ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ... ΚΕΝΤΡΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Στις 25 Δεκεμβρίου (7 Ιανουαρίουμε το νέο ημερολόγιο) εορτάζουμε την γέννηση του Χριστού μας στην Γή,ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο θεό!!!!ο αχώρητος χώρεσε στην κοιλιά μιας παρθένου (της γλυκητάτης Παναγιάς μας),οι πύλες της σωτηρίας ξανα ανοίγουν για το ανθρώπινο γένος!είθε η γέννηση του θεανθρώπου στις καρδίες μας να μας φωτίσει όλους να βρούμε τον δρόμο της σωτηρίας,να ανεβούμε τον γολγοθά σηκώνοντας ο καθένας μας τον σταυρό του με πίστη,αγάπη κ μετάνοια ώστε να φτάσουμε στην ανάσταση!

πατέρας Ιωάννης...

Τό γεγονός  τής ενανθρωπήσεως τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, είναι τό σημαντικότερο ιστορικό γεγονός οπωσδήποτε, τό οποίο δύο χιλιάδες χρόνια μετά από τήν γέννηση τού Χριστού, δέν έπαψε νά επηρεάζει τήν ανθρωπότητα. Τό αιώνιο στίγμα – πρό ΧΡΙΣΤΟΥ, & μετά ΧΡΙΣΤΟΥ – επιβεβαιώνει τόν κάθε σοβαρό, καί μή εμπαθή ιστορικό, ότι όντως ο μοναδικός Ιησούς, είναι κυρίαρχος τής ιστορίας, καθώς καί πρίν τήν ενανθρώπησή Του, τά πάντα θεωρούνται ως προπαρασκευή γιά τό μοναδικό αυτό γεγονός. Όλα τά σχετικά στοιχεία μέ τήν ενσάρκωση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού, επιβεβαιώνουν τήν πίστη τής Εκκλησίας, πώς τό γεγονός αυτό είναι πράγματι μοναδικό καί ανεπανάληπτο, όπως ακριβώς μοναδικός καί ανεπανάληπτος είναι καί ο Χριστός.

Όπως εύστοχα προανέφερα, ο Χριστός είναι τό μοναδικό πρόσωπο είς τήν ιστορία τού κόσμου, τό οποίο επισφραγίζει τήν ιστορία, διότι όπως θά ιδούμε, έχει προϊστορία, διά τούτο καί ολοκληρώνει τήν ιστορία. Δίχως τήν εμφάνιση τού Χριστού, ο κόσμος ή δέν θά είχε ιστορία, ή θά ευρήσκετω είς ιστορικόν χάος. Καί τούτο διότι τό νεογέννητο βρέφος Εμμανουήλ, είναι τό μόνο πρόσωπο διά τό οποίο εγνώριζαν αρκετά πράγματα, μιλούσαν γι’αυτό καί τό ανέμεναν, συνειδητώς πολλοί άνθρωποι, πολύ πρίν γεννηθεί.

Άλλωστε έως τούδε είς τόν κόσμο, μόνον γύρο από τό πρόσωπο τού Χριστού υπήρξε τό φαινόμενο τών προφητειών, από θρησκευτικής πλευράς, καθώς καί από φιλοσοφικής πλευράς πολλοί φιλόσοφοι οδηγήθηκαν συμπερασματικά στήν ανάγκη αναζήτησης τού ακρογωνιαίου τούτου λίθου καί γιά τήν φιλοσοφία, όπως ενδεικτικά σέ κάποια κείμενα μπορούμε νά δούμε παρακάτω, παράλληλα καί μέ τίς προφητείες.

Δεκάδες είναι τά φιλοσοφικά κείμενα, καί εκατοντάδες οί προφητείες οί οποίες ομιλούν σαφέστατα, ή καί υπονοούν τόν ερχομό τού Μεσσία περιγράφοντας τήν ζωή καί τήν θυσία Του. Ασφαλώς κανείς δέν ημπορεί νά αμφισβητήσει τήν αυθεντικότητα αυτών τών κειμένων, είτε τών Ελλήνων φιλοσόφων οί οποίοι ουδεμίαν Ιουδαϊκή αντίληψη περί μεσσιανισμού είχαν λόγο νά έχουν, είτε καί αυτών ακόμη τών κειμένων τής Π.Δ. (Παλαιάς Διαθήκης) Πρώτον διά τόν λόγο ότι μεταφράσθηκε καί έτσι ολοκληρώθηκε 280 χρόνια πρίν τήν γέννηση τού Χριστού, αλλά καί κυρίως διότι η μετάφραση έγινε από 70 Έλληνες σοφούς τής εποχής εκείνης ακριβώς καί γιά τόν λόγο τής εξασφάλισης τού κειμένου επί πλέον, από οποιανδήποτε μελλοντικά επιχειρούμενη προσθαφαίρεση.

Άλλωστε νεώτερες επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει, τήν γνησιότητα τού κειμένου τής Π.Δ. (Παλαιάς Διαθήκης),τό οποίον χρησιμοποιεί επίσημα η Εκκλησία.  Αλλά   άς δούμε ενδεικτικά –όσο μάς επιτρέπει ο χώρος– τί μάς λένε αυτά τά αρχαία κείμενα.

Δημόκριτος: «Δεί τόν θέλοντα φιλόσοφον γενέσθαι, ασκείν σωφρονείν, πάντων απέχεσθαι κακών, πάντα δε ορθώς νοείν καί πράττειν, καί ούτω φιλοσοφήσει, τό εννάγραμον όνομα, (τό όνομα τού πραγματικού Θεού ήταν άγνωστο στούς αρχαίους, Έλληνες, καί γιά τόν λόγο αυτό είχαν Βωμό αφιερωμένο στόν άγνωστο Θεό.) καί όψεται τόν υιόν τού Θεού Λόγου τόν απαθή, ποθητού μελλοφανή.»

Απ. Ιωάννης: «Έν αρχή ήν ο Λόγος, καί ο Λόγος ήν πρός τόν Θεόν, καί ο Θεός ήν ο Λόγος. Καί ο Λόγος σάρξ εγένετο καί εσκήνωσεν έν ημίν, καί εθεασάμεθα τήν δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά τού Πατρός, πλήρης χάριτος καί αληθείας.»

Πλούταρχος: «Ο Παλαιός νέος καί νέος αρχαίος, ο πατήρ γόνος καί ο γόνος πατήρ.»

Ιησούς Χριστός: «Λέγει αυτώ ο Ιησούς (πρός τόν Φίλιππο ο οποίος εζήτησε από τόν Κύριο νά τούς δείξει τόν Πατέρα). Τοσούτον χρόνον μεθ’ υμών ειμι, καί ούκ έγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν Πατέρα. (Ιωαν.ιδ’9) ότι έν εμοί ο πατήρ, κ’αγώ έν αυτώ (Ιωαν.ι’38,30)εγώ καί ο Πατήρ έν έσμεν.»  

Χείλων: «Γόνος έκ γόνου κατελθών γόνιμον ύδωρ εποίησεν. Τό υπέρτατον τών όλων αίτιον επινοείται ού φωτί καί πνεύματι, αλλ’ως πάντων Θεός καί κύριος Πατήρ.»

Πρ. Ησαΐας: «ότι παιδίον εγενήθη ημίν, υιός εδόθη ημίν, ού η αρχή εγενήθη επί τού ώμου αυτού, καί καλείται τό όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, Πατήρ τού μέλλοντος αιώνος.»

Ιησούς Χριστός: «Ός δ’αν πίη έκ τού ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ, ού μή διψήση είς τόν αιώνα, αλλά τό ύδωρ ό (εγώ) δώσω αυτώ, γενήσεται έν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου είς ζωήν αιώνιον.» (Ιωαν.δ’14. πρός τήν Σαμαρείτιδα.)

Τίνων: «Ήξα η ανίσχουσα ημίν (περί τής Θεοτόκου) μέλλειν τόν ουράνιον τού Θεού καί Πατρός παίδα η άνανδρος (δίχως άνδρα)κόρη κύει.»

Πρ. Ησαΐας: «Ιδού η παρθένος έν γαστρί έξει, τέξεται υιόν καί καλέσεις τό όνομα αυτού Εμμανουήλ.» (ο Έλληνας Αστάνου όμως στοχαζόμενος, θά προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα αποκαλύπτοντας καί τό όνομα τής Θεοτόκου.)

Αστάνου: «Τιμήσωμεν τήν Μαριάμ, ως καλώς κρύψασαν τό μυστήριον.»

Απ. Παύλος: «Καί ομολογουμένως μέγα εστί τό τής ευσεβείας μυστήριον. Ο Θεός εφανερώθη έν σαρκί εδικαιώθη έν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη έν έθνεσιν, επιστεύθη έν κόσμω, ανελήφθη έν δόξη.»(όχι ως Θεός πατέρας, αλλά ως Θεός Υιός.)

Μένανδρος: «Ο παλαιός νέος καί ο νέος αρχαίος. Ο Πατήρ Γόνος καί ο γόνος Πατήρ, τό έν τρία, καί τά τρία έν, άσαρκον σαρκικόν (τό άσαρκον –ο άϋλος Θεός– έν τή σαρκί ώφθη). Γή τέτοκε τόν ουράνιον Βασιλέα.»

Απ. Ιωάννης: «ότι τρείς εισίν οί μαρτυρούντες έν τώ ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος, καί τό Άγιον Πνεύμα, καί ούτοι οί τρείς έν εισί.» (Α.Ιωαν.ε’7)

Ασκληπιός: «Ει μή πρόνοιά τις τού τών πάντων Κυρίου, ού μήν τόν λόγον τούτον αποκαλύψαι ηβούλοντο, ουδέ ημάς τοιούτοις έργοις κατείχεν ίνα περί τούτων ερωτήσητε. Ού γαρ εφικτόν εστίν είς αμυήτους τοιαύτα παράσχεσθαι μυστήρια. Αλλά τώ νοΐ ακουσάντων ακούσατε. -έν μόνον ήν φώς νοερόν πρό φωτός νοερού καί ήν αυτά (τά τρία) ένωσις έκ τού νού, φωτί καί πνεύματι.- Τά πάντα έξ αυτού καί είς αυτόν, είς γόνιμον έκ γονίμου κατελθών»

Απ. Ιωάννης: «Έν αυτώ ζωή ήν, (είς τόν Λόγο) καί η ζωή ήν τό φώς τών ανθρώπων. Ήν τό φώς τό αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον είς τόν κόσμον.»  

Απ. Παύλος: «Ός ών (ο Χριστός) απαύγασμα τής δόξης καί χαρακτήρ τής υποστάσεως αυτού, (τού Θεού Πατρός Εβρ.α’3) ός εστίν  εικών τού αοράτου Θεού, πρωτότοκος πάσης κτίσεως. (Κολασσ.α’15.) ότι έν αυτώ κατοικεί πάν τό πλήρωμα τής Θεότητος σωματικώς.»(Κολασσ.β’9.).                                                                                            ...χιλιάδες χρόνια πρίν από τόν Απ. Παύλο όμως, μάς είχαν αποκαλυφθεί ακριβώς τά ίδια

Ερμής ο Τρισμέγιστος: «Τρείς μεγίστας υποστάσεις είναι [περί τής Αγίας Τριάδος]  τό τού αρρήτου καί δημιουργού όνομα μίαν δέ Θεότηταείπε. Έν μόνον εστί τό φώς τό νοερόν πρό φωτός νοερού, καί ήν αεί νούς νοός φωτεινός, Καί ουδέν έτερον ήν ή   η τούτου ενότης αεί έν αυτώ ών αεί τώ αυτού νοΐ καί φωτί και πνεύματι πάντα περιέχει …. Καίαπαθώς απογεννήτως λόγον εγέννησε Θεόν όντα τήν ουσίαν έκ τής ουσίας ός σού τού Πατρός τήν εικόνα καί πάν ομοίαν φέρει, ώστε εκείνος έν Σοί, Σέ δέ εκείνω.» 

Ιησούς Χριστός: «Λέγει αυτώ ο Ιησούς [πρός τόν Φίλιππο ο οποίος εζήτησε από τόν Κύριο νά τούς δείξει τόν Πατέρα]. Τοσούτον χρόνον μεθ’ υμών ειμι, καί ούκ έγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν Πατέρα. (Ιωαν.ιδ’9) ότι έν εμοί ο πατήρ, κ’αγώ έν αυτώ (Ιωαν.ι’38,30)εγώ καί ο Πατήρ έν έσμεν.» 

Η αποκάλυψη λοιπόν σέ Εβραίους καί σέ Έλληνες είναι ακριβώς ίδια. Θά τολμούσα  νά πώ μάλιστα ότι αυτό τό οποίο προεφήτευσαν οί Εβραίοι δίχως νά γνωρίζουν, οί αρχαίοι Έλληνες τό αναζητούσαν διά τού φιλοσοφικού στοχασμού, γι’ αυτό καί όταν ήλθε τό αναγνώρισαν, καί τό δέχθηκαν διότι είχαν επίγνωση τού στοχασμού τους, αντίθετα μέ τούς Εβραίους οί οποίοι απέρριψαν τό ού κατ’ επίγνωσιν αναμενόμενο κατά τόν απόστολο. « είς τά ίδια ήλθε, καί οί ίδιοι αυτόν ού παρέλαβονΙωαν.α’11.»

Οί προφητείες πάντως ήταν αναντίρρητα σαφέστατες διά τούς Εβραίους, ιδιαιτέρως ως πρός τόν χρονικό προσδιορισμό τόν οποίον μάς δίνουν διά τήν επί τής γής έλευση τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Έτσι ο Πατριάρχης Ιακώβ προφητεύει στήν Γένεση:μθ’8-10, ότι μόλις εκλείψει άρχων καί σκήπτρο έξ Ιούδα θά έλθη ο Χριστός, καί πραγματικός Βασιλεύς, τού Ισραήλ, καί απόγονος τού Δαυίδ. Κάτι τό οποίον έγινε όταν εβασίλευσε ο αλλογενής Ηρώδης επί τών ημερών τού οποίου εγεννήθη ο Κύριος.

Ο Προφήτης Αγγαίος επίσης προφητεύει Αγγ.β’6,9. Ότι όταν θά έλθη ο Χριστός θά υπάρχη ακόμη ο δεύτερος Ναός, τόν οποίο έκτισε ο Ζοροβάβελ καί εξωράϊσε ο Ηρώδης καί στόν οποίο επήγε καί ο Κύριος, ο δε Δανιήλ προφητεύει ότι τότε – κατά τόν ερχομό τού Μεσσία – θά βασιλεύουν οί ρωμαίοι.  Δαν.β’1-49.

Ο Χριστός τής Εκκλησίας καί τών Γραφών, ο αληθινός Χριστός τών Ευαγγελίων, πού είναι καί ο πραγματικός Ιησούς Χριστός ο οποίος ήλθε είς τόν κόσμο πρίν δύο χιλιάδες χρόνια, είναι ο θεάνθρωπος Χριστός, ο αληθινός Θεός, Υιός καί ενσαρκωθείς λόγος τού Θεού τού ζώντος. Είναι τό κεφάλαιο τής σωτηρίας μας διά τού οποίου γίνεται η ανάπλαση τού ανθρώπου καί διά τού οποίου ανακαλύπτουμε τόν Πατέρα καί λαμβάνουμε τό Πνεύμα τό Άγιον. Αυτός τέλος σέ κάθε εποχή όπως ο Ίδιος τό είπε, έτσι καί θά αποδεικνύεται ως ο ακρογωνιαίος  λίθος ‘όν απεδοκίμασαν οί οικοδομούντες, δομήτωρ δε τής Εκκλησίας καί κεφαλή Της, ανακαινισθείς τών ψυχών καί αρχηγός τής ζωής ημών, είς δόξαν Θεού Πατρός Αμήν,  …Χρόνια Πολλά, καί φωτισμένα...  

πατέρας Ιωάννης...

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΑΡΚΩΣΕΩΣ (Ἁγίου Συμεῶν τοῦ Νέου Θεολόγου)

''Περί της του Λόγου Σαρκώσεως, καί κατά τίνα τρόπον δι’ υμάς εσαρκώθη.. (Βίβλος των Ηθικών Λόγος Α΄, Κεφάλαιο γ') *Για να προσεγγίσουμε την σάρκωση του Λόγου και την απόρρητη γέννησή του από την αειπάρθενο Μαρία και να κατανοήσουμε καλά το μυστήριο της οικονομίας για την σωτηρία του γένους μας το κρυμμένο προ των αιώνων (Εφεσίους 3:9), θα μας βοηθήσει η εξής γνωστή εικόνα:* *Κατά την δημιουργία της προμήτορος Εύας ο Θεός πήρε την έμψυχη πλευρά του Αδάμ και την ολοκλήρωσε σε γυναίκα, γι’ αυτό δεν εμφύσησε σ’ αυτήν πνοή ζωής καθώς και στον Αδάμ, αλλά το μέρος που έλαβε από την σάρ...περισσότερα »

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

άννης Γλιόγκος Υπενθυμίσουμε ότι η ακολουθία τού Αγ.Κ υπριανού, γιά όσους έχουν ψυχολογικά Προβλήματα, τελείται κάθε πρώτο Σάββα...

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

 

Πάντα η Εορτές τών Χριστουγέννων, τής πρωτοχρονιάς, καί τών φώτων, είναι μία περίοδος πνευματικού αυτοελέγχου αυτογνωσίας καί αναδιοργάνωσης... μία επιτακτική ανάγκη νά τά βρούμε μέ τόν εαυτό μας καί μέ τούς άλλους... νά πετάξουμε από μέσα μας τά σκουπίδια καί νά δεχτούμε τήν φώτιση τού Θεού... νά χαράξουμε μία νέα πορεία...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ …

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΕΝΤΡΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Τό γεγονός τής ενανθρωπήσεως τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, είναι τό σημαντικότερο ιστορικό γεγονός οπωσδήποτε, τό οποίο δύο χιλιάδες χρόνια μετά από τήν γέννηση τού Χριστού, δέν έπαψε νά επηρεάζει τήν ανθρωπότητα. Τό αιώνιο στίγμα – πρό ΧΡΙΣΤΟΥ, & μετά ΧΡΙΣΤΟΥ – επιβεβαιώνει τόν κάθε σοβαρό, καί μή εμπαθή ιστορικό, ότι όντως ο μοναδικός Ιησούς, είναι κυρίαρχος τής ιστορίας, καθώς καί πρίν τήν ενανθρώπησή Του, τά πάντα θεωρούνται ως προπαρασκευή γιά τό μοναδικό αυτό γεγονός. Όλα τά σχετικά στοιχεία μέ τήν ενσάρκωση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού, επιβεβαιώνουν τήν πίστη τής Εκκλησίας, πώς τό γεγονός αυτό είναι πράγματι μοναδικό καί ανεπανάληπτο, όπως ακριβώς μοναδικός καί ανεπανάληπτος είναι καί ο Χριστός.
Όπως εύστοχα προανέφερα, ο Χριστός είναι τό μοναδικό πρόσωπο είς τήν ιστορία τού κόσμου, τό οποίο επισφραγίζει τήν ιστορία, διότι όπως θά ιδούμε, έχει προϊστορία, διά τούτο καί ολοκληρώνει τήν ιστορία. Δίχως τήν εμφάνιση τού Χριστού, ο κόσμος ή δέν θά είχε ιστορία, ή θά ευρήσκετω είς ιστορικόν χάος. Καί τούτο διότι τό νεογέννητο βρέφος Εμμανουήλ, είναι τό μόνο πρόσωπο διά τό οποίο εγνώριζαν αρκετά πράγματα, μιλούσαν γι’αυτό καί τό ανέμεναν, συνειδητώς πολλοί άνθρωποι, πολύ πρίν γεννηθεί.
Άλλωστε έως τούδε είς τόν κόσμο, μόνον γύρο από τό πρόσωπο τού Χριστού υπήρξε τό φαινόμενο τών προφητειών, από θρησκευτικής πλευράς, καθώς καί από φιλοσοφικής πλευράς πολλοί φιλόσοφοι οδηγήθηκαν συμπερασματικά στήν ανάγκη αναζήτησης τού ακρογωνιαίου τούτου λίθου καί γιά τήν φιλοσοφία, όπως ενδεικτικά σέ κάποια κείμενα μπορούμε νά δούμε παρακάτω, παράλληλα καί μέ τίς προφητείες.
Δεκάδες είναι τά φιλοσοφικά κείμενα, καί εκατοντάδες οί προφητείες οί οποίες ομιλούν σαφέστατα, ή καί υπονοούν τόν ερχομό τού Μεσσία περιγράφοντας τήν ζωή καί τήν θυσία Του. Ασφαλώς κανείς δέν ημπορεί νά αμφισβητήσει τήν αυθεντικότητα αυτών τών κειμένων, είτε τών Ελλήνων φιλοσόφων οί οποίοι ουδεμίαν Ιουδαϊκή αντίληψη περί μεσσιανισμού είχαν λόγο νά έχουν, είτε καί αυτών ακόμη τών κειμένων τής Π.Δ. (Παλαιάς Διαθήκης) Πρώτον διά τόν λόγο ότι μεταφράσθηκε καί έτσι ολοκληρώθηκε 280 χρόνια πρίν τήν γέννηση τού Χριστού, αλλά καί κυρίως διότι η μετάφραση έγινε από 70 Έλληνες σοφούς τής εποχής εκείνης ακριβώς καί γιά τόν λόγο τής εξασφάλισης τού κειμένου επί πλέον, από οποιανδήποτε μελλοντικά επιχειρούμενη προσθαφαίρεση.
Άλλωστε νεώτερες επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει, τήν γνησιότητα τού κειμένου τής Π.Δ. (Παλαιάς Διαθήκης),τό οποίον χρησιμοποιεί επίσημα η Εκκλησία. Αλλά άς δούμε ενδεικτικά –όσο μάς επιτρέπει ο χώρος– τί μάς λένε αυτά τά αρχαία κείμενα.
Δημόκριτος: «Δεί τόν θέλοντα φιλόσοφον γενέσθαι, ασκείν σωφρονείν, πάντων απέχεσθαι κακών, πάντα δε ορθώς νοείν καί πράττειν, καί ούτω φιλοσοφήσει, τό εννάγραμον όνομα, (τό όνομα τού πραγματικού Θεού ήταν άγνωστο στούς αρχαίους, Έλληνες, καί γιά τόν λόγο αυτό είχαν Βωμό αφιερωμένο στόν άγνωστο Θεό.) καί όψεται τόν υιόν τού Θεού Λόγου τόν απαθή, ποθητού μελλοφανή.»
Απ. Ιωάννης: «Έν αρχή ήν ο Λόγος, καί ο Λόγος ήν πρός τόν Θεόν, καί ο Θεός ήν ο Λόγος. Καί ο Λόγος σάρξ εγένετο καί εσκήνωσεν έν ημίν, καί εθεασάμεθα τήν δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά τού Πατρός, πλήρης χάριτος καί αληθείας.»
Πλούταρχος: «Ο Παλαιός νέος καί νέος αρχαίος, ο πατήρ γόνος καί ο γόνος πατήρ.»
Ιησούς Χριστός: «Λέγει αυτώ ο Ιησούς (πρός τόν Φίλιππο ο οποίος εζήτησε από τόν Κύριο νά τούς δείξει τόν Πατέρα). Τοσούτον χρόνον μεθ’ υμών ειμι, καί ούκ έγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν Πατέρα. (Ιωαν.ιδ’9) ότι έν εμοί ο πατήρ, κ’αγώ έν αυτώ (Ιωαν.ι’38,30) εγώ καί ο Πατήρ έν έσμεν.»
Χείλων: «Γόνος έκ γόνου κατελθών γόνιμον ύδωρ εποίησεν. Τό υπέρτατον τών όλων αίτιον επινοείται ού φωτί καί πνεύματι, αλλ’ως πάντων Θεός καί κύριος Πατήρ.»
Πρ. Ησαΐας: «ότι παιδίον εγενήθη ημίν, υιός εδόθη ημίν, ού η αρχή εγενήθη επί τού ώμου αυτού, καί καλείται τό όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, Πατήρ τού μέλλοντος αιώνος.»
Ιησούς Χριστός: «Ός δ’αν πίη έκ τού ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ, ού μή διψήση είς τόν αιώνα, αλλά τό ύδωρ ό (εγώ) δώσω αυτώ, γενήσεται έν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου είς ζωήν αιώνιον.» (Ιωαν.δ’14. πρός τήν Σαμαρείτιδα.)
Τίνων: «Ήξα η ανίσχουσα ημίν (περί τής Θεοτόκου) μέλλειν τόν ουράνιον τού Θεού καί Πατρός παίδα η άνανδρος (δίχως άνδρα)κόρη κύει.»
Πρ. Ησαΐας: «Ιδού η παρθένος έν γαστρί έξει, τέξεται υιόν καί καλέσεις τό όνομα αυτού Εμμανουήλ.» (ο Έλληνας Αστάνου όμως στοχαζόμενος, θά προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα αποκαλύπτοντας καί τό όνομα τής Θεοτόκου.)
Αστάνου: «Τιμήσωμεν τήν Μαριάμ, ως καλώς κρύψασαν τό μυστήριον.»
Απ. Παύλος: «Καί ομολογουμένως μέγα εστί τό τής ευσεβείας μυστήριον. Ο Θεός εφανερώθη έν σαρκί εδικαιώθη έν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη έν έθνεσιν, επιστεύθη έν κόσμω, ανελήφθη έν δόξη.» (όχι ως Θεός πατέρας, αλλά ως Θεός Υιός.)
Μένανδρος: «Ο παλαιός νέος καί ο νέος αρχαίος. Ο Πατήρ Γόνος καί ο γόνος Πατήρ, τό έν τρία, καί τά τρία έν, άσαρκον σαρκικόν (τό άσαρκον –ο άϋλος Θεός– έν τή σαρκί ώφθη). Γή τέτοκε τόν ουράνιον Βασιλέα.»
Απ. Ιωάννης: «ότι τρείς εισίν οί μαρτυρούντες έν τώ ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος, καί τό Άγιον Πνεύμα, καί ούτοι οί τρείς έν εισί.» (Α.Ιωαν.ε’7)
Ασκληπιός: «Ει μή πρόνοιά τις τού τών πάντων Κυρίου, ού μήν τόν λόγον τούτον αποκαλύψαι ηβούλοντο, ουδέ ημάς τοιούτοις έργοις κατείχεν ίνα περί τούτων ερωτήσητε. Ού γαρ εφικτόν εστίν είς αμυήτους τοιαύτα παράσχεσθαι μυστήρια. Αλλά τώ νοΐ ακουσάντων ακούσατε. -έν μόνον ήν φώς νοερόν πρό φωτός νοερού καί ήν αυτά (τά τρία) ένωσις έκ τού νού, φωτί καί πνεύματι.- Τά πάντα έξ αυτού καί είς αυτόν, είς γόνιμον έκ γονίμου κατελθών»
Απ. Ιωάννης: «Έν αυτώ ζωή ήν, (είς τόν Λόγο) καί η ζωή ήν τό φώς τών ανθρώπων. Ήν τό φώς τό αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον είς τόν κόσμον.»
Απ. Παύλος: «Ός ών (ο Χριστός) απαύγασμα τής δόξης καί χαρακτήρ τής υποστάσεως αυτού, (τού Θεού Πατρός Εβρ.α’3) ός εστίν εικών τού αοράτου Θεού, πρωτότοκος πάσης κτίσεως. (Κολασσ.α’15.) ότι έν αυτώ κατοικεί πάν τό πλήρωμα τής Θεότητος σωματικώς.» (Κολασσ.β’9.). ...χιλιάδες χρόνια πρίν από τόν Απ. Παύλο όμως, μάς είχαν αποκαλυφθεί ακριβώς τά ίδια
Ερμής ο Τρισμέγιστος: «Τρείς μεγίστας υποστάσεις είναι [περί τής Αγίας Τριάδος] τό τού αρρήτου καί δημιουργού όνομα μίαν δέ Θεότητα είπε. Έν μόνον εστί τό φώς τό νοερόν πρό φωτός νοερού, καί ήν αεί νούς νοός φωτεινός, Καί ουδέν έτερον ήν ή η τούτου ενότης αεί έν αυτώ ών αεί τώ αυτού νοΐ καί φωτί και πνεύματι πάντα περιέχει …. Καί απαθώς απογεννήτως λόγον εγέννησε Θεόν όντα τήν ουσίαν έκ τής ουσίας ός σού τού Πατρός τήν εικόνα καί πάν ομοίαν φέρει, ώστε εκείνος έν Σοί, Σέ δέ εκείνω.»
Ιησούς Χριστός: «Λέγει αυτώ ο Ιησούς [πρός τόν Φίλιππο ο οποίος εζήτησε από τόν Κύριο νά τούς δείξει τόν Πατέρα]. Τοσούτον χρόνον μεθ’ υμών ειμι, καί ούκ έγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν Πατέρα. (Ιωαν.ιδ’9) ότι έν εμοί ο πατήρ, κ’αγώ έν αυτώ (Ιωαν.ι’38,30) εγώ καί ο Πατήρ έν έσμεν.»
Η αποκάλυψη λοιπόν σέ Εβραίους καί σέ Έλληνες είναι ακριβώς ίδια. Θά τολμούσα νά πώ μάλιστα ότι αυτό τό οποίο προεφήτευσαν οί Εβραίοι δίχως νά γνωρίζουν, οί αρχαίοι Έλληνες τό αναζητούσαν διά τού φιλοσοφικού στοχασμού, γι’ αυτό καί όταν ήλθε τό αναγνώρισαν, καί τό δέχθηκαν διότι είχαν επίγνωση τού στοχασμού τους, αντίθετα μέ τούς Εβραίους οί οποίοι απέρριψαν τό ού κατ’ επίγνωσιν αναμενόμενο κατά τόν απόστολο. « είς τά ίδια ήλθε, καί οί ίδιοι αυτόν ού παρέλαβον Ιωαν.α’11.»
Οί προφητείες πάντως ήταν αναντίρρητα σαφέστατες διά τούς Εβραίους, ιδιαιτέρως ως πρός τόν χρονικό προσδιορισμό τόν οποίον μάς δίνουν διά τήν επί τής γής έλευση τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Έτσι ο Πατριάρχης Ιακώβ προφητεύει στήν Γένεση:μθ’8-10, ότι μόλις εκλείψει άρχων καί σκήπτρο έξ Ιούδα θά έλθη ο Χριστός, καί πραγματικός Βασιλεύς, τού Ισραήλ, καί απόγονος τού Δαυίδ. Κάτι τό οποίον έγινε όταν εβασίλευσε ο αλλογενής Ηρώδης επί τών ημερών τού οποίου εγεννήθη ο Κύριος.
Ο Προφήτης Αγγαίος επίσης προφητεύει Αγγ.β’6,9. Ότι όταν θά έλθη ο Χριστός θά υπάρχη ακόμη ο δεύτερος Ναός, τόν οποίο έκτισε ο Ζοροβάβελ καί εξωράϊσε ο Ηρώδης καί στόν οποίο επήγε καί ο Κύριος, ο δε Δανιήλ προφητεύει ότι τότε – κατά τόν ερχομό τού Μεσσία – θά βασιλεύουν οί ρωμαίοι. Δαν.β’1-49.
Ο Χριστός τής Εκκλησίας καί τών Γραφών, ο αληθινός Χριστός τών Ευαγγελίων, πού είναι καί ο πραγματικός Ιησούς Χριστός ο οποίος ήλθε είς τόν κόσμο πρίν δύο χιλιάδες χρόνια, είναι ο θεάνθρωπος Χριστός, ο αληθινός Θεός, Υιός καί ενσαρκωθείς λόγος τού Θεού τού ζώντος. Είναι τό κεφάλαιο τής σωτηρίας μας διά τού οποίου γίνεται η ανάπλαση τού ανθρώπου καί διά τού οποίου ανακαλύπτουμε τόν Πατέρα καί λαμβάνουμε τό Πνεύμα τό Άγιον. Αυτός τέλος σέ κάθε εποχή όπως ο Ίδιος τό είπε, έτσι καί θά αποδεικνύεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος ‘όν απεδοκίμασαν οί οικοδομούντες, δομήτωρ δε τής Εκκλησίας καί κεφαλή Της, ανακαινισθείς τών ψυχών καί αρχηγός τής ζωής ημών, είς δόξαν Θεού Πατρός Αμήν, …Χρόνια Πολλά.

 

Οι Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την Γέννηση του Κυρίου

 Οι Προφητείες της Π. Διαθήκης σχετικά με την Γέννηση του Κυρίου* από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου,δάσκαλο *ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ*: Η Γέννηση του Κυρίου προτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη αιώνες πριν την πραγματοποίησή της, φανερώνοντας ότι το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, δηλαδή η ενανθρώπιση του Κυρίου, ήταν ο κύριος σκοπός του Θεού και η κύρια στόχευση της έμπνευσης του Αγίου Πνεύματος στους ιερούς συγγραφείς της Βίβλου. Πολλές από τις προφητικές αναφορές της Π. Διαθήκης στο σωτηριώδες αυτό γεγονός φαίνονται ως τύπος ή σκιά, άλλες όμως απ΄αυτές είναι ολοφάνερες και ευθείες. Ας δούμε ορισμένες...περισσότερα »

APOKALIPSISTORA.BLOGSPOT.COM

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

π.Ιωάννης Γλιόγκος...