούν και να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ` αυτόν τον κόσμο. Μετά, απλοϊκοί όπως είναι, αρχίζουν να θέτουν τις ανοησίες αυτές σε εφαρμογή. Ακόμη παίρνουν σοβαρά όλη την Αγία Γραφή. Μας βρίζουν και ωρύονται εναντίον μας σαν άγρια θηρία. Αρκεί να σου πω ότι ένας από αυτούς τους ανόητους θερμοκέφαλους είναι αρκετός για να μας διώξει όλους από εδώ.

Είναι τόσο ανηλεείς και ασυμβίβαστοι εναντίον μας, όσο και ο θανατωμένος αρχηγός σας (ο Σωτήρας). Επί τέλους, έχουμε τόση ειρήνη και ηρεμία μαζί σας. Αυτά τα αποκαλούμενα πνευματικά βιβλία σας όμως είναι μια διαρκεί πηγή εχθρότητα και ταραχής. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη; Γιατί εσείς δεν διαβάζεται τα βιβλία μου; Δεν είναι και αυτά πνευματικά; Κι εγώ πνεύμα δεν είμαι; Κι εγώ εμπνέω ανθρώπους να γράφουν βιβλία. Δε φτάνει παρά να πέσει ένα απ` αυτά τα παλιόχαρτα, που τα λέτε περγαμηνές, στα χέρια ενός απλού κι ανόητου κι αρχίζει εκ νέου καινούργιος πόλεμος κι αναγκαζόμαστε να φεύγουμε κι να αρπάζουμε πάλι τα όπλα εναντίον σας. Ανήμπορος πια να κρατήσει σιωπή, ο φτωχός ηγούμενος τον ρώτησε.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο σας εναντίον των μοναχών στους καιρούς μας; Κι εκείνος απάντησε. Όλο το ενδιαφέρον μας σήμερα στρέφεται στο να κρατήσουμε τους μονάχους και τις μοναχές μακριά από τις πνευματικές ενασχολήσεις, ιδιαίτερα δε από την προσευχή και την μελέτη αυτών των καπνισμένων βιβλίων. Γιατί δε δαπανάτε περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των κήπων και των αμπελιών, στο ψάρεμα, στα σχολεία για τους νέους, στη φιλοξενία όλων αυτών των καλών ανθρώπων που έρχονται εδώ το καλοκαίρι για καθαρό αέρα και υγιεινό νερό; Οι μοναστές που ασχολούνται με τέτοια πράγματα πιάνονται στα δίχτυα μας όπως οι μύγες στον ιστό της αράχνης. Ως ότου όλα αυτά τα βιβλία καταστραφούν ή φθαρούν από το χρόνο, δε θα ειρηνέψουμε. Είναι σαν σαΐτες και βέλη για μας. Δεν είχε καλά καλά τελειώσει τα λόγια αυτά και σήμανε το σήμαντρο για την ακολουθία του όρθρου. Ο αρχηγός των δαιμόνων εξαφανίστηκε αμέσως σαν καπνός. Ο γέροντας ξεκίνησε για την εκκλησία με μεγάλο πόνο ψυχής, εξαιτίας των αποκαλύψεων αυτών και μπήκε στην εκκλησία. Όταν μαζεύτηκαν οι μοναχοί τους διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια όλα όσα είδε κι άκουσε κατά την διάρκεια της φοβερής Αυτής οπτασίας. Και μετά έδωσε εντολή να καταγραφούν όλα αυτά για να ωφεληθούν οι επιγενόμενοι. 

Ἐπίσης καί ἀπό τό ἀκόλουθο περιστατικό ἀποδεικνύεται πῶς οἱ δαίμονες φρίττουν στήν παρουσία καί μελέτη ἀπό τούς χριστιανούς τῶν Πατερικῶν κειμένων:
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ Παίσιος Βελιτσκόφσκυ είχε ένα μολδαβό μαθητή, το Γεώργιο, που με την σειρά του είχε και αυτός ένα μαθητή, Γεώργιο και αυτόν, που ήταν τυπογράφος στο Νιαμέτς στη Ρουμανία. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γεώργιος αυτός πήγε στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε σε ένα κελί στην περιοχή της Βίγλας, κοντά στη θέση που σήμερα βρίσκεται η ρουμανική σκήτη. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος. Αφού αποτάχθηκε τον κόσμο , έζησε σαν ερημίτης και απόκτησε πολλά χαρίσματα από τον Θεό. Ο γέροντας Γεώργιος είχε ένα μαθητή τον Αθανάσιο. Έζησαν μαζί οκτώ χρόνια. Ο Αθανάσιος μιλούσε γι τον στάρετς Παίσιος Βελιτσκόφσκυ με δέος και σεβασμό και διηγιόνταν τα ακόλουθα για να δείξει το ύψος των πνευματικών του αναβάσεων. «Είχα την εξαιρετική ευλογία να γνωρίσω τον τελευταίο επιζόντα μαθητή του γέροντα Παίσιου. Από το ακόλουθο περιστατικό που συνέβη σε αυτόν, που ήταν άνθρωπος πνευματικά έμπειρος, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλος άγιος ήταν ο Παίσιος. Κάποτε καθόταν στο καλύβι του και προσευχόταν. Ξαφνικά είδε (σαν σε έκσταση, όπως συνήθως αποκαλύπτεται σε τέτοιους ανθρώπους) πλήθος δαιμόνων να κυκλώνουν ένα είδος θυσιαστηρίου και σε λίγους άλλους δαίμονες να συνοδεύουν τον σατανά με δαιμονική επισημότητα. Ο σατανάς κάθισε πάνω στο θυσιαστήριο και δεχόταν τους δαίμονες ένας – ένας με τις αναφορές τους και απαντούσαν στις ερωτήσεις του. Εσύ που ήσουν; Ρώτησε ο σατανάς τον πρώτο δαίμονα. Ήμουν στο καλύβι ενός μοναχού, που ζει στην ησυχία έξω από το μοναστήρι, μα δεν μπορούσα να τον πλησιάσω, γιατί όσες φορές δοκίμασα εκείνος έπεφτε κατά γης φυσικά έκανε μετάνοιες και προσευχές και ήταν καλυμμένος ολόκληρος με μια φωτιά που με έκαιγε και για αυτό μου ήταν τελείως αδύνατο να φτάσω κοντά του. Ο σατανάς τότε διέταξε να τον δείρουν όπως και τους άλλους που δεν τα κατάφεραν στις δαιμονικές επιδιώξεις τους. Κι ήταν όλοι αυτοί 5-6 δαίμονες. Μετά ο σατανάς άρχισε να γρυλίζει και να λέει. Ω! πόσο με ενοχλούν αυτά τα παλιόχαρτα (εννοούσε τα πατερικά βιβλία μεταφράσεις του Παίσιου.) Θάρθει καιρός όμως που όλα θα υποταχθούν στην θέληση μου, και αυτά τα βιβλία θα εξαφανιστούν. Και η εποχή αυτή, πρόσθεσε ο γέρων Αθανάσιος ήρθε. Η περίφημη βιβλιοθήκη της μονής Νιαμέτς κατακάηκε και τα λίγα βιβλία για την νοερή προσευχή που γλίτωσαν από την καταστροφή έχουν μείνει στ` αζήτητα, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται γι` αυτά. Ο γέροντας Αθανάσιος συνέχισε. Πρέπει να διαβάζουμε διαρκώς ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Όλοι οι άγιοι πατέρες διάβαζαν πολύ, διάβαζαν ως ότου να λάβουν το χάρισμα της προσευχής. Τον Οκτώβριο του 1873 ο Αθανάσιος αρρώστησε και στις 23 του μηνός πέθανε και κηδεύτηκε στο κοινό κοιμητήριο.