Η ομιλία μέ τήν μεγαλύτερη ακροαματικότιτα

ΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (ομιλίες) ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ... ...{κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ... https://apokalipsistora.blogspot.com/2017/05/blog-post_18.html

< ΟΛΑ, ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ >

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018

Tὸ κτίριο τῆς Mητροπόλεως Tορόντο ἔχει μετατραπῆ σὲ κέντρο ἑτεροδόξων

Tὸ «συνέδριο τῆς ματαιότητος» τῆς Ἱερᾶς (;) Mητροπόλεως Tορόντο

«Tὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ».Tὸ νὰ διαπράττῃ δηλαδὴ κανεὶς τὸ αὐτὸ σφάλμα δύο φορὲς δὲν εἶναι γνώρισμα σοφοῦ ἀνθρώπου, ἔγραφε τὸν 3ο π.X. αἰῶνα ὁ Mένανδρος, καὶ ἡ ρήση αὐτὴ τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνα συγγραφέα ἔμεινε ἀπὸ τότε παροιμιώδης.
Ὅλοι βεβαίως οἱ ἄνθρωποι ὑποπίπτουμε σὲ λάθη. Tὸ νὰ κάνῃ κάποιος ἕνα λάθος, ἕνα σφάλμα, μία ἁμαρτία, εἶναι ἀνθρώπινο.Ἡ ἐπανάληψη ὅμως τοῦ λάθους, ἔχοντας τὴν ἐμπειρία τοῦ προηγουμένου λάθους καὶ γνωρίζοντας τὶς συνέπειές του, ὑποδηλώνει ἔλλειψη σοφίας καὶ δὲν ἀποτελεῖ χαρακτηριστικὸ ἑνὸς φρονίμου καὶ συνετοῦ ἀνθρώπου. Πόσο μᾶλλον ὅταν τὸ λάθος, τὸ σφάλμα, ἡ ἁμαρτία,ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ τὸν αὐτὸ ἄνθρωπο ὄχι μία, ἀλλὰ πολλὲς φορές. Tότε πλέον τὸν λόγο ἔχει τὸ γνωστὸ ἀπόφθεγμα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου «τὸ μὲν ἁμαρτάνειν ἴσως ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, τοῦτο οὐκ ἀνθρώπινον, ἀλλ' ὅλως σατανικόν»! (PG 47, 301).


Ὑπάρχουν ἁμαρτήματα, ποὺ γίνονται κρυφὰ καὶ βλάπτουν μόνο τὸν ἁμαρτάνοντα ἢ καὶ ἕνα ἀκόμη ἢ περισσοτέρους ἀνθρώπους. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἁμαρτήματα, ποὺ διαπράττονται δημοσίως καὶ δημιουργοῦν σκανδαλισμὸ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Προκαλεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονός, ὅτι, ἐνῷ ὁ Xριστὸς στοὺς ἁμαρτωλοὺς συνέστησε τὴν μετάνοια καὶ τὸ «μηκέτι ἁμάρτανε»,γιὰ τὸν σκανδαλοποιὸ εἶπε τὸν φοβερὸ ἐκεῖνο λόγο, ὅτι συμφέρει σ' αὐτὸν νὰ κρεμασθῇ στὸν τράχηλό του μυλόπετρα, ποὺ τὴν γυρίζει ὁ ὄνος, καὶ νὰ καταποντισθῇ στὸ βάθος τῆς θαλάσσης! Διότι γιὰ τὸν Xριστὸ τὸ κακό, ποὺ προξενεῖ τὸ σκάνδαλο σὲ μία ἢ περισσότερες ψυχές, εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἁμαρτία, ποὺ διέπραξεν ὁ σκανδαλοποιὸς καὶ σκανδάλισε τοὺς συνανθρώπους του. «Oὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι' οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται», εἶπεν ἐπίσης ὁ Xριστός (Mατθ.18, 6-7).
Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας τὸν μεγαλύτερο σκανδαλισμὸ στὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν προκαλοῦν οἱ οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς.Ἄνθρωποι φιλόδοξοι καὶ μεγαλομανεῖς, Θεὸν μὴ φοβούμενοι καὶ ἀνθρώπους μὴ ἐντρεπόμενοι,ἐργάζονται πυρετωδῶς κινούμενοι σὰν μαριονέττες καὶ στρατιωτάκια ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις τοῦ κόσμου καὶ ἀπὸ ἰδιοτελῆ συμφέροντα, κυριώτερο τῶν ὁποίων εἶναι ἡ πάσῃ θυσίᾳ διατήρηση τῶν θρόνων τους, γιὰ τὴν προώθηση τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦOἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ἰσχυριζόμενοι οἱ πλάνοι, ὅτι συντελοῦν ἔτσι στὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Xριστοῦ γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν χριστιανῶν (Ἰωάν. 17, 21). Oἱ Φαρισαῖοι τὰ θαύματα τοῦ Xριστοῦ ἀπέδιδαν στὴ δύναμη τοῦ Bεελζεβούλ, οἱ οἰκουμενιστὲς τὴν περὶ ψευδοενώσεως ἔμπνευση καὶ ἐπινόηση τοῦ Διαβόλου ἀποδίδουν στὸν Xριστό!
Δὲν βλέπουν οἱ «μωροὶ καὶ τυφλοὶ» πόσο βαρειὲς ἁλυσίδες πέρασε στὴν μαρτυρικὴ Πατρίδα μας ἡ συμμετοχή της στὴν πολιτικὴ καὶ νομισματικὴ ἕνωση τῆς Eὐρώπης. Δὲν διακρίνουν οἱ κοντόφθαλμοι, ὅτι τέτοιες καὶ ἀκόμη χειρότερες θὰ εἶναι οἱ ἁλυσίδες, ποὺ ἑτοιμάζουν τὰ ἴδια κέντρα καὶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ὁδηγώντας αὐτὴν ὕπουλα καὶ μεθοδικὰ σὲ μία πανθρησκειακὴ ἑνοποίηση πρὸς λατρεία τοῦ ἐπὶ θύραις εὑρισκομένου Ἀντιχρίστου. Ἀνάξιοι πολιτικοὶ ἄρχοντες ὡδήγησαν τὴν Ἑλλάδα στὸ χεῖλος τῆς χρεωκοπίας καὶ τῆς καταστροφῆς,στερώντας σ' αὐτὴν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία. Ἀνάξιοι ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες, χρεωκοπημένοι πνευματικά, «ναυαγήσαντες περὶ τὴν πίστιν»,ἐπιφυλάσσουν στὴν Ὀρθοδοξία παρόμοια τύχη, σύροντας αὐτὴν ταπεινωμένη σὲ διαχριστιανικὰ καὶ διαθρησκειακὰ συνέδρια, ἐξισώνοντας αὐτὴν μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ θέτοντας ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴν δική της κυριαρχία, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν μοναδικότητά της ὡς Ἐκκλησίας,τῆς Mιᾶς καὶ Ἁγίας Ἐκκλησίας, ποὺ ἵδρυσεν ὁ Xριστός.
Tὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς παναιρέσεως τοῦ Oἰκουμενισμοῦ σὲ μία ἀπὸ τὶς χειρότερες μορφές του βιώνουν τὰ τελευταῖα 25 ἔτη καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ στὸν Kαναδᾶ. Ἡγετικὸ ρόλο στὴν ἐπέκτασή του ἔχει ἀναλάβει ἡ Ἱερὰ Mητρόπολη Tορόντο, πιστὸ τέκνο τοῦ Oἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖο ἀπὸ συντονιστικὸ Kέντρο τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει μετατραπῆ σὲ «Γενικὸ Ἐπιτελεῖο»τῆς παναιρέσεως τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, τὸ ὁποῖο κατευθύνει ὅλες τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες τῆς δικαιοδοσίας του καὶ ὄχι μόνο, πρὸς μία ψευδοένωση τύπου Φερράρας - Φλωρεντίας μὲ τὸν ἀμετανόητο Παπισμό, τὸν Mονοφυσιτισμὸ καὶ τὶς πολλὲς ψευδοεκκλησίες τοῦ Προτεσταντισμοῦ.
Tὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Ἱ. MητρόποληTορόντο ἀποδεικνύουν, ὅτι τόσα ἔτη οἱ ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν, μὲ ἀποκορύφωμα ἐκείνη τὴ διαδήλωσή τους στὸν ναὸ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Tορόντο τὸν Ἰανουάριο τοῦ2000, ἡ ὁποία χάλασε τὶς ἀνίερες καὶ βδελυρὲς οἰκουμενιστικὲς φιέστες τῶν διοργανωτῶν, προσκρούουν εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων. Ἡ ἐμμονὴ τῶν οἰκουμενιστῶν στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο καὶ ἡ ἀμετανοησία τους παραπέμπουν στὴ φράση τῆς ὑμνολογίας τοῦ ὄρθρου τῆς M. Παρασκευῆς «ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι». Tὸ κτίριο τῆς Mητροπόλεως Tορόντο ἔχει μετατραπῆ σὲ κέντρο διερχομένων ἑτεροδόξων,οἱ ὁποῖοι προσκαλοῦνται νὰ συμμετάσχουν σὲ διαλόγους περὶ οἰκουμενιστικῶν «ἀνέμων καὶ ὑδάτων» πότε σὲ ἐπίπεδο ἀρχιερέων, πότε σὲ κοινὲς ἱερατικὲς συνάξεις, πότε σὲ κατ' ἰδίαν συναντήσεις, ἀνατρέποντας καὶ ἀκυρώνοντας στὴν πράξη ὅλα, ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας σχετικὰ μὲ τὶς σχέσεις Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν. Kαρποφόρες δῆθεν συναντήσεις μὲ Pωμαιοκαθολικούς· κοινὲς ἱερατικὲς συνάξεις μὲ Mονοφυσῖτες·συμμετοχὴ ἑκατέρωθεν σὲ ἀκολουθίες· κοινὰ γεύματα· κοινὲς ἀναμνηστικὲς φωτογραφίες στὸν προαύλιο χῶρο τῆς Mητροπόλεως! Ὁμοιάζουν ὅλα αὐτὰ μὲ τὶς παράνομες προγαμιαῖες σχέσεις, ποὺ συνάπτουν οἱ νέοι σήμερα μὲ σκοπὸ τὴν ἀλληλογνωριμία τους πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο (!) ἢ μᾶλλον μὲ τὶς ἐξ ἴσου παράνομες ἐξωσυζυγικὲς σχέσεις,ποὺ διατηροῦν οἱ μοιχοὶ καὶ οἱ μοιχαλίδες. Δὲν τὰ λέγουμε ἐμεῖς αὐτά, τὰ λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Ἱεροὶ Kανόνες, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τὶς ἐκκλησιαστικὲς σχέσεις μὲ τοὺς αἱρετικούς, χαρακτηρίζοντας αὐτὲς ὡς σχέσεις πνευματικῆς πορνείας καὶ μοιχείας. Ἂν μερικοὶ θεωροῦν σκληροὺς τοὺς λόγους τούτους, αὐτοὶ ἔχουν ἄγνοια τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Πατέρων, καὶ πρέπει νὰ προβληματισθοῦν γιὰ τὰ πνευματικά τους μεσάνυκτα στὰ ὕψιστα θέματα τῆς Πίστεως.
Tὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι, ὅτι μέσα σ'αὐτὸ τὸ ἀρρωστημένο καὶ ἀντορθόδοξο περιβάλλον γαλουχοῦνται οἱ νέοι κληρικοὶ τοῦKαναδᾶ, καθὼς καὶ οἱ σπουδαστὲς τῆς ἱερατικῆς Σχολῆς τῆς Mητροπόλεως καὶ μελλοντικοὶ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι «ποζάρουν» καὶ αὐτοὶ πολλὲς φορὲς χαμογελαστοὶ στὶς φωτογραφίες δίπλα στοὺς αἱρετικοὺς κληρικούς, ποὺ φιλοξενεῖ ὁ οἰκοδεσπότης, προκαλώντας εὔλογες ἀνησυχίες καὶ ἐρωτηματικὰ στὸν πιστὸ λαὸ ὡς πρὸς τὴν ἱκανότητά τους νὰ ποιμάνουν ψυχὲς καὶ νὰ καθοδηγήσουν πνευματικῶς τὶς ἑπόμενες γενεές, διότι, ὅπως λέγει ὁ λαός μας, «μ' ὅποιο δάσκαλο καθήσῃς, τέτοια γράμματα θὰ μάθῃς».
Tὸ πρόσφατο συνέδριο «Ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν»στὸ Tορόντο, ποὺ διωργάνωσε ἡ Mητρόπολη καὶ διέδωσε μέσῳ διαδικτύου στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, ἦταν ἀντορθόδοξο καὶ κατασκανδάλισε πολλὲς ψυχές. Kαὶ ἐξηγοῦμε διατί:


Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018

Αντιοικουμενιστικό ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Πατριάρχου Ειρηναίου:

"Ο Οικουμενισμός, είναι ψηφιδωτόν, συντεταγμένον από αιρέσεις και σχίσματα. Ο Οικουμενισμός, είναι ΑΙΡΕΣΙΣ και ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ της ΠΙΣΤΕΩΣ"!
Δι' ημάς υπέρ πάντα Πατριάρχην κείνται οι άγιοι Πατέρες, αι σεπταί Σύνοδοι, 
οι ιεροί Κανόνες. Και, ευρισκόμενοι τυχόν προ θλιβερών διλημμάτων υπακοής, 
θα προτιμήσωμεν (και ήδη προτιμώμεν) την υπακοήν προς τους Πατέρας, πρό τού 
σχίσματος τού 1923-1924. τας Ίερ. Συνόδους, τους Ίερούς Κανόνες! τήν Ίερά Παράδοσιν, 
καί όχι τούς μοντέρνους ογδοήτας κληρικούς τού Οικουμενισμού καί τής μασονίας...
Наша Мерность обращается к Нашей пастве и ко всей Христоименитой Полноте Вселенского Православия, к Нашим братьям - Предстоятелям Православных Церквей, к Нашим во Христе братьям - Святогробским отцам.  Основываясь на том, что насильственное Наше свержение и удаление с престола Иерусалимского Патриархата в 2005 г. произошло антиканонично и противозаконно, Мы заявляем о том, что остаемся единственным в силе и истине Патриархом Иерусалимским.  В связи с тем, что Нашу Мерность обвиняют в еретичестве, экуменизме, расколе, считаем необходимым указать на такой общеизвестный в Церкви факт: преподобный Агафон спокойно принял все оскорбления, но когда ему сказали, что он еретик, то он возразил, сказав: «те оскорбления я принял потому, что это полезно для моей души, а это не принимаю, потому что быть еретиком - значит быть отлученным от Бога». Так поступали наши Святые Отцы, так учит нас поступать и наша Матерь Церковь.  А потому, считаем своим долгом заявить нижеследующее:  1. Наша Мерность никогда не была и не является еретиком и экуменистом. Экуменизм – мозаика, сложенная из ересей и расколов. Экуменизм – это ересь.  Это полное собрание всех ересей и извращений в вере, ибо экуменизм собирает и объединяет в единое лоно всех: от в истине стоящих до еретиков, присоединяет к себе давно отпавших и извратившихся в своей вере раскольников и даже иноверных. При этом вопрос о покаянии не обсуждается, но все они признаются равночестными перед Богом. Где же в этом нечестивом сборище может быть истина? Могут ли на одном древе расти и плоды съедобные, и плоды ядовитые? И плоды сладкие, и плоды горькие? Экуменическая церковь - она не живая, но мертвая, ибо ложь убивает в ней всякую истину.  2. Наша Мерность не вводила повторно Иерусалимский Патриархат во Всемирный Совет Церквей, который является экуменическим сборищем.  Я полностью согласен и всемерно поддерживал и поддерживаю решение приснопамятного Патриарха Иерусалимского Диодора, который в 1979 году вывел Иерусалимскую Церковь из ВСЦ.  Теория ветвей, насаждаемая и признаваемая во Всемирном Совете Церквей, несостоятельна, поскольку отделившиеся от Церкви сообщества суть не живые ветви, но отломившиеся и иссыхающие. «Кто не пребудет во Мне, извергнется вон, как ветвь, и засохнет; а такие ветви собирают и бросают в огонь, и они сгорают» (Ин. 15:6).  3. В отношении готовящегося к проведению в 2016 году Всеправославного Собора.  Его Святейшество Патриарх Константинополя подготавливает вместе с Поместными Церквями Всеправославный Собор, для вынесения на него якобы нерешенных вопросов Православной Церкви.  Но, во-первых, большинство вопросов из повестки дня готовящегося Всеправославного Собора уже были решены в Православной Церкви: экуменизма, отношения к инославным, о посте, о календаре, о православном крещении, о браке и т.д. Поэтому велика опасность того, что на этом соборе может произойти предательский пересмотр православного богословия и антропологии.  А во-вторых, Всесвятейший Патриарх Константинополя и Предстоятели Православных Церквей полностью игнорируют факт совершенного в 2005 году Вселенского Преступления в отношении Нас. Или они успокоили свою совесть, думая, что я по своей воле "замкнулся", добиваясь и вымаливая место на троне?  Константинопольский Патриарх сам, "стоя на месте святе", разжег Схизму на Святом Сионе, в лоне Матери Церквей, от Которой воссияла Истина и Свет в Мире.  Святой Дух соработничает только стоящим в истине православным христианам. Он не может соучаствовать в делах неправедных. Поэтому игнорирование Предстоятелями Православных Церквей неразрешенной проблемы в отношении антиканоничного свержения с престола Нашей Мерности делает невозможным Богодухновенность предстоящего Собора, и он в этом случае будет безблагодатным и небогоугодным.   Как никогда, на данном судьбоносном этапе, Богом поставленные и призванные хранить веру Предстоятели Церквей, епископы, должны занять святоотеческую исповедническую позицию защиты Православия от тех, которые Им торгуют и вводят Его в политику угождения миру сему, лежащему во зле.  Спастись можно только возвращением к Богочеловеку через всеусердное и всестроннее покаяние и усвоение православной веры Святых Апостолов, Святых Отцов, Святых Вселенских Соборов.  Отеческое Наше сердце не выносит более вида Тела Церкви Христовой, кровоточащего по вине преступников и отступников, и призывает, и просит всех членов Сионской Матери Церквей и всего Православия, а также всех представителей компетентных органов, прийти и поспособствовать со страхом Божиим, верою и любовию, восстановлению канонического порядка в Нашей Патриархии, дабы, по исшествии сатаны с аггелами его из стада Христова, мы причастились Истины вместе с учреждённой самим Христом Матерью Церквей, во славу веры, во славу народа Бога нашего.  Обильно ниспосылая Наше благословение, ожидаем всяческого киринейского труда, молясь, дабы Живодавец Господь осиял всех Светом невечернего Своего Света.   Во Святом Граде Иерусалиме 2015 года, июня 20 дня ВАШ ПРЕБЫВАЮЩИЙ В ЗАТОЧЕНИИ ПАТРИАРХ ИЕРУСАЛИМСКИЙ ИРИНЕЙ I Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея
Наша Мерность обращается к Нашей пастве и ко всей Христоименитой Полноте Вселенского Православия, к Нашим братьям - Предстоятелям Православных Церквей, к Нашим во Христе братьям - Святогробским отцам.  Основываясь на том, что насильственное Наше свержение и удаление с престола Иерусалимского Патриархата в 2005 г. произошло антиканонично и противозаконно, Мы заявляем о том, что остаемся единственным в силе и истине Патриархом Иерусалимским.  В связи с тем, что Нашу Мерность обвиняют в еретичестве, экуменизме, расколе, считаем необходимым указать на такой общеизвестный в Церкви факт: преподобный Агафон спокойно принял все оскорбления, но когда ему сказали, что он еретик, то он возразил, сказав: «те оскорбления я принял потому, что это полезно для моей души, а это не принимаю, потому что быть еретиком - значит быть отлученным от Бога». Так поступали наши Святые Отцы, так учит нас поступать и наша Матерь Церковь.  А потому, считаем своим долгом заявить нижеследующее:  1. Наша Мерность никогда не была и не является еретиком и экуменистом. Экуменизм – мозаика, сложенная из ересей и расколов. Экуменизм – это ересь.  Это полное собрание всех ересей и извращений в вере, ибо экуменизм собирает и объединяет в единое лоно всех: от в истине стоящих до еретиков, присоединяет к себе давно отпавших и извратившихся в своей вере раскольников и даже иноверных. При этом вопрос о покаянии не обсуждается, но все они признаются равночестными перед Богом. Где же в этом нечестивом сборище может быть истина? Могут ли на одном древе расти и плоды съедобные, и плоды ядовитые? И плоды сладкие, и плоды горькие? Экуменическая церковь - она не живая, но мертвая, ибо ложь убивает в ней всякую истину.  2. Наша Мерность не вводила повторно Иерусалимский Патриархат во Всемирный Совет Церквей, который является экуменическим сборищем.  Я полностью согласен и всемерно поддерживал и поддерживаю решение приснопамятного Патриарха Иерусалимского Диодора, который в 1979 году вывел Иерусалимскую Церковь из ВСЦ.  Теория ветвей, насаждаемая и признаваемая во Всемирном Совете Церквей, несостоятельна, поскольку отделившиеся от Церкви сообщества суть не живые ветви, но отломившиеся и иссыхающие. «Кто не пребудет во Мне, извергнется вон, как ветвь, и засохнет; а такие ветви собирают и бросают в огонь, и они сгорают» (Ин. 15:6).  3. В отношении готовящегося к проведению в 2016 году Всеправославного Собора.  Его Святейшество Патриарх Константинополя подготавливает вместе с Поместными Церквями Всеправославный Собор, для вынесения на него якобы нерешенных вопросов Православной Церкви.  Но, во-первых, большинство вопросов из повестки дня готовящегося Всеправославного Собора уже были решены в Православной Церкви: экуменизма, отношения к инославным, о посте, о календаре, о православном крещении, о браке и т.д. Поэтому велика опасность того, что на этом соборе может произойти предательский пересмотр православного богословия и антропологии.  А во-вторых, Всесвятейший Патриарх Константинополя и Предстоятели Православных Церквей полностью игнорируют факт совершенного в 2005 году Вселенского Преступления в отношении Нас. Или они успокоили свою совесть, думая, что я по своей воле "замкнулся", добиваясь и вымаливая место на троне?  Константинопольский Патриарх сам, "стоя на месте святе", разжег Схизму на Святом Сионе, в лоне Матери Церквей, от Которой воссияла Истина и Свет в Мире.  Святой Дух соработничает только стоящим в истине православным христианам. Он не может соучаствовать в делах неправедных. Поэтому игнорирование Предстоятелями Православных Церквей неразрешенной проблемы в отношении антиканоничного свержения с престола Нашей Мерности делает невозможным Богодухновенность предстоящего Собора, и он в этом случае будет безблагодатным и небогоугодным.   Как никогда, на данном судьбоносном этапе, Богом поставленные и призванные хранить веру Предстоятели Церквей, епископы, должны занять святоотеческую исповедническую позицию защиты Православия от тех, которые Им торгуют и вводят Его в политику угождения миру сему, лежащему во зле.  Спастись можно только возвращением к Богочеловеку через всеусердное и всестроннее покаяние и усвоение православной веры Святых Апостолов, Святых Отцов, Святых Вселенских Соборов.  Отеческое Наше сердце не выносит более вида Тела Церкви Христовой, кровоточащего по вине преступников и отступников, и призывает, и просит всех членов Сионской Матери Церквей и всего Православия, а также всех представителей компетентных органов, прийти и поспособствовать со страхом Божиим, верою и любовию, восстановлению канонического порядка в Нашей Патриархии, дабы, по исшествии сатаны с аггелами его из стада Христова, мы причастились Истины вместе с учреждённой самим Христом Матерью Церквей, во славу веры, во славу народа Бога нашего.  Обильно ниспосылая Наше благословение, ожидаем всяческого киринейского труда, молясь, дабы Живодавец Господь осиял всех Светом невечернего Своего Света.   Во Святом Граде Иерусалиме 2015 года, июня 20 дня ВАШ ПРЕБЫВАЮЩИЙ В ЗАТОЧЕНИИ ПАТРИАРХ ИЕРУСАЛИМСКИЙ ИРИНЕЙ I Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея

Наша Мерность обращается к Нашей пастве и ко всей Христоименитой Полноте Вселенского Православия, к Нашим братьям - Предстоятелям Православных Церквей, к Нашим во Христе братьям - Святогробским отцам.  Основываясь на том, что насильственное Наше свержение и удаление с престола Иерусалимского Патриархата в 2005 г. произошло антиканонично и противозаконно, Мы заявляем о том, что остаемся единственным в силе и истине Патриархом Иерусалимским.  В связи с тем, что Нашу Мерность обвиняют в еретичестве, экуменизме, расколе, считаем необходимым указать на такой общеизвестный в Церкви факт: преподобный Агафон спокойно принял все оскорбления, но когда ему сказали, что он еретик, то он возразил, сказав: «те оскорбления я принял потому, что это полезно для моей души, а это не принимаю, потому что быть еретиком - значит быть отлученным от Бога». Так поступали наши Святые Отцы, так учит нас поступать и наша Матерь Церковь.  А потому, считаем своим долгом заявить нижеследующее:  1. Наша Мерность никогда не была и не является еретиком и экуменистом. Экуменизм – мозаика, сложенная из ересей и расколов. Экуменизм – это ересь.  Это полное собрание всех ересей и извращений в вере, ибо экуменизм собирает и объединяет в единое лоно всех: от в истине стоящих до еретиков, присоединяет к себе давно отпавших и извратившихся в своей вере раскольников и даже иноверных. При этом вопрос о покаянии не обсуждается, но все они признаются равночестными перед Богом. Где же в этом нечестивом сборище может быть истина? Могут ли на одном древе расти и плоды съедобные, и плоды ядовитые? И плоды сладкие, и плоды горькие? Экуменическая церковь - она не живая, но мертвая, ибо ложь убивает в ней всякую истину.  2. Наша Мерность не вводила повторно Иерусалимский Патриархат во Всемирный Совет Церквей, который является экуменическим сборищем.  Я полностью согласен и всемерно поддерживал и поддерживаю решение приснопамятного Патриарха Иерусалимского Диодора, который в 1979 году вывел Иерусалимскую Церковь из ВСЦ.  Теория ветвей, насаждаемая и признаваемая во Всемирном Совете Церквей, несостоятельна, поскольку отделившиеся от Церкви сообщества суть не живые ветви, но отломившиеся и иссыхающие. «Кто не пребудет во Мне, извергнется вон, как ветвь, и засохнет; а такие ветви собирают и бросают в огонь, и они сгорают» (Ин. 15:6).  3. В отношении готовящегося к проведению в 2016 году Всеправославного Собора.  Его Святейшество Патриарх Константинополя подготавливает вместе с Поместными Церквями Всеправославный Собор, для вынесения на него якобы нерешенных вопросов Православной Церкви.  Но, во-первых, большинство вопросов из повестки дня готовящегося Всеправославного Собора уже были решены в Православной Церкви: экуменизма, отношения к инославным, о посте, о календаре, о православном крещении, о браке и т.д. Поэтому велика опасность того, что на этом соборе может произойти предательский пересмотр православного богословия и антропологии.  А во-вторых, Всесвятейший Патриарх Константинополя и Предстоятели Православных Церквей полностью игнорируют факт совершенного в 2005 году Вселенского Преступления в отношении Нас. Или они успокоили свою совесть, думая, что я по своей воле "замкнулся", добиваясь и вымаливая место на троне?  Константинопольский Патриарх сам, "стоя на месте святе", разжег Схизму на Святом Сионе, в лоне Матери Церквей, от Которой воссияла Истина и Свет в Мире.  Святой Дух соработничает только стоящим в истине православным христианам. Он не может соучаствовать в делах неправедных. Поэтому игнорирование Предстоятелями Православных Церквей неразрешенной проблемы в отношении антиканоничного свержения с престола Нашей Мерности делает невозможным Богодухновенность предстоящего Собора, и он в этом случае будет безблагодатным и небогоугодным.   Как никогда, на данном судьбоносном этапе, Богом поставленные и призванные хранить веру Предстоятели Церквей, епископы, должны занять святоотеческую исповедническую позицию защиты Православия от тех, которые Им торгуют и вводят Его в политику угождения миру сему, лежащему во зле.  Спастись можно только возвращением к Богочеловеку через всеусердное и всестроннее покаяние и усвоение православной веры Святых Апостолов, Святых Отцов, Святых Вселенских Соборов.  Отеческое Наше сердце не выносит более вида Тела Церкви Христовой, кровоточащего по вине преступников и отступников, и призывает, и просит всех членов Сионской Матери Церквей и всего Православия, а также всех представителей компетентных органов, прийти и поспособствовать со страхом Божиим, верою и любовию, восстановлению канонического порядка в Нашей Патриархии, дабы, по исшествии сатаны с аггелами его из стада Христова, мы причастились Истины вместе с учреждённой самим Христом Матерью Церквей, во славу веры, во славу народа Бога нашего.  Обильно ниспосылая Наше благословение, ожидаем всяческого киринейского труда, молясь, дабы Живодавец Господь осиял всех Светом невечернего Своего Света.   Во Святом Граде Иерусалиме 2015 года, июня 20 дня ВАШ ПРЕБЫВАЮЩИЙ В ЗАТОЧЕНИИ ПАТРИАРХ ИЕРУСАЛИМСКИЙ ИРИНЕЙ I Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея

Наша Мерность обращается к Нашей пастве и ко всей Христоименитой Полноте Вселенского Православия, к Нашим братьям - Предстоятелям Православных Церквей, к Нашим во Христе братьям - Святогробским отцам.  Основываясь на том, что насильственное Наше свержение и удаление с престола Иерусалимского Патриархата в 2005 г. произошло антиканонично и противозаконно, Мы заявляем о том, что остаемся единственным в силе и истине Патриархом Иерусалимским.  В связи с тем, что Нашу Мерность обвиняют в еретичестве, экуменизме, расколе, считаем необходимым указать на такой общеизвестный в Церкви факт: преподобный Агафон спокойно принял все оскорбления, но когда ему сказали, что он еретик, то он возразил, сказав: «те оскорбления я принял потому, что это полезно для моей души, а это не принимаю, потому что быть еретиком - значит быть отлученным от Бога». Так поступали наши Святые Отцы, так учит нас поступать и наша Матерь Церковь.  А потому, считаем своим долгом заявить нижеследующее:  1. Наша Мерность никогда не была и не является еретиком и экуменистом. Экуменизм – мозаика, сложенная из ересей и расколов. Экуменизм – это ересь.  Это полное собрание всех ересей и извращений в вере, ибо экуменизм собирает и объединяет в единое лоно всех: от в истине стоящих до еретиков, присоединяет к себе давно отпавших и извратившихся в своей вере раскольников и даже иноверных. При этом вопрос о покаянии не обсуждается, но все они признаются равночестными перед Богом. Где же в этом нечестивом сборище может быть истина? Могут ли на одном древе расти и плоды съедобные, и плоды ядовитые? И плоды сладкие, и плоды горькие? Экуменическая церковь - она не живая, но мертвая, ибо ложь убивает в ней всякую истину.  2. Наша Мерность не вводила повторно Иерусалимский Патриархат во Всемирный Совет Церквей, который является экуменическим сборищем.  Я полностью согласен и всемерно поддерживал и поддерживаю решение приснопамятного Патриарха Иерусалимского Диодора, который в 1979 году вывел Иерусалимскую Церковь из ВСЦ.  Теория ветвей, насаждаемая и признаваемая во Всемирном Совете Церквей, несостоятельна, поскольку отделившиеся от Церкви сообщества суть не живые ветви, но отломившиеся и иссыхающие. «Кто не пребудет во Мне, извергнется вон, как ветвь, и засохнет; а такие ветви собирают и бросают в огонь, и они сгорают» (Ин. 15:6).  3. В отношении готовящегося к проведению в 2016 году Всеправославного Собора.  Его Святейшество Патриарх Константинополя подготавливает вместе с Поместными Церквями Всеправославный Собор, для вынесения на него якобы нерешенных вопросов Православной Церкви.  Но, во-первых, большинство вопросов из повестки дня готовящегося Всеправославного Собора уже были решены в Православной Церкви: экуменизма, отношения к инославным, о посте, о календаре, о православном крещении, о браке и т.д. Поэтому велика опасность того, что на этом соборе может произойти предательский пересмотр православного богословия и антропологии.  А во-вторых, Всесвятейший Патриарх Константинополя и Предстоятели Православных Церквей полностью игнорируют факт совершенного в 2005 году Вселенского Преступления в отношении Нас. Или они успокоили свою совесть, думая, что я по своей воле "замкнулся", добиваясь и вымаливая место на троне?  Константинопольский Патриарх сам, "стоя на месте святе", разжег Схизму на Святом Сионе, в лоне Матери Церквей, от Которой воссияла Истина и Свет в Мире.  Святой Дух соработничает только стоящим в истине православным христианам. Он не может соучаствовать в делах неправедных. Поэтому игнорирование Предстоятелями Православных Церквей неразрешенной проблемы в отношении антиканоничного свержения с престола Нашей Мерности делает невозможным Богодухновенность предстоящего Собора, и он в этом случае будет безблагодатным и небогоугодным.   Как никогда, на данном судьбоносном этапе, Богом поставленные и призванные хранить веру Предстоятели Церквей, епископы, должны занять святоотеческую исповедническую позицию защиты Православия от тех, которые Им торгуют и вводят Его в политику угождения миру сему, лежащему во зле.  Спастись можно только возвращением к Богочеловеку через всеусердное и всестроннее покаяние и усвоение православной веры Святых Апостолов, Святых Отцов, Святых Вселенских Соборов.  Отеческое Наше сердце не выносит более вида Тела Церкви Христовой, кровоточащего по вине преступников и отступников, и призывает, и просит всех членов Сионской Матери Церквей и всего Православия, а также всех представителей компетентных органов, прийти и поспособствовать со страхом Божиим, верою и любовию, восстановлению канонического порядка в Нашей Патриархии, дабы, по исшествии сатаны с аггелами его из стада Христова, мы причастились Истины вместе с учреждённой самим Христом Матерью Церквей, во славу веры, во славу народа Бога нашего.  Обильно ниспосылая Наше благословение, ожидаем всяческого киринейского труда, молясь, дабы Живодавец Господь осиял всех Светом невечернего Своего Света.   Во Святом Граде Иерусалиме 2015 года, июня 20 дня ВАШ ПРЕБЫВАЮЩИЙ В ЗАТОЧЕНИИ ПАТРИАРХ ИЕРУСАЛИМСКИЙ ИРИНЕЙ I Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον αποστολέα αυτής της συγκλονιστικής επιστολής, η οποία δημοσιεύθηκε σε ρωσική Χριστιανική ιστοσελίδα.
Όλη η επιστολή στα Ελληνικά, δημοσιεύεται κατωτέρω. 


 Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея



Антиэкуменическое послание заточенного Иерусалимского патриарха Иринея

Наша Мерность обращается к Нашей пастве и ко всей Христоименитой Полноте Вселенского Православия, кНашим братьям - Предстоятелям Православных Церквей, к Нашим во Христе братьям - Святогробским отцам.

Основываясь на том, что насильственное Наше свержение и удаление с престола Иерусалимского Патриархата в 2005 г. произошло антиканонично и 

противозаконно, Мы заявляем о том, что остаемся единственным в силе и истине Патриархом Иерусалимским.

В связи с тем, что Нашу Мерность обвиняют в еретичестве, экуменизме, расколе, считаем необходимым указать на такой общеизвестный в Церкви факт: преподобный Агафон спокойно принял все оскорбления, но когда ему сказали, что он еретик, то он возразил, сказав: «те оскорбления я принял потому, что это полезно для моей души, а это не принимаю, потому что быть еретиком - значит быть отлученным от Бога». Так поступали наши Святые Отцы, так учит нас поступать и наша Матерь Церковь.

А потому, считаем своим долгом заявить нижеследующее:

1. Наша Мерность никогда не была и не является еретиком и экуменистом. Экуменизм – мозаика, сложенная из ересей и расколов. Экуменизм – это ересь.

Это полное собрание всех ересей и извращений в вере, ибо экуменизм собирает и объединяет в единое лоно всех: от в истине стоящих до еретиков, присоединяет к себе давно отпавших и извратившихся в своей вере раскольников и даже иноверных. При этом вопрос о покаянии не обсуждается, но все они признаются равночестными перед Богом. Где же в этом нечестивом сборище может быть истина? Могут ли на одном древе расти и плоды съедобные, и плоды ядовитые? И плоды сладкие, и плоды горькие? Экуменическая церковь - она не живая, но мертвая, ибо ложь убивает в ней всякую истину.

2. Наша Мерность не вводила повторно Иерусалимский Патриархат во Всемирный Совет Церквей, который является экуменическим сборищем.

Я полностью согласен и всемерно поддерживал и поддерживаю решение приснопамятного Патриарха Иерусалимского Диодора, который в 1979 году вывел Иерусалимскую Церковь из ВСЦ.

Теория ветвей, насаждаемая и признаваемая во Всемирном Совете Церквей, несостоятельна, поскольку отделившиеся от Церкви сообщества суть не живые ветви, но отломившиеся и иссыхающие. «Кто не пребудет во Мне, извергнется вон, как ветвь, и засохнет; а такие ветви собирают и бросают в огонь, и они сгорают» (Ин. 15:6).

3. В отношении готовящегося к проведению в 2016 году Всеправославного Собора.

Его Святейшество Патриарх Константинополя подготавливает вместе с Поместными Церквями Всеправославный Собор, для вынесения на него якобы нерешенных вопросов Православной Церкви.

Но, во-первых, большинство вопросов из повестки дня готовящегося Всеправославного Собора уже были решены в Православной Церкви: экуменизма, отношения к инославным, о посте, о календаре, о православном крещении, о браке и т.д. Поэтому велика опасность того, что на этом соборе может произойти предательский пересмотр православного богословия и антропологии.

А во-вторых, Всесвятейший Патриарх Константинополя и Предстоятели Православных Церквей полностью игнорируют факт совершенного в 2005 году Вселенского Преступления в отношении Нас. Или они успокоили свою совесть, думая, что я по своей воле "замкнулся", добиваясь и вымаливая место на троне?

Константинопольский Патриарх сам, "стоя на месте святе", разжег Схизму на Святом Сионе, в лоне Матери Церквей, от Которой воссияла Истина и Свет в Мире.

Святой Дух соработничает только стоящим в истине православным христианам. Он не может соучаствовать в делах неправедных. Поэтому игнорирование Предстоятелями Православных Церквей неразрешенной проблемы в отношении антиканоничного свержения с престола Нашей Мерности делает невозможным Богодухновенность предстоящего Собора, и он в этом случае будет безблагодатным и небогоугодным.

Как никогда, на данном судьбоносном этапе, Богом поставленные и призванные хранить веру Предстоятели Церквей, епископы, должны занять святоотеческую исповедническую позицию защиты Православия от тех, которые Им торгуют и вводят Его в политику угождения миру сему, лежащему во зле.

Спастись можно только возвращением к Богочеловеку через всеусердное и всестроннее покаяние и усвоение православной веры Святых Апостолов, Святых Отцов, Святых Вселенских Соборов.

Отеческое Наше сердце не выносит более вида Тела Церкви Христовой, кровоточащего по вине преступников и отступников, и призывает, и просит всех членов Сионской Матери Церквей и всего Православия, а также всех представителей компетентных органов, прийти и поспособствовать со страхом Божиим, верою и любовию, восстановлению канонического порядка в Нашей Патриархии, дабы, по исшествии сатаны с аггелами его из стада Христова, мы причастились Истины вместе с учреждённой самим Христом Матерью Церквей, во славу веры, во славу народа Бога нашего.

Обильно ниспосылая Наше благословение, ожидаем всяческого киринейского труда, молясь, дабы Живодавец Господь осиял всех Светом невечернего Своего Света.
 
Во Святом Граде Иерусалиме 2015 года, июня 20 дня
ВАШ ПРЕБЫВАЮЩИЙ В ЗАТОЧЕНИИ ПАТРИАРХ ИЕРУСАЛИМСКИЙ
ИРИНЕЙ I 

όποιος Επίσκοπος τολμήσει νά αθετήσει ότι σάν μασόνος υπέγραψε νά υπηρετήσει, θά έχει τήν τύχη τού Ειρηναίου, τού Χριστόδουλου, τού Βενέδικτου... Τό χαλιφάτο τής μασονίας δέν συγχωρεί, καί ούτε παραχωρεί αξιώματα δίχως ανταλλάγματα.....

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ

Ελαβα την ακόλουθη επιστολή από τον κ. Ανδρέα Κυριακού, Γενικό Γραμματέα του Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως “Οι φίλοι του Αγίου Ορους” και εκδότη του περιοδικού “Ορθόδοξη Μαρτυρία”: Οντως το θράσος ή μάλλον η θεολογική αφασία των οικουμενιστών είναι άνευ όρων και ορίων. Το Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία” μας πληροφορεί ότι στις 22 Μαίου στο Τορόντο - προεξάρχοντος της πανηγύρεως του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Καναδά κ. Σωτήριου - έγινε συναγελασμός Ορθόδοξων ιεραρχών και ιερέων μετά εσμού μονοφυσιτών. Προηγήθηκε η “απαραίτητη” συμπροσευχή (όρθρος στην Μητρόπολη Τορόντο) και ακολούθησαν συνομιλίες για ποιμαντικά θέματα. Συνεχίζονται οι συμπροσευχές με κοπτικό εσπερινό στις 30 Μαίου παρακολουθούντων των “ημετέρων”. Ο οικουμενιστικός οίστρος δεν περνά εύκολα. Εχουν βάλει το μικρόβιο βαθιά μέσα στην ψυχή τους. “Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου”. Κάτι ήξερε ο προφήτης. Οι Εβραίοι δεν περνούσαν από τη Σαμάρεια για να μή διασχίσουν χώρα αιρετικών. Σήμερα ο συναγελασμός μετά αιρετιζόντων είναι must που λένε στα καλά Ελληνικά!!! Δυστυχώς. Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα αναλύει ο κ. Κυριακού. Δεν έχουμε καν την αυτοσυνειδησία των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης. Οχι μόνον με τους αιρετικούς αλλά και με τους αλλόθρησκους και με τους σαμανιστές και με τους ειδωλολάτρες είναι πρόθυμοι πολλοί εκκλησιαστικοί ταγοί μας να συμπροσεύχονται! Πάντως μην πολυπαίρνεις κατάκαρδα αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στον Καναδά. Ο Σεβασμιότατος Καναδά και οι ορθόδοξοι επίσκοποι άλλων Εκκλησιών έχουν δώσει πολύ χειρότερα δείγματα οικουμενιστικής γραφής στο παρελθόν. Τώρα τηρούν και κάποια προσχήματα. Εξακολουθεί βεβαίως η συμπεριφορά τους να είναι επιεικώς απαράδεκτη, αλλά πίστεψε με ότι στο παρελθόν γίναμε μάρτυρες πολύ χειρότερων οικουμενιστικών ασχημιών. Ρωτούμε συγκεκριμένα τον Σεβασμιότατο και τους άλλους Ορθόδοξους που συμμετείχαν στις συμπροσευχές: Αν η συζήτηση μεταξύ Ορθοδόδων και Μονοφυσιτών είναι χρήσιμη για να καθιερωθούν ορισμένα προνόμια για την παιδεία και για να εξασφαλιστεί η επιδότηση από την Κυβέρνηση του Καναδά, γιατί χρειαζόταν να επενδύσουν το σενάριο με οικουμενιστική μουσική συμπροσευχών; Για να σκανδαλίσουν τον κόσμο; Για να εμπεδώσουν τον “λαικό Οικουμενισμό;” Για να παραβούν τους Ιερούς Κανόνες; Θα μπορούσαν κάλλιστα σε κοινή σύσκεψη να σχεδιάσουν με ποιο τρόπο θα προωθούσαν τα αιτήματά τους χωρίς τα παρατράγουδα των συμπροσευχών.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018

ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΥΜΑΝΟΥΣ

Ὁμιλία
στὸ Ἱερὸ Συλλείτουργο τῶν Προκαθημένων
τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
Ἑλλάδος κ. Καλλινίκου καὶ Ρουμανίας κ. Βλασίου
στὸν Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ν. Φιλαδελφείας
Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, 2/15.6.2014

+ Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος
Γραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

Μακαριώτατοι ἅγιοι Πρωθιεράρχαι·
Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς·
Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ Μητέρες·
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές·

            ΚΟΙΝΗ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη πλημμυρίζει τὶς καρδιὲς πάντων ἡμῶν, ὅσοι ἔχουμε ἐλεηθῆ νὰ συμμετέχουμε στὸ ἱερὸ Ἑνωτικό μας Συλλείτουργο, προεξαρχόντων τῶν Προκαθημένων τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μας Ἑλλάδος κ. Καλλινίκου καὶ Ρουμανίας κ. Βλασίου.
            Ἑνώνουμε ἀπὸ κοινοῦ τὴν τιμή μας καὶ τὶς δεήσεις καὶ προσευχές μας στοὺς σημερινοὺς ἑορταζομένους Ἁγίους Πάντας, οἱ Ὁποῖοι εἶναι ἑνωμένοι στοὺς Οὐρανοὺς μὲ τὸν Θεὸ καὶ μεταξύ τους, εὐφραινόμενοι στὴν Ἐκκλησία τῶν Πρωτοτόκων.
            Αὐτοί, ὡς ἀειθαλεῖς καρποὶ τῆς παρουσίας καὶ δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν γῆ, ἀναπαύονται ἐν σκηναῖς δικαίων, ἐν χειρὶ Θεοῦ, ἀνυμνοῦντες ἀκαταπαύστως τὸ Τρισήλιον Φῶς τῆς Μιᾶς Θεότητος, καὶ μᾶς προτρέπουν σὲ ἀνύμνησι καὶ εὐχαριστία τοῦ Θαυμαστοῦ μας Θεοῦ ἐν τοῖς Ἁγίους Αὐτοῦ! Διότι ὁ Θεὸς εἶναι ὁχαριτώσας καὶ ἐνδυναμώσας τοὺς γνησίους δούλους Του, ὥστε νὰ ἐπιδείξουν τὴν ὑπερθαύμαστη καρτερία τους στοὺς μαρτυρικοὺς ἄθλους καὶ στὰ ἀσκητικὰ παλαίσματα. Τῷ ὄντι «Αὐτὸς δώσει δύναμιν καὶ κραταίωσιν τῷ λαῷ Αὐτοῦ»! Ὁ Θεός, ἡ ἀεννάως βρύουσα σωστικὴ καὶ φωτιστικὴ πηγὴ Ἐλέους καὶ Ἀγαθότητος, χορηγεῖ πλούσια τὴν βοήθειά Του πρὸς ὅλους, τὴν ὁποίαν ὅμως δέχονται καὶ ἀπολαμβάνουν μόνον ὅσοι ἔχουν καλὴ προαίρεσι καὶ ἀποδεικνύουν μὲ ἔργα τὴν πρὸς Αὐτὸν πίστι καὶ ἀγάπη τους.
            Πάντες οἱ Ἅγιοι, ὡς μέτοχοι πλουσίων θείων δωρεῶν, ὡμολόγησαν μὲ παρρησία ἐνώπιον ὅλου τοῦ κόσμου «τὴν καλὴν ὁμολογίαν» τῆς Πίστεως καὶ Ἀρετῆς ἐν Χριστῷ, ὁ Ὁποῖος κατοικοῦσε μέσα τους. Ἀγάπησαν τὸν Κύριό μας ἀληθινά, σταυρούμενοι ὡς πρὸς τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» τῆς ἐμπαθείας γιὰ χάρι Του, ἕτοιμοι γιὰ θυσίες καὶ τῶν πιὸ προσφιλῶν προσώπων καὶ τῶν πιὸ πολυτίμων πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς προσκαίρου ζωῆς τους, προκειμένου νὰ φυλάξουν τὴν Εὐσέβεια καὶ τὸν θεάρεστο βίο.Ὡμολόγησαν τὴν θεία Ἀλήθεια, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ βοήθειαν τῶν ὑπολοίπων ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ ἀντέδρασαν σθεναρὰ ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστι κινδύνευε καὶ ἐπροδίδετο καὶ ὅταν ὁ αἰώνιος Νόμος τοῦ Θεοῦ περιφρονεῖτο καὶ κατεπατεῖτο.
            Ἀνέμεναν τὶς θεῖες δωρεές, τὴν ἄρρητη οὐράνια θεία Δόξα ἐν Οὐρανοῖς, καθαιρούμενοι, φωτιζόμενοι, θεούμενοι· ἐνέμεναν μὲ σταθερότητα στὴν πίστι τὴν ἁγία καὶ ὑπέμεναν τοὺς πειρασμοὺς ἕως τέλους, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζωνται ἀπὸ τὴν γνώμη τῶν πολλῶν τοῦ κόσμου τούτου, χωρὶς ἡμίμετρα, ἐπαμφοτερισμούς, ἀνακρίβειες, ἐφάμαρτους συμβιβασμούς καὶ παράνομες οἰκονομίες. Ἀγαποῦσαν ὑπέρμετρα τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ συνεχίζουν νὰ μᾶς ἀγαποῦν, νὰ δέωνται ὑπὲρ ἡμῶν, νὰ μᾶς προστατεύουν καὶ νὰ μᾶς ἀναμένουν!
***
            Καὶ ἰδοὺ σήμερα, ἡ κοινὴ λειτουργική μας Σύναξις αὐτὸ δηλώνει, τὴν ἀποδοχή μας τῆς θείας αὐτῆς κλήσεως καὶ ἱερᾶς προσκλήσεως καὶ πρὸς ἐμᾶς. Αἰσθανόμενοι τὴν ἀτέλειά μας, θέτουμε ἐν ταπεινώσει τοὺς Τελείους, τοὺς Ἁγίους, ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ὄχι μόνον τοῦ σώματός μας, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς μας, καὶ τοὺς παρακαλοῦμε νὰ φιλοξενηθοῦν καὶ νὰ ἀναπαυθοῦν καὶ ἐντὸς τῶν χειροποιήτων Ναῶν καὶ σεβασμάτων μας, ὅπως καὶ κυρίως ἐντὸς τῶν καρδιῶν μας, μὲ ὑπόσχεσιὑπακοῆς στὸ παράδειγμα καὶ στὴν διδασκαλία τους, ἐν ἑνώσει, ταπεινώσει καὶ μετανοίᾳ.
            Διότι, ἁμαρτωλοὶ εἴμεθα, ἀλλὰ δὲν ἀφιστάμεθα ἀπὸ τὴν θεοπαράδοτη κοινὴ Κληρονομία τῆς Ἀληθοῦς Πίστεως, τὴν ὁποίαν τηροῦμε Ἀκαινοτόμητον, ἀπαραχάρακτον καὶ ἀνόθευτον! Δὲν προσκυνοῦμε «θεῷ ἀλλοτρίῳ», οὔτε κλίνουμε γόνυ στὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, στὰ ψεύδη καὶ βδελύγματα τῆς ἀποστασίας τῶν ἐσχάτων, ἤτοι τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὅλων τῶν Καινοτομιῶν ποὺ αὐτὸς ἐγέννησε. Δὲν εἴμεθα μεμονωμένα ἄτομα, μονάδες ἀνεξάρτητες, ἀλλὰ εἴμεθα πρόσωπα, μὲ κοινὸ πλοῦτο τὴν ἱερὰ Ἐκκλησία μας ὡς Μητέρα, καὶ Κεφαλὴ αὐτὸν τὸν Κύριο καὶ Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Θεὸν καὶ Ἀδελφὸν καὶ Πατέρα μας.    
            Ἕλληνες καὶ Ρουμᾶνοι, ὡς καὶ κάθε ἔθνους καὶ τόπου Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἴμεθα Ἀδελφοί, ἀναγεννημένοι ἀπὸ τὸ ἴδιο «Λουτρὸν τῆς Θεογενεσίας»,ἔχοντες μία Πίστι, μία Ἐλπίδα καὶ ἀποτελοῦντες «δι’ Ἀγάπης Ἐνθέου» ἀλλήλων Μέλη. Καὶ ἔχουμε τόσο μεγάλη ἀνάγκη τῆς Ἐνθέου Ἀγάπης! Διότι, «ψυγείσης τῆς ἀγάπης τελείως, τὴν τοῦ Θεοῦ χάριν καὶ κηδεμονίαν παραμένειν ἀδύνατον»! (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς).
***
            Ὁ θεῖος Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τῆς Ἀληθείας, τῆς Εἰρήνης, τῆς Ἑνότητος καὶ τῆς Ἀγάπης δὲν μᾶς ἄφησε ἀπαρηγορήτους! Οἱ προσευχὲς τοῦ Οὐρανοῦ ἀκούσθηκαν καὶ ἡ καλή μας προαίρεσις καὶ προσπάθεια ἀπέδωσε εὐχύμους καρπούς. Ἡ Ἕνωσίς μας ἐν τῇ Γνησίᾳ Ὀρθοδοξίᾳ πρὸ τριμήνου περίπου ἐπιτεύχθηκε, σὺν Θεῷ, καὶ σήμερα ἐπισφραγίζεται εἰδικῶς ἐν σχέσει μὲ τοὺς Ρουμάνους Ἀδελφοὺς τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου.
Ἡ σχέσις βεβαίως μετ’ αὐτῶν εἶναι παλαιά. Ὁ Ἡγέτης αὐτῶν Ἅγιος Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης Γλυκέριος (+1985) εἶχε ἔλθει στὴν Ἑλλάδα τὸ 1936 ὡς Ἱερομόναχος, μετὰ τὴν προσχώρησι στὴν Γνησία Ὀρθοδοξία τῶν Ὁμολογητῶν Ἱεραρχῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ, Ζακύνθου Χρυσοστόμου καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου τὸ 1935, προκειμένου νὰ λάβη ἐκκλησιαστικὴ βοήθεια καὶ συνδρομή. Οἱ δύσκολες ὅμως περιστάσεις τοῦ τότε καιροῦ δὲν εὐνόησαν τὴν προσπάθεια, ἀλλὰ ἡ καρδιακὴ κοινωνία καὶ σχέσις παρέμειναν.
Μόλις δὲ τὸ 1977 ἡ σχέσις ἐκείνη ἀνανεώθηκε, καὶ ὁ ἀναμενόμενος ἀσπασμὸς πίστεως «ἐν φιλήματι ἁγίῳ» δόθηκε εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας συναγωνιστὰς μὲ ἄφατη χαρὰ καὶ συγκίνησι! Ἡ δὲ πιστοποίησις ἰδίοις ὄμμασι καὶ ἡ ψηλάφησις ἰδίαις χερσὶ τῶν στιγμάτων τοῦ μαρτυρίου καὶ τῶν ἀνθέων τῆς ἀρετῆς πρωτίστως τοῦ ἁγιωτάτου Γέροντος Μητροπολίτου Γλυκερίου καὶ τοῦ κατ’ Αὐτὸν Κλήρου, Μοναχῶν καὶ Λαοῦ, στὴν ἰδιαίτερα βασανισμένη κατὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη Ρουμανία, ἔκανε τὸν μακαριστὸ Γέροντά μας Σεβασμιώτατο Κυπριανὸ νὰ ἀναφωνήση τότε ἔνδακρυς:«Ἀξίζει κανεὶς νὰ ἀγωνίζεται, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι στὴν γῆ»!
Μία πρώτη Ἀπόφασις ἐπισήμου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας μετ’ αὐτῶν τῶν συγχρόνων Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως ὑπεργάφη πρὸ 35ετίας, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1979, καὶ πανηγυρίσθηκε στὴν Ἱερὰ Μονή μας τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης στὴν Φυλή, παρουσίᾳ καὶ τοῦ νῦν Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Καλλινίκου, τότε Μητροπολίτου Ἀχαΐας. Ἐκ μέρους τῶν Ρουμάνων Ἀδελφῶν παρέστη ὁ Σεβασμιώτατος Σίλβεστρος (+1992), διάδοχος τοῦ Ἁγίου Γλυκερίου καὶ προκάτοχος τοῦ νῦν Πρωθιεράρχου κ. Βλασίου.
 Ἡ χαρμόσυνη ἐκείνη ἱστορικὴ ἡμέρα, χαράχθηκε μὲ «χρυσᾶ γράμματα» στὶς δέλτους τῶν καρδιῶν ἁπάντων, κατὰ τὴν προσφυᾶ ἔκφρασι τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου μας Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανοῦ (+2013), ὁ ὁποῖος ἐτόνισε τότε στὴν Ὁμιλία του, αὐτὰ ποὺ θὰ ἠδυνάμεθα καὶ σήμερα νὰ προσυπογράψουμε ἀπολύτως:
«Εἴμεθα μέλη Χριστοῦ καὶ ἀλλήλων μέλη, κατὰ τὸν θεσπέσιον Παῦλον. Ἠσθάνθημεν βαθέως, διὰ τῆς μνημονεύσεως τῶν ἀοιδίμων προαπελθόντων Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι ἐκοιμήθησαν τὸν μακάριον ὕπνον, τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ὁμολογητῶν καὶ μαρτύρων, Χρυσοστόμου Καβουρίδου καὶ Γαλακτίωνος Κορτούν, πρώτων Ποιμεναρχῶν τῶν Γνησίων Ἐκκλησιῶν μας Ἑλλάδος καὶ Ρουμανίας, ὡς καὶ τῶν λοιπῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισθέντων διὰ τὴν πατρώαν Παράδοσιν, ὅτι ποτὲ δὲν εἴμεθα κεχωρισμένοι πνευματικῶς. Τὸ λαμπρὸν καὶ ἱστορικὸν σημερινὸν Συλλείτουργον ἀποτελεῖ ἔκφρασιν μηδέποτε διακοπείσης ἑνότητος ἐν Χριστῷ, ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ τὴν ἔναρξιν καὶ ἀφετηρίαν μιᾶς νέας περιόδου ἀγάπης καὶ ἀγώνων διὰ τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του»!...
***
Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·
Αὐτὴν τὴν ἔναρξι καὶ ἀφετηρία μιᾶς νέας περιόδου ἀγάπης καὶ ἀγώνων,βάσει μάλιστα καὶ τοῦ προσφάτως συμφωνηθέντος καὶ συνυπογραφέντος Κοινοῦ μας Ὁμολογιακοῦ-Ἐκκλησιολογικοῦ Κειμένου, πανηγυρίζουμε σήμερα, παρακαλοῦντες τὸν Κύριο καὶ Θεό μας καὶ τοὺς Ὁμολογητὰς Ἁγίους Του, πάλαι τε καὶ νῦν, νὰ μᾶςἐνθαρρύνουν, καὶ διὰ τῶν ἰδικῶν Σας προσευχῶν, ὥστε νὰ συνεχίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὸν καλὸν Ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας!
Κατακλείω μὲ τοὺς συγκλονιστικοὺς προτρεπτικοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, οἱ ὁποῖοι εἴθε νὰ ἀποτελοῦν τὴν κατευθυντήριο γραμμὴ τῆς κατὰ Θεὸν κοινῆς πορείας μας:
«Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχομεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν»(Ἑβρ. ιβ’ 1-2), δηλαδή
«Ἑπομένως, ἀφοῦ ἔχουμε γύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο νέφος ἀπὸ μάρτυρες, ἄς ἀποτινάξουμε κάθε βάρος καὶ τὴν ἁμαρτία, ἡ ὁποία εὔκολα μᾶς ἐμπλέκει, καὶ ἄς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγῶνα τοῦ δρόμου ποὺ εἶναι ἐμπρός μας, μὲ τοὺς ὀφθαλμούς μας προσηλωμένους πρὸς τὸν ἀρχηγὸ καὶ τελειωτὴ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ». Ἀμήν!  





  
15Ιουν2014

Τρίτη 5 Ιουνίου 2018

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ


ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



Ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ


       Τό ἡμερολογιακό ζήτημα δέν εἶναι ἕνα ἁπλό θρησκευτικό ζήτημα. Ἐάν ἀνατρέξει κάποιος, ἀμερόληπτα, στίς ἱστορικές πηγές θά διαπιστώσει, ὅτι αὐτό ἐμπλέκεται μέσα στίς πολιτικό-θρησκευτικές διαφορές Ἀνατολῆς καί Δύσης.
      Ἀφ' ὅτου θεμελιώθηκε ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Ρώμης ὡς Ρωμαίϊκη (Ἑλληνορθόδοξη) Αὐτοκρατορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, (Μ. Κωνσταντῖνος - 4ος μ.Χ. αἰώνας), οἱ διάφοροι λαοί πού ζοῦσαν ἐκτός των συνόρων της ἐποφθαλμιοῦσαν τήν πρόοδο καί τά πλούτη της.

      Οἱ βάρβαροι λαοί τῆς Δύσεως, Φράγκοι, Λογγοβάρδοι, Βουργουνδοί, Σάξωνες, Νορμανδοί καί Γότθοι, ἐπιτέθηκαν κατά καιρούς καί ὑποδούλωσαντις δυτικές ἐπαρχίες τῆς Ρωμαίϊκης Αὐτοκρατορίας. Οἱ κατακτητές, μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου διαπίστωσαν ὅτι ἡ ὑποδούλωση τῶν Ρωμηῶν ἦταν μόνο σωματική, σέ καμμία δέ περίπτωση δέν κατορθώθηκε νά γίνει καί πνευματική! Ἄρα, ἦταν ἀδύνατος ὁ ἐκφραγκισμός τους. Μέ αὐτή τήν διαπίστωση ἄρχισαν νά ἀπεργάζονται τρόπους πνευματικῆς ὑποδουλώσεως τῶν Ρωμηῶν.

Γνώριζαν ὅτι τά σημεῖα ἀναφορᾶς τῶν ὑπόδουλων Ρωμηῶν ἀποτελοῦσαν:

       α) ἀφ' ἑνός ἡ πίστις στήν Ὀρθοδοξία καί
      β) ἀφ' ἑτέρου ἡ ἀποδοχή σάν ὑπέρτατου ἄρχοντα καί Ἐθνάρχη τους, τοῦ Αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γιά νά ἐπιβάλλουν τήν κυριαρχία τούς ἔπρεπε νά πείσουν τούς Ρωμηούς ὅτι οἱ ἀνατολικοί ἦταν ἐχθροί τους καί τους εἶχαν ὑποδουλώσει, ἐνῶ αὐτοί οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Φραγκοσύνης ἦταν φίλοι τους, ἀπόδειξη ὅτι τούς ἐλευθέρωσαν ἀπό τή δουλεία πού τούς εἶχε ἐπιβάλλει ἡ Ἀνατολή !!!

       Γιά νά πραγματοποιήσουν τά σχέδιά τους, ἔβαλλαν δύο στόχους στήν προπαγάνδα τους:

       α) πρώτον προσποιήθηκαν ὅτι γίνονται Ὀρθόδοξοι, χωρίς ποτέ νά μελετήσουν τήν Ὀρθοδοξία καί νά ἀφομοιωθοῦν ἀπ' αὐτήν,
      β) δεύτερον, κατηγοροῦσαν μέ κάθε τρόπο τόν Αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τούς Ρωμηούς τῆς Ἀνατολῆς ὅτι ἤσαν διεστραμμένοι καί τούς εἶχαν ὑποδουλώσει. Ἄρα αὐτοί (οἱ Φράγκοι) ἦταν οἱ ἐλευθερωτές τους ἀπό τήν δουλεία τῶν Ἀνατολικῶν.

       Γιά νά ἐπιτύχουν τόν πρῶτο στόχο τους, ὄχι μόνο δέχθηκαν νά βαπτιστοῦν Χριστιανοί, ἀλλά ἐφρόντισαν νά δικτυωθοῦν στήν ἡγεσία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀποβλέποντας στήν κατάκτησή της! Ἀπό τότε καί ἐφ' ἑξῆς τό πρῶτο παιδί οἰκογενείας "εὐγενῶν" κληρονομοῦσε τόν τίτλο "εὐγενείας" τοῦ πατέρα του, τό δεύτερο γινόταν στρατιωτικός καί τό τρίτο κληρικός καί μάλιστα ἐφημέριος μεγάλης ἐνορίας ἤ ἡγούμενος σημαντικῆς Μονῆς μέ ἀπώτερο σκοπό τήν ἐξέλιξή του σέ ἐπίσκοπο. Τέτοιοι ἐπίσκοποι ἤσαν αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐδογμάτισαν τόν 8ο μ.Χ. αἰώνα τήν προσθήκη τοῦ Filioque !

       Αὐτή ἡ τακτική ἀποτέλεσε καί τή βάση τοῦ "μαύρου μεσαίωνα" μέ τήν "Ἱερά Ἐξέταση". Οἱ ψευτο-ἐκχριστιανισθέντες γόνοι τῶν κατακτητῶν πού εἶχαν ἱερωθεῖ, χρησιμοποιοῦσαν τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως κατά τῶν ὑπόδουλων Ρωμηῶν. Δηλαδή, κατά τή διάρκειά του, ἀνέκριναν τούς ἐξομολογούμενους ἄν εἶχαν ἀκόμη τήν πίστη πρός τήν Ἀνατολή. Ἄν ἐδέχοντο τά δόγματα τῆς πίστεως ὅπως οἱ Ἀνατολικοί καί ἄν ἐπίστευαν σάν ὑπέρτατο ἄρχοντα τόν Αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐφ' ὅσον διαπίστωναν κάτι τέτοιο, τούς παρέδιναν στούς "ἱεροεξεταστές", οἱ ὁποῖοι μέ διάφορα βασανιστήρια τούς ἀνάγκαζαν νά ὁμολογήσουν ὅτι δῆθεν ἀσχολοῦνται μέ τήν μαγεία καί τούς καταδίκαζαν στόν διά πυρᾶς θάνατον.

       Γιά νά ἐπιτύχουν τόν δεύτερο στόχο τους, νά κόψουν κάθε δεσμό τους μέ τήν Κωνσταντινούπολη καί τόν Αὐτοκράτορα, προσπαθοῦσαν νά πείσουν τούς ὑπόδουλους Ρωμηούς, ὅτι στήν Ἀνατολή κατοικοῦν οἱ διεστραμμένοι καί ἀνήθικοι Γραικοί (αἱρετικοί) οἱ ὁποῖοι τούς εἶχαν ὑποδουλώσει καί ἀπό τούς ὁποίους αὐτοί τούς ἐλευθέρωσαν ! Προσπαθοῦσαν νά τούς πείσουν ὅτι αὐτοί (οἱ Φράγκοι) εἶναι οἱ ἀληθινοί Ρωμηοί. Μάλιστα τόν 8ο μ.Χ. αἰώνα ἔστεψαν τόν Κάρολο (τόν γιά τούς Φράγκους μέγα) "ὡς Βασιλέα τῶν Ρωμαίων Ἀνατολῆς καί Δύσεως" !

       Τόν 11ο μ.Χ. αἰώνα (1054) πού ἐπισημοποιήθηκε τό σχίσμα Ἀνατολῆς καί Δύσεως, τότε ἀποφάσισαν τήν διά τῶν ὅπλων κατάργηση τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Ὡς δικαιολογία ἔλαβαν "τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τούς Μουσουλμάνους τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ". Ξεκίνησαν ἔτσι, τίς περιβόητες "Σταυροφορίες", πού οὐσιαστικό λόγο εἶχαν τήν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἤ τουλάχιστον τήν, μέ κάθε τρόπο, ἐξασθένησή της.

       Ὅπως γράφει ὁ καθηγητής Βλ. Φειδᾶς, στή "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ", στό λῆμμα "Σταυροφορίαι": "Αἵ ἐκστρατίαι αὗται περιεβλήθησαν τό κύρος τοῦ πάπα Ρώμης καί προϊόντος του χρόνου ἔλαβον τόν χαρακτήρα γενικοῦ πολέμου κατά πάντων των ἀπίστων, οἱ ὁποῖοι ἤσαν κεκηρυγμένοι ἐχθροί του Χριστιανισμοῦ, ὡς καί κατά τῶν μή ἐπιθυμούντων νά ὑποταγοῦν εἰς τήν διοικητικήν δικαιοδοσίαν τοῦ πάπα". Ἡ ὑποταγή στόν πάπα ἀντιλαμβάνεται καθένας τί σημαίνει ὅταν ἀναλογισθεῖ ὅτι ὁ πάπας εἶναι ὁ κύριος ἐκφραστής τῆς Φραγκοσύνης ! Εὐτυχής κατάληξη γι' αὐτούς (τούς Φράγκους) ἦταν ἡ ἐξασθένηση τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ ὑποδούλωση τῆς Ρωμηωσύνης στούς Τούρκους στίς 29 Μαΐου 1453.

       Στό διάστημα τῆς Τουρκοκρατίας 1453-1821 προσπάθησαν οἱ Φράγκοι νά νοθεύσουν τήν Ὀρθοδοξία μέ τήν εἰσδοχή τοῦ Φράγκικου (νέου) καλενδαρίου (ἑορτολογίου). Οἱ Ρωμηοί (Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι) ἀντέδρασαν μέ πανορθόδοξες Συνόδους τά ἔτη 1583 - 1587 - 1593, οἱ ὁποῖες καταδίκασαν τούς Φράγκους ὡς αἱρετικούς καί παραδωσαν στό αἰώνιο ἀνάθεμα ὅποιον θά δεχόταν τό Φραγκικό καλενδάριο ! Δυστυχῶς μετά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τόν τουρκικό ζυγό μιᾶς μικρῆς ἐπαρχίας, τῆς ἄλλοτε κραταιᾶς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς Ἑλλάδος,οἱ Φράγκοι μεταχειρίστηκαν ἕναν ἄλλο τρόπο γιά νά πετύχουν τόν σκοπό τους, τήν στρατολόγηση προδοτῶν.

       Ἔπεισαν τό ὑπόδουλο Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο νά στέλνει τούς κληρικούς του στήν "ἐλεύθερη Χριστιανική δύση" γιά νά μορφωθοῦν...! Μέ τή φράγκικη μόρφωσή τους αὐτοί, μεταβάλλονταν σέ γενίτσαρους κατά τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ρωμηοσύνης !

       Ἀπό τά τέλη τοῦ 19ου μ.Χ. αἰώνα, ἄρχισε νά πνέει τό Φιλοδυτικό πνεῦμα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Μέ τήν ἀνάδειξη τοῦ Ἰωακείμ Γ' ὡς Πατριάρχου, γιά πρώτη φορά (1878 - 1884), ἔχουμε τόν πρῶτο Οἰκουμενικό Πατριάρχη πού ἦταν μασῶνος. Τό ἔτος 1895 ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἄνθιμος Ζ', μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς προπομπός τῆς ἡμερολογιακῆς ἀλλαγῆς, ἐφ' ὅσον αὐτός πρῶτος ἐξέφρασε "πόθους καί εὐχᾶς ὑπέρ ἑνός ἑνιαίου ἡμερολογίου δί' ἅπαντάς τους Χριστιανικούς λαούς".

       Ὁ Ἰωακείμ Γ' κατά τή δεύτερη περίοδο τῆς Πατριαρχείας τοῦ (1901-1912) τό 1902 μέ ἐγκύκλιό του πρός ὅλες τίς αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ζητοῦσε τή γνώμη τους γιά ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου.

       Στό πνεῦμα αὐτῆς τῆς ἐρωτήσεως ἡ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πιεζόμενη καί ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία γιά ἀποδοχή ἀλλαγῆς τοῦ Ἰουλιανοῦ ἑορτολογίου ἀπό τό Γρηγοριανό, συνέστησε ἐπιτροπή ἀποτελούμενη ἀπό τούς Σεβασμιότατους: Δημητριάδος Γερμανό ὡς πρόεδρο, Ναυπακτίας καί Εὐρυτανίας Ἀμβρόσιο, τούς καθηγητές : τότε Ἀρχιμανδρίτη καί μετ' ἔπειτα Μητροπολίτη Ἀθηνῶν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, κ. Αἰγινήτη καί κ. Ζολώτα. Ἡ Ἐπιτροπή μέ πρόταση τοῦ καθηγητοῦ κ. Αἰγινήτου ἀπεφάσισε ὡς ἑξῆς: "Ἡ Ἐπιτροπή φρονεῖ ὅτι ἡ μεταβολή τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου μή προσκρούουσα εἰς δογματικούς καί κανονικούς λόγους δύναται νά γίνει, μετά συνεννόησιν μετά πασῶν των λοιπῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, κ.λ.π.".

       Μέ τήν εἰσήγηση τῆς ἐπιτροπῆς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπέρριψε τήν ἰδέα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου.

       Φαίνεται ὅτι τό ζήτημα δέν βρῆκε τήν ἀναμενόμενη ἀνταπόκριση καί ἀπό τίς ἄλλες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες καί παρέμεινε γιά εὐθετότερο χρόνο.

       Ὄντως, τό νεωτερίστικο πνεῦμα βρῆκε προσφορότερο ἔδαφος γιά ἀλλαγές, στά τέλη τῆς πρώτης εἰκοσαετίας τοῦ 20ου μ.Χ. αἰώνα. Ἀφορμές, ἡ Ἐθνική τραγωδία τῆς Μ. Ἀσίας καί τά πολιτικά πάθη πού κυριαρχοῦσαν τήν ἐποχή αὐτή στόν Ἑλλαδικό χῶρο. Τότε ἦταν ὁ κατάλληλος καιρός γιά τά πρῶτα βήματα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Σύμφωνα μέ τήν Πατριαρχική ἐγκύκλιο τοῦ 1920, ἐπί τοποτηρητείας τοῦ Δωροθέου Προύσης, (αὐτή ἐκτιμᾶται ὅτι ἀποτελεῖ τόν καταστατικό χάρτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ), στήν ὁποίαν ἐξηγεῖ τόν λόγο πού ἐπιβάλλει τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου "ὁ ταυτόχρονος συνεορτασμός τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσης θά συντελέσει τά μέγιστα εἰς τήν ἐπίτευξιν τῆς πολυποθήτου ἑνώσεώς των". Σκοπός τῆς ἀλλαγῆς, εἶναι ἡ γεφύρωση τοῦ χάσματος μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως. Ὄχι, ὅμως, μέ τήν ἐξάλειψη τῶν λόγων πού τό προκάλεσαν. Ὄχι μέ τήν ἐπιστροφή τῆς Δύσεως στίς Ὀρθόδοξες πηγές ἀπό τίς ὁποῖες, ὅπως προείπαμε, εἶχε ἀποκοπεῖ. Ἀλλά δεχόμενη ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολή τίς διάφορες καινοτομίες τῶν Δυτικῶν, νά πλησιάσει καί νά ἀφομοιωθεῖ τελικά ἀπό τήν αἵρεσή τους !

       Τό "Πανορθόδοξον Συνέδριον" τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Ἰουνίου 1923, τό ὁποῖο ἀποφάσισε τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, στή 10η ἀπόφασή του ἐπιφυλάσσεται τοῦ δικαιώματος γιά "μεταγενεστέραν αὐτοῦ τροποποίησιν" (τοῦ νέου ἡμερολογίου). Βάζει, ὅμως, σάν ἀπαραίτητο ὄρο τήν συγκατάθεση τῶν ὑπολοίπων αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν "ἥν ἤθελον ἀποδεχθῆ ἀπασαι αἵ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι".

       Ἑπομένως συμπεραίνεται, ὅτι καί γιά τήν ἀρχική ἀλλαγή ἀπαραίτητη προϋπόθεση ἦτο ἡ συμφωνία "ἁπασῶν των Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν". Οἱ ὑπόλοιπες (ἐκτός της Ἑλλαδικῆς) ἐκκλησίες, ὄχι μόνο δέν συμφώνησανστην ἀποδοχή τοῦ νέου ἡμερολογίου, ἀλλά γράφουν πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο πού ζητᾶ τή γνώμη τούς περί ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου:

       α) "Ἡ τοιαύτη γάρ μεταβολή, ὡς διασαλεύουσα τήν ἀνέκαθεν καί πολλάκις καθαγιασθεῖσαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τάξιν, συνεπάγετο ἀναμφιβόλως διασαλεύσεις τινάς ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῶ βίω... Διό τό ἐφ' ἠμίν, ἠμεῖς ὑποστηρίξαμεν ἄν τήν τήρησιν ἐν τῇ ἐκκλησιαστική τάξει τοῦ Ἰουλιανοῦ (παλαιοῦ) ἡμερολογίου" (Πατριαρχεῖον Ρωσσίας).

      β) "Πάσα περί μεταρρυθμίσεως τοῦ κρατοῦντος ἡμερολογίου καί δή ἐπί προτιμήσει τοῦ Γρηγοριανοῦ ἀπόφασις, ἔσται ἐπί βλάβη τῆς ὀρθοδοξίας". (Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων).
      γ) "Οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀνάγκη ἴνα ὦσι μᾶλλον ἐπιφυλακτικοί, ὅσον ἀφορᾶ τό ζήτημα τοῦτο. Διότι ὡς γνωστόν, ἡ μεταβολή του ἡμερολογίου ἐξυπονοεῖ τήν μεταλλαγήν τοῦ Πασχαλίου, διά τοῦτο φοβούμενοι μή ὑποπέσωμεν εἰς κίνδυνον τινά, ὁποίους γνωρίζομεν ἐκ τῆς ἱστορίας, εἰμί ταύτης τῆς ταπεινῆς γνώμης, ὅπως καί εἰς τό ἑξῆς τηρῶμεν τήν πράξιν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου". (Ἐκκλησία Μαυροβουνίου).
      δ) "Οὔτε διά τῶν δακτύλων δέν ἐπιτρέπεται ἠμίν νά θίξωμεν τάς ἀπηρχαιωμένας ἀποφάσεις αἵτινες ἀποτελούσι τήν ἡμετέραν ἐκκλησιαστικήν δόξαν". (Ἐκκλησία Ρουμανίας).

       Ἐξάλλου καί ὁ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν Χρυσόστομος ὅταν ἐπιχείρησε νά πιέσει τίς λοιπές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νά στέρξουν σέ ὑποστήριξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, ἔλαβε τίς ἀνάλογες ἀπαντήσεις :

       α) "Συνταυτισμός τῶν Ὀρθοδόξων ἑορτῶν πρός τά τῆς Ρωμαϊκῆς (παπικῆς) ἐκκλησίας κρίνεται ἀσύμφορος διά τήν Ὀρθοδοξίαν". (Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων).

       β) "Οἱ πολιτικοί παράγοντες παρέστησαν προόδου σύμπτωμα τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίου, ἄν καί σύμπασα ἡ ἀνατολική ἐκκλησία ἔχεται τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, παρά τήν βίαν ἥν μετέρχεται τό Κράτος πρός ἀποδοχήν τοῦ γρηγοριανοῦ. Ἡ ροπή εἰς τάς μεταβολᾶς τῶν κανόνων εἰκονίζει πρό τῶν ὀφθαλμῶν ἠμῶν κίνδυνον μέγαν". (Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας).

       γ) "...τά περί ἡμερολογίου καί Πασχαλίου... ἀνέγνωμεν... ἐσπεύσαμεν ἀνακοινώσασθαι αὐτά τή καθ' ἠμᾶς Ἱερωτάτη τῶν Μητροπολιτῶν χορεία, συνοδικῶς συνδιασκεπτόμενη τή 14η τοῦ αὐτοῦ μηνός Μαρτίου καθ' ὅ παρειλήφαμεν πατρίου ἡμερολογίου... 'Ὅτι μέν οὐδεμίαν οὐδαμῶς ἡ καθ' ἠμᾶς ἁγιωτάτη ἐκκλησία ἔβλεπε ἀνάγκην, ἀλλ' οὔδ' ἁπλῶς περιστάσεων συνθήκην ἤ φορᾶν ἐπιβάλλουσαν τήν διόρθωσιν τοῦ ἐν χρήση τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας ἡμερολογίου". (Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας).

       Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία πιεζόταν, ὡς φαίνεται, γιά ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἀπό τίς Φράγκικες κυβερνήσεις τῆς Δύσεως. Φοβούμενη τυχόν ἀντιδράσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ Βασιλικό Διάταγμα πού ὑπογράφηκε στίς 18 Ἰανουαρίου 1923 καί δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως στίς 25 Ἰανουαρίου, ἀποφάσισε τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου διά τοῦ ὁποίου ἡ 16η Φεβρουαρίου 1923, ἔγινε 1η Μαρτίου 1923. Σέ καμμία περίπτωση δέν δημιούργησε ζήτημα στήν Ἐκκλησία.

       Καί τοῦτο γιατί στήν παράγραφο 3 τοῦ πρώτου ἄρθρου ἔλεγε τά ἑξῆς:
      Διατηρεῖται ἐν ἰσχύει τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον, ὅσον ἀφορᾶ ἐν γένει τήν Ἐκκλησία καί τάς θρησκευτικᾶς ἐορτᾶς".

       Στήν ἑπόμενη παράγραφο 4, ἔλεγε: "Ἡ Ἐθνική ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου καί πᾶσαι αἵ κατά τούς κειμένους νόμους ἐορτάσιμοι καί ἐξερετέαι ἡμέραι, ρυθμίζονται κατά τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον".
      Προφανῶς ὁ Μητροπολίτης Ἀθηνῶν Χρυσόστομος ἄσκησε πιέσεις στήν ἐπαναστατική κυβέρνηση νά ἑορτάσει τήν 25η Μαρτίου κατά τό νέο ἡμερολόγιο, σέ ἀντίθεση μέ τό Βασιλικό Διάταγμα. Καί τοῦτο γιατί ὡς φαίνεται διαπνεόμενος ἀπό φιλομοντερνισμό, (κουρά κόμης, παρακολούθησις θεατρικῶν παραστάσεων), ἤθελε νά ἀσκήσει πιέσεις στήν ἱεραρχία γιά νά δεχθεῖ τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, μέ τό πρόσχημα, ὅτι δῆθεν δημιουργεῖται σύγχιση ἀπό τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ πού δέν συνέπιπτε μέ τήν Ἐθνική Ἑορτή.

       Ἡ ἔγκριση τῆς ἱεραρχίας ἐλήφθη καί ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος ἐκυκλοφόρησε ἐγκύκλιο μέ ἀριθμ. 430 τήν 1η Μαρτίου 1924, μέ τήν ὁποία γνωστοποιοῦσε στό πλήρωμα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ 10η Μαρτίου θά ὀνομασθεῖ καί ἑορτασθεῖ ὡς 23η Μαρτίου !

       Τό ἄγγελμα τῆς ἀλλαγῆς εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τόν σκανδαλισμό τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος μέ ἕνα στόμα βροντοφώναξε:

       "Μετά ἀπό 20 αἰῶνες, μᾶς ἐφράγκεψαν τήν Ἐκκλησία μας !". Διετύπωσαν δέ τίς ἐκκλησιολογικές τούς θέσεις ὡς ἑξῆς : "Ἡ διοικοῦσα Ἱεραρχία διά τῆς ἀποδοχῆς καί χρήσεως ἐν τῇ θεία λατρεία τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ὅπερ ὁμολογεῖται καί ὑπό τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου, ὅστις εἰς ἐπιστολήν του πρός τόν τότε Μητροπολίτην Ἀθηνῶν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον ἔγραφε : "Δέν πρέπει ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ... διά τῆς μεταρρυθμίσεως ταύτης προχωρεῖ ἡ Ἐκκλησία εἰς τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον", ἐκήρυξεν ἐαυτήν σχισματικήν ἔναντί του κορμοῦ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου του Χριστοῦ Ἐκκλησίας".

       Ἀπό τῆς στιγμῆς ἐκείνης μεγάλη μερίδα κλήρου καί λαοῦ δέν ἀποδέχθηκε τά τετελεσμένα γεγονότα καί ἄρχισε ἡ ἀντίσταση κατά τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας.

       Ἀρχικῶς ἱδρύθηκε τό σωματεῖο "Ἑλληνική Θρησκευτική Κοινότης τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν" μέ ἕδρα τήν Ἀθήνα καί σκοπό τήν ὀργάνωση παραρτημάτων (ἐνοριῶν) σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Μέ σειρά ἄρθρων στόν ἡμερήσιο τύπο, περιοδικές ἐκδόσεις καί ἄλλα ἔντυπα, ἐδίδετο ἡ μάχη τῆς καλῆς ὁμολογίας καί ἐστηλιτευόταν ἡ κακοδοξία τῶν νεοημερολογιτῶν. Παράλληλα, ἀπό μέρους τῆς νεοημερολογιτικῆς ἐκκλησίας μέ τήν συνδρομή τῆς πολιτείας, ἄρχισαν διωγμοί κατά τῶν Γ.Ο.Χ. Κληρικῶν καί λαϊκῶν. Οἱ θρησκευτικές ἀνάγκες τῶν Γ.Ο.Χ. ἐξυπηρετοῦνται σέ διάφορα ἀπομακρυσμένα ἐξωκλήσσια γιά τόν φόβο βιαίου ἀποσχηματισμοῦ τῶν ἱερέων καί συλλήψεως τῶν λαϊκῶν.

      Ἕως τοῦ ἔτους 1934, μέ τή βοήθεια τῶν κληρικῶν πού δέν ἀκολούθησαν τήν "νόμω κρατοῦσα" ἐκκλησία τοῦ νέου ἡμερολογίου καί ἁγιορειτῶν ἱερομονάχων, ὀργανώθηκαν σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα περί τά 800 παραρτήματα (ἐνορίες). Ταυτόχρονα δέν ἔπαυσαν καί οἱ προσπάθειες γιά τήν ἐξεύρεση Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων πού θά ἀνελάμβαναν τήν ἡγεσία τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῆς Ὀρθοδοξίας.

       13/26 Μαΐου 1935, ἱστορική ἡμέρα γιά τήν ἀληθινή παραδοσιακή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τρεῖς Μητροπολίτες, ὁ Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομάτης, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, ἀπεκήρυξαν ὡς σχισματικόν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί μέ διάγγελμά τους πρός τόν λαό λέγουν : "Ἡ ἐμμονή εἰς τό νέον ἡμερολόγιον εἶναι κίνδυνος διά τήν θρησκείαν" (ἡμερήσιος τύπος τῆς 14/27 Μαΐου 1935).

       23/4 ἕως καί 26/4/1935, λαμβάνουν χώρα χειροτονίες τεσσάρων νέων Ἐπισκόπων ἀπό τούς τρεῖς Ἀρχιερεῖς. Ἐχειροτονήθησαν οἱ Ἀρχιμανδρίται Γερμανός Βαρυκόπουλος ὡς Ἐπίσκοπος Κυκλάδων,

      Χριστόφορος Χατζής ὡς Ἐπίσκοπος Μεγαρίδος,

      Πολύκαρπος Λιώσης ὡς Ἐπίσκοπος Διαυλείας καί

      Ματθαῖος Καρπαθάκης ὡς Ἐπίσκοπος Βρεσθένης..

Ἡ Τελικὴ Εὐθεῖα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Μαρτυρία

Μεγαλοσχήμονες κληρικοὶ καὶ θεολόγοι κηρύσσουν, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», καταφανῶς κακόδοξη ἐκκλησιολογία.

*Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας* Η ΠΡΩΤΗ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὀνομάζεται Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν θριαμβευτικὴ ὁριστικὴ ἀναστήλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, μετὰ τὸ πέρας τῆς φοβερῆς εἰκονομαχικῆς περιόδου (726-842). Οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν νὰ ἑορτάζεται αὐτὴ τὴν ἡμέρα ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι μόνον ἐπειδὴ συμπίπτει χρονικὰ μὲ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Εἰκόνων ἀπὸ τὴν Αὐγούστα ἁγία Θεοδώρα (19-2-842), ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσουν πώς, ὁ ὅποιος πνευματικός μας ἀγώνας, αὐτὴ τὴν ἱερὴ περίοδο, θὰ πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη μας, ὅπως τὴ διατη...περισσότερα »

Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ