Η ομιλία μέ τήν μεγαλύτερη ακροαματικότιτα

ΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (ομιλίες) ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ... ...{κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ... https://apokalipsistora.blogspot.com/2017/05/blog-post_18.html

< ΟΛΑ, ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ >

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

Περί Μυστικής Θεολογίας καί Ορθόδοξης Ψυχοθεραπείας


ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ - ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΕΙΑΣ, ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Μελετώντας τους πατέρες της Εκκλησίας μας αλλά και τις σχετικές εμπειρίες τους, διαπιστώνουμε την εξής διάκριση· δηλαδή ότι οι λυπηρές αυτές καταστάσεις περιέχουν τρείς κατηγορίες: 1) Εγκεφαλικής - διανοητικής ασθένειας (σχιζοφρένεια - φρενοβλάβεια) 2) Δαιμονικής ενέργειας 3) Δαιμονικής κατοχής Με πυξίδα τους Αγίους της Εκκλησίας μας, θα αναλύσουμε συντόμως αυτές τις τρείς κατηγορίες. *1) Εγκεφαλική - διανοητική ασθένεια (σχιζοφρένεια - φρενοβλάβεια)* Διαβάζουμε μερικές σημαντικές μαρτυρίες του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης:   *ΙΩΑΝΝΗΣ.Π, ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ ☦ 

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης: Περί Μυστικής Θεολογίας

 (Ποιος είναι ο θείος γνόφος) Τριάς υπερούσια και υπέρθεη και υπεράγαθη, που εφορεύεις επί της θεοσοφίας των Χριστιανών, οδήγησέ μας στην υπεράγνωστη και υπερφώτεινη και ακρότατη κορυφή των μυστικών Λογίων. οδήγησέ μας εκεί όπου είναι σκεπασμένα τα απλά και απόλυτα και αμετάβλητα μυστήρια της θεολογίας, στον υπέρφωτο γνόφο της κρυφιόμυστης σιγής που με το βαθύ του σκοτάδι υπερλάμπει υπερφανέστατα και, μένοντας ανέγγικτος κι αόρατος, γεμίζει με υπέρκαλη λάμψη τους τυφλωμένους νόες. Αυτή την προσευχή είχα να αναπέμψω εγώ. Εσύ δε, αγαπητέ Τιμόθεε, ασχολήσου

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΕΘΟΡΙΟ ΚΤΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΚΤΙΣΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

*Ἁγιορείτης ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους ὑμνητές τῆς Παναγίας, ἀναφέρει μέ τή θεολογικότατη γλῶσσα του: «Ποιός μπορεῖ νά περιγράψει τά μεγαλεῖα σου Παρθένε Θεομῆτορ; Ἕνωσες τόν νοῦ μέ τόν Θεό, ἕνωσες τόν Θεό μέ τήν σάρκα· ἔκαμες τόν Θεό υἱό ἀνθρώπου καί τόν ἄνθρωπο υἱό Θεοῦ. Συμφιλίωσες τόν κόσμο μέ τόν ποιητή τοῦ κόσμου...». Καί συμπεραίνει ὁ θεῖος Πατήρ: «Ἑπομένως ἡ Παρθενομήτωρ εἶναι ἡ μόνη μεθόριο κτιστῆς καί ἄκτιστης φύσεως. Ὅσοι βέβαια γνωρίζουν τόν Θεό, θά ἀναγνωρίσουν καί αὐτήν ὡς χώρα τοῦ ἀχωρήτου κ... περισσότερα »


Η Μυστική θεωρία τών Πατέρων διά τὸν βαστάζοντα τὸ κεράμιον τοῦ Ὕδατος.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ..
Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ Ερώτηση. Ποιός Είναι, κατά το Ευαγγέλιο, αυτός που βαστάζει, μέσα στην πόλη, το κεράμιο τού ύδατος, και γιατί ύδατος, με τον οποίο οι μαθητές που στέλνονται από τον Χριστό συναντώνται και διατάζονται να τον ακολουθούν; Ποιός είναι ο οικοδεσπότης; Και γιατί οι Ευαγγελιστές δεν αναφέρουν το όνομά του; Ποιό είναι το ανώγαιο το μεγάλο, όπου έχει στρωθεί τραπέζι και στο οποίο τελείται το φρικτό μυστήριο του Θείου Δείπνου; Απάντηση. Όχι μόνο του ανθρώπου το όνομα δεν αναφέρει η Γραφή, προς τον οποίο έστειλε ο Χριστός τους δύο μαθητές για να ετοιμάσουν το Πάσχα... περισσότερα »


Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2020

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ - ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΤΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΔΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

«κατά τόν ὡς εἴρηται Ν΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἔχοντος ἐπικύρωσιν ὑπό Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων συστατικόν στοιχεῖον ἀπαραίτητον τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος τυγχάνει ἡ τρισσή κατάδυσις καί ἀνάδυσις ἐντός ἡγιαμένου ὕδατος» (Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ) 

«Οι τρεις καταδύσεις στο νερό γίνονται μεν για τη σωστική επίκληση της ζωαρχικής Τριάδος, εικονίζουν δε τη τριήμερη ταφή του Κυρίου. Δηλώνουν συνάμα και την ανάσταση του τριμερούς της ψυχής από την αμαρτία και την επάνοδο του νου, της ψυχής και του σώματος μαζί, προς την αφθαρσία. Ώστε μέσα στο θείο βάπτισμα και ο θάνατος να βλέπεται και η ζωή, η ταφή και η ανάσταση μαζί. Αφού με το θείο βάπτισμα πεθάναμε στην αμαρτία και οφείλουμε να ζούμε με την αρετή για το Θεό»(Αγίου Γρηγορίου Παλαμά).«Ἅγιοι ἱερεῖς, πρέπει νὰ ἔχετε κολυμβήθρας μεγάλας εἰς τὰς ἐκκλησίας, ἕως ὁποὺ νὰ χώνεται ὅλον τὸ παιδίον μέσα, νὰ κολυμβᾶ ὁποὺ νὰ μὴν μείνη ἴσα μὲ τοῦ ψύλλου τὸ μάτι ἄβρεχο, διατὶ καὶ ἐκεῖ προχωρεῖ ὁ διάβολος καὶ διὰ τοῦτο τὰ παιδιά σας σεληνιάζονται, δαιμονίζονται, ἔχουν φόβον, γίνονται κακορρίζικα, διατὶ δὲν εἶνε καλὰ βαπτισμένα» (ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ).

Εις τις ημέρες μας, δυστυχώς, βλέπουμε την αλλοίωση του Μυστηρίου του Βαπτίσματος εις αρκετές Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπου τελείται το Βάπτισμα όχι επι τρισσή κατάδυση και ανάδυση του βαπτιζομένου, αλλά δι΄ επίχυση η ράντισμα εις την κεφαλή του ιδίου. Τούτο είναι αντικανονικό και ασεβές, διότι κατά τους λόγους των Πατέρων υπάρχει κίνδυνος ο βαπτιζόμενος να παραμείνει αβάπτιστος!!!
Θα ξεκινήσουμε μια σειρά άρθρων δια το Μυστήριο του Βαπτίσ
ματος εξηγώντας το Μυστήριο αλλά και τις Προυποθέσεις δια το Ορθόν ή μάλλον Ορθόδοξο Βάπτισμα, ελπίζωντας οι Ιερείς να σταματήσουν να επιτελούν το Βάπτισμα δια της κακώς γενομένης επιχύσεως και ραντίσματος. 

ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΔΙ΄ ΚΑΤΑΔΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΥΣΕΩΣ





















Όπως βλέπετε εις την πρώτη φωτογραφία είναι στιγμιόττυπο από βάπτιση παλ/των. Μην ψάχνετε το παιδί! Είναι εντός της κολυμβήθρας.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από βάπτιση Νεοημερολογιτών, και δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο!
Υπάρχουν αρκετά βίντεο εις το διαδίκτυο εις τα οποία μπορείτε να δείτε από μόνοι σας!
Το πρώτο λοιπόν είναι αβάπτιστο, ενώ το δεύτερο βαπτισμένο, άσχετα αν οι Κανόνες της Εκκλησίας λέγουν το αντίθετο! Ποιός νοιάζεται; 
Δείτε εις το τέλος στα ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ τι μας λέγουν οι Πατέρες μας αλλά και οι Κανόνες περί του αγίου Βαπτίσματος.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ







ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΤΕ ΤΟ
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΓΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ....

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΠΑΤΕΡ ΠΑΥΛΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΑ....


«Οι τρεις καταδύσεις στο νερό γίνονται μεν για τη σωστική επίκληση της ζωαρχικής
Τριάδος, εικονίζουν δε τη τριήμερη ταφή του Κυρίου. Δηλώνουν συνάμα και την ανάσταση του τριμερούς της ψυχής
από την αμαρτία και την επάνοδο του νου, της ψυχής και του σώματος μαζί, προς την αφθαρσία. Ώστε μέσα στο θείο βάπτισμα και ο θάνατος να βλέπεται και η ζωή, η ταφή και η ανάσταση μαζί. Αφού με το θείο βάπτισμα πεθάναμε στην αμαρτία και οφείλουμε να ζούμε με την αρετή για το Θεό». (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά).«Ἅγιοι ἱερεῖς, πρέπει νὰ ἔχετε κολυμβήθρας μεγάλας εἰς τὰς ἐκκλησίας, ἕως ὁποὺ νὰ χώνεται ὅλον τὸ παιδίον μέσα, νὰ κολυμβᾶ ὁποὺ νὰ μὴν μείνη
ἴσα μὲ τοῦ ψύλλου τὸ μάτι ἄβρεχο, διατὶ καὶ ἐκεῖ προχωρεῖ ὁ διάβολος καὶ διὰ τοῦτο τὰ παιδιά σας σεληνιάζονται, δαιμονίζονται, ἔχουν φόβον, γίνονται κακορρίζικα, διατὶ δὲν εἶνε καλὰ βαπτισμένα» (ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ: ΤΑ ''ΑΒΑΠΤΙΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ'''!http://entoytwnika.blogspot.com/2013/08/blog-post_8980.html#ixzz2cAQlUlkb 
Under Creative Commons License: Attribution
bemary.com
Όταν κάποτε επισκέφθηκα τις σπηλιές του Αγίου Όρους, κάποια φορά συνάντησα έναν ασκητή...



Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020

ΟΙ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Εκκλησία Γνησίων Ορθοδόξων ΧριστιανώνΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Μὲ ἀφορμὴ τὴν διαμάχη γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα


gox kallinikos
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών του παλαιού ημερολογίου (ΓΟΧ) Καλλίνικος
Μὲ ἀφορμὴ τὴν διαμάχη γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Καλλίνικο, ἐξ ἀφορμῆς τῆς διαστάσεως μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα διευκρινίζει, τὰ ἑξῆς:
Ἡ ἔντονη αὐτὴ διαμάχη εἶναι θλιβερή, ἐφ’ ὅσον μάλιστα γίνεται ἀγώνας γιὰ σφαίρα ἐπιρροῆς καὶ στὰ ἐκκλησιαστικά, μὲ ἐμφανῆ ἐπίδραση ἀπὸ τὸν κοσμικὸ τρόπο σκέψεως, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀλλότριους ἐπηρεασμούς.
Ἔγινε ἐπίσημα παραδεκτό, ὅτι ὅλα ἐξελίσσονται στὰ πλαίσια μιᾶς ὀξείας πολιτικῆς ἀντιπαραθέσεως. Καὶ ἐνῶ καταδικάζεται θεωρητικὰ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὁ Ἐθνοφυλετισμός, καταβάλλεται ἐν τούτοις ἀπὸ αὐτὸ προσπάθεια γιὰ ἀναγνώριση σχισματικῶν Οὐκρανῶν φυλετιστῶν ὡς Αὐτοκεφάλων.
Τὸ δὲ συγκεντρωτικὸ καὶ ἡγεμονιστικὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας ἐμμένει σὲ παρωχημένα σχήματα ἐλέγχου καὶ ἐπιβολῆς τοῦ παρελθόντος.
Ἡ ἐπίκληση καὶ ἑρμηνεία Ἱερῶν Κανόνων καὶ Πατριαρχικῶν κειμένων γίνεται ἐπιλεκτικά, γιὰ δικαιολόγηση καὶ δικαίωση ἐπιλογῶν τῶν δύο πλευρῶν, οἱ ὁποῖες φαίνεται νὰ διατηροῦν βαθειὰ ἀντίθεση καὶ δυσαρέσκεια ἀπὸ μακροῦ, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν διακοπὴ μνημονεύσεως τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Μοσχοβῖτες.
Ἄρα, ὅσοι κακίζουν τοὺς Παλαιοημερολογῖτες γιὰ ἐσωτερικὲς διαστάσεις, πρέπει μᾶλλον νὰ στρέψουν ἀλλοῦ τὴν προσοχή τους καὶ νὰ αἰσχυνθοῦν, φροντίζοντας πρῶτα νὰ τακτοποιήσουν τὰ τοῦ οἴκου τους.
Καὶ ἐπίσης, ἄν γιὰ ἐπίκληση Κανονικῶν καὶ Δικαιοδοσιακῶν θεμάτων κάποιοι διακόπτουν τόσο εὔκολα τὴν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, δὲν εἶναι καθόλου δίκαιο νὰ ψέγονται οἱ Ζηλωτὲς τῆς Πίστεως, καὶ μάλιστα νὰ διώκονται ἀπηνῶς γιὰ τὴν ἐπιλογή τους αὐτή, ἐφ’ ὅσον διέκοψαν τὴν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως γιὰ θέματα καθαρῶς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὅπως εἶχαν τὸ Κανονικὸ δικαίωμα νὰ πράξουν.
Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Μόσχας, κάποιος ἐπίσκοπός της ἀνέφερε ὑποθετικὰ σὲ πρόσφατη συνέντευξή του, ἡ ὁποία παρουσιάσθηκε στὰ ἑλληνικά, ὅτι σὲ ἀντιπερισπασμὸ πρὸς τὰ ὅσα πράττει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὴν Οὐκρανία, κάποιο ἀπὸ τὰ Πατριαρχεῖα, πιθανὸν τὸ δικό του, θὰ μποροῦσε νὰ προβεῖ σὲ ἀναγνώριση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τῆς Ἑλλάδος, ποὺ νωρίτερα ἀποκαλεῖ σχισματικούς, ὡς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος, ὥστε ἡ Καινοτόμος ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου Ἑλλάδος νὰ ἀναγκασθεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ ἐκείνους, διότι σὲ διαφορετικὴ περίπτωση θὰ λάβει κάποια ἄλλη ὀνομασία.
Ἐμεῖς, Χάριτι Θεοῦ, τονίζουμε πρὸς πᾶσα κατεύθυνση ὅτι δὲν εἴμαστε σχίσμα, διότι οἱ πρόγονοί μας ἀποτειχίσθηκαν τὸ 1924 ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ προκάλεσαν σχίσμα στὴν λειτουργικὴ καὶ ἑορτολογικὴ Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, μέσῳ τῆς ἀντικανονικῆς καὶ μονομεροῦς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἡμερολογίου, στὴν ὁποίαν προέβησαν, προκειμένου νὰ συνεορτάζουν μὲ τοὺς κακοδόξους/ἑτεροδόξους τῆς Δύσεως.
Οὔτε ἀναμένουμε κάποια ἀναγνώριση ἀπὸ αὐτούς, μὲ τοὺς ὁποίους διατελοῦμε σὲ πλήρη ἀκοινωνησία γιὰ λόγους Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ὑπογραμμίζουμε, ὅτι εἶναι ἐντελῶς ἄστοχη, παραπλανητικὴ καὶ λανθασμένη ἡ συσχέτιση ἐθνικιστικῶν σχισμάτων, τύπου Οὐκρανίας, ὅπως καὶ ἄλλων περιοχῶν τῶν Βαλκανίων, μὲ τοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Ἑλλάδος (Παλαιοημερολογῖτες), οἱ ὁποῖοι καμμία ἀπολύτως σχέση δὲν εἴχαμε οὔτε ἔχουμε μὲ αὐτὰ στὴν σχεδὸν ἑκατόχρονη ματωμένη καὶ ἔνδοξη ἱστορία καὶ μαρτυρία μας.
Ὡς γνωστόν, μετὰ τὴν Κοίμηση τοῦ Πρωθιεράρχου μας Ἁγίου Ὁμολογητοῦ Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου (+1955), ἡ Ἐκκλησία μας ἔλαβε κανονικὲς ἐπισκοπικὲς χειροτονίες ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (1960 καὶ 1962), οἱ ὁποῖες ἀναγνωρίσθηκαν Συνοδικὰ καὶ ἐπίσημα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μητροπολίτη Φιλάρετο (Βοσνεσένσκι) καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Ἱερὰ Σύνοδο τὸ 1969.
Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ δογματικὴ καὶ κανονικὴ πληρότητα καὶ καθολικότητα, ἀποτελεῖ τὸν Φύλακα καὶ Ἐκφραστὴ τῆς ὄντως Ὀρθοδοξίας στὴν Πατρίδα μας, καὶ μὲ τὶς κοινωνοῦσες μὲ αὐτὴν Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες Ρουμανίας, Ρωσικῆς Διασπορᾶς καὶ Βουλγαρίας καταγγέλλει καὶ καταδικάζει τὴν αἱρετικὴ ἐκτροπὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία πλήττει ὁμοίως Κωνσταντινούπολη καὶ Μόσχα, ὅπως καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ, ποὺ ἔπληξε τὴν Μόσχα ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ ἀθεϊστικοῦ ζυγοῦ.
Βέβαια, κατὰ τὸν περασμένο αἰῶνα ἡ ρωσικὴ γῆ ποτίσθηκε ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, ὅμως αὐτοὶ κατὰ βάσιν ἦταν ὅσοι ἀκριβῶς δὲν συμβιβάσθηκαν μὲ τοὺς ἀθεϊστές.
Στὴν Μόσχα, στὸ Συνέδριο τοῦ 1948, ὑπῆρξαν κάποιες ὀρθόδοξες ἀποφάσεις ὑπὲρ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου καὶ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅμως, ἀπὸ τὸ 1961 καὶ ἑξῆς, ἄν καὶ οἱ Μοσχοβῖτες κράτησαν καὶ κρατοῦν τὸ Πάτριο Ἡμερολόγιο, ἐν τούτοις εἰσῆλθαν στὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση καὶ προσπάθησαν νὰ ὑπερβάλλουν καὶ αὐτοὺς τοὺς Φαναριῶτες στὸν οἰκουμενιστικὸ οἶστρο τους.
Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ, κατὰ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’90, ὑπῆρξε μία ἀφύπνηση τοῦ Ἀντι-οικουμενισμοῦ στὴν Ρωσία, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Οἰκουμενιστικὴ Ἡγεσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ σημερινοῦ πατριάρχου, προσπάθησε μὲ κάθε τρόπο νὰ καταστείλει αὐτὴν καὶ νὰ τὴν ἐξουδετερώσει, πρὸς ἀπογοήτευσιν σημαντικοῦ μέρους τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ τους, ποὺ ἐμφοροῦνταν ἀπὸ παραδοσιακὲς ἀρχές.
Τὸ ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας δὲν ὑπέγραψε τὸ Κοινὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας τὸ 2008 μὲ τοὺς Παπικούς, καὶ ἐπίσης δὲν συμμετεῖχε -ὄχι πάντως γιὰ λόγους Πίστεως- στὴν Οἰκουμενιστικὴ Ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου τὸ 2016, δὲν σημαίνει τίποτε τὸ οὐσιαστικὸ ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς.
Ἄν ἡ Μόσχα ἐπιθυμεῖ νὰ ἀναδειχθεῖ Ἀμύντορας τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποία παρέφθειραν καὶ μετήλλαξαν οἱ Οἰκουμενιστές, ἔχει τὴν εὐκαιρία πρὸς τοῦτο: Μὲ θεία ἐνίσχυση καὶ ἀποτινάζοντας τὸν ὅποιο ἀλλότριο ἐπηρεασμό, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, νὰ ἀρνηθεῖ καὶ νὰ καταδικάσει τὸν Σεργιανισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ σὲ μία ὄντως Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων νὰ προβεῖ σὲ καταδίκη τῆς Ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου καὶ ὅσων συμμετεῖχαν σὲ αὐτήν, ὥστε νὰ καταστεῖ Ὀρθόδοξος Προμαχῶνας σὲ ἐποχὴ μεγάλης Ἀποστασίας. Σὲ αὐτὸ θὰ μᾶς βρεῖ ἔνθερμους φίλους καὶ ὑποστηρικτές.
Ἄν δὲν κάνει αὐτά, τότε οἱ διακηρύξεις της καὶ οἱ εὐαισθησίες της γιὰ τὰ Κανονικὰ καὶ Δικαιοδοσιακὰ θέματα δὲν θὰ συνιστοῦν Ὁμολογία γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ συμφέρον γενικῶς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ποιμνίου, ἀλλὰ θὰ ἀποτελοῦν ἁπλῶς ἐναγώνια ἀντίσταση ἤ καὶ ἀνάλογη ἀνταπόδοση στὶς ὄντως ἐπικίνδυνες δικαιοδοσιακὲς διεκδικήσεις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἐμφοροῦνται καὶ ἐμπνέονται, ὅπως τονίσθηκε προηγουμένως γιὰ ἀμφοτέρους, ἀπὸ κοσμικὸ τρόπο σκέψεως καὶ δράσεως. Καὶ τοῦτο ἀκριβῶς εἶναι ποὺ προκαλεῖ καὶ θὰ προκαλέσει ὄντως δυσάρεστο ἀνταγωνισμὸ μεταξύ τους μὲ ἀπρόβλεπτα ἀποτελέσματα!
Εὐχὴ καὶ προσευχή μας εἶναι νὰ γίνει κατανοητό, ὅτι χωρὶς τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ὁλοκληρία τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεώς της, εἰς μάτην ἀγωνίζονται καὶ κοπιάζουν «περὶ πολλῶν» οἱ διαπληκτιζόμενοι σήμερα γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ καὶ ἴσως αὔριο γιὰ κάποιο ἄλλο παρόμοιο θέμα. Ἡ Εὐαγγελικὴ «ἀγαθὴ μερίδα» τοὺς διαφεύγει.
Ὅσοι κατανοοῦν αὐτό, ὀφείλουν νὰ πράξουν τὸ καθῆκον τους ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τοὺς δῆθεν ποιμένες τους, ποὺ διαβρώθηκαν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἐκκοσμίκευση, ὥστε νὰ βροῦν καταφυγὴ στὸ λεῖμμα τῆς Χάριτος τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, διαπιστώνει καὶ ἐρωτᾶ:
«Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἤ τί δώσῃ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Μέλλει γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ» (Ματθ. 16:26-27)· «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν [ὀρθόδοξον] πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18:8).
Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ἀθήνα, 9/22-9-2018
+Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης

Ιστορικό Ενωτικό Συλλείτουργο

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΥΠΕΡΒΑΣΙΣ)

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ... Απαντάει στίς όποιες αντιρρήσεις - αμφιβολίες - ερωτήματα, τά οποία εκφράζονται, από πιστούς τής Εκκλησίας, διά την πράξη τής ένωσης...    

23 Μαρτίου 2014

Αντιοικουμενισμός εν δράση  

Ιστορικό Ενωτικό Συλλείτουργο

Ύμνον και ευχαριστίαν ανέπεμψε προς τον Δομήτορα της Εκκλησίας Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ανέπεμψε σήμερα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, στο Συνοδικό Συλλείτουργο που τελέσθηκε στην ιστορική Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου Παιανίας. 

20 Μαρτίου 2014

Συνοδική αντιπροσωπεία στην Ι.Μ. Αγίου Κυπριανού

Επίσκεψη στην Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην περιοχή της Φυλής Αττικής πραγματοποίησε σήμερα αντιπροσωπεία της Ιεράς Συνόδου με επικεφαλής την Α.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Γ.Ο.Χ.  Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Καλλίνικο. 
Περισσότερα...

19 Μαρτίου 2014

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Με αφορμή την ολοκλήρωση του Eπισήμου Διαλόγου της  Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος μετά της Ορθοδόξου Κοινότητος των Ενισταμένων, το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος προβαίνει στην ακόλουθη δήλωση: Περισσότερα...  

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Παντὶ τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας

«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡμᾶς συνήγαγε, καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου»

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καὶ περιπόθητα, 
Σήμερον συμπληροῦνται ἀκριβῶς 90 ἔτη ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴν τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ  10η Μαρτίου  Βʹ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τοῦ 1924 ὠνομάσθη 23η διὰ μιᾶς τηλεγραφικῆς ἐγκυκλίου τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.  Ὁ  εὐσεβὴς λαὸς τῆς Πατρίδος μας ἔκτοτε διηρέθη εἰς τοὺς υἱοθετήσαντας τὴν καινοτομίαν Νεοημερολογίτας καὶ εἰς τοὺς παραμείναντας εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις «Παλαιοημερολογίτας», ἤτοι τοὺς γνησίους Ὀρθοδόξους Χριατιανούς. Ἐπηκολούθησαν ποικίλαι διώξεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ ἀποδεχθῇ τὴν καινοτομίαν. Ἀλλ’ ἕν ἔτος ἀργότερον, κατὰ τὴν ἀγρυπνίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸ ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, εἰς τὸ ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ίωάννου τοῦ Θεολόγου Ὑμηττοῦ, κατὰ τὸ μεσονύκτιον, ἐνεφανίσθη ὁλόφωτος ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐμφάνισις αὕτη εἶναι ἡ Θεόθεν βεβαίωσις τῆς ὀρθότητος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος. Κατὰ τὰς μετέπειτα διώξεις, φυλακίσεις, ἀποσχηματισμούς κληρικῶν, ἐξορίας ἐπισκόπων, κατεδαφίσεις ναῶν κ.λπ. δεινὰ τῆς γνησίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ μεγάλου ἐκείνου θαύματος τῆς Γ’ ἐμφανίσεως τοῦ Τ. Σταυροῦ ὑπῆρξε διὰ τοὺς ἀγωνιζομένους γνησίους Όρθοδόξους στήριγμα καὶ πηγὴ δυνάμεως.
Σήμερον, ἡ ἀποφράς ἐκείνη ἡμέρα τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας συμπίπτει μετὰ τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ εὐτυχὴς συγκυρία καθιστᾶ τὴν παροῦσαν ἡμέραν κατ’ ἐξοχὴν γέμουσα συμβολικῶν συνειρμῶν, ὥστε νὰ ἑορτασθῇ κατ’ αὐτὴν τὸ μέγα χαρμόσυνον γεγονός τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας. Δικαίως ἁρμόζει εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νὰ ἀναφωνήσωμεν δοξολογητικῶς: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»! 
Πράγματι, σήμερον πανηγυρίζομεν, κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ, ἕν μέγα εὐτυχές γεγονός: τὸ πέρας μιᾶς τριακονταετοῦς διχοστασίας. Τὰ ἔτη τοῦ παροξυσμοῦ καὶ τῆς διχογνωμίας παρῆλθον. Ἰδοὺ ἀνέτειλεν ἡμῖν ἡμέρα εἰρήνης καὶ ὁμονοίας. Τῳόντι, μεγάλη εὐεργεσία, τὸ γεγονός τοῦτο τῆς ἑνώσεως τῶν πρὶν διεσπασμένων, κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον: «καὶ ὅλως ἔοικε λοιπὸν ἡ τῆς Ἐκκλησίας κατάστασις ἵνα ἐναργεῖ χρήσωμαι τῷ ὑποδείγματι, κἂν εὐτελέστερον εἶναι δοκᾖ ἱματίῳ παλαιῷ, ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως ῥᾳδίως καταρρηγνυμένῳ, ὃ πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἰσχὺν ἐπανελθεῖν πάλιν ἀδυνατεῖ. Ὡς οὖν ἐν καιρῷ τοιούτῳ, μεγάλης χρεία τῆς σπουδῆς καὶ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας εὐεργετηθῆναί τι τὰς ἐκκλησίας. Εὐεργεσία δέ ἐστιν ἑνωθῆναι τὰ τέως διεσπασμένα» («Τοῖς ἐν Ταρσῷ πρεσβυτέροις»).
Ἡ εὐεργεσία  αὕτη ἐπετεύχθη τὴν παρελθοῦσαν Τρίτην, 5ην /18ην  Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον» Πειραιῶς, ὅπου συνῆλθεν ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου, μὲ ἀποκλειστικὸν θέμα τὴν ἕνωσιν καὶ ἐνσωμάτωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπετεύχθη, Χάριτι Κυρίου.
Ἡ ἐκκλησιολογικὴ συμφωνία, βάσει τῶν πορισμάτων τοῦ προηγηθέντος ἐπισήμου διαλόγου μεταξὺ τῶν δύο πλευρῶν, μία ἐπίπονος ἐπὶ δεκατετράμηνον ἑνωτικὴ προσπάθεια, παρήγαγε ἕν ἐμπεριστατωμένον Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, μὲ τίτλον: «Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικά», τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὴν ἀσφαλῆ θεολογικὴν βάσιν τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνώσεως.
Τούτου, λοιπόν, διαπιστωθέντος καὶ ἀφοῦ ἤρθησαν τὰ ἱεροκανονικὰ ἐμπόδια, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων ἀποτελοῦν πλέον πλήρη καὶ κανονικὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, οἱ δὲ εὐσεβεῖς πιστοὶ τῆς Κοινότητος αὐτῆς ἀνήκουν πλέον εἰς τὸ ἕν καὶ μοναδικὸν Ἐκκλησιαστικὸν Σῶμα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος.
Ἀλλ’ ἡ χαρὰ ἡμῶν δὲν εἶναι ἕν ἁπλοῦν τοπικόν γεγονός. Κατὰ τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευὴν 8ην /21ην  Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους συνεκλήθη Διορθόδοξος Σύσκεψις εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Παναχράντου Μεγάρων, τῇ συμμετοχῇ ἐκτὸς τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐτῆς κ. Ἀγαθαγγέλου, καθὼς καὶ τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας ὑπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Βλάσιον. Κατ’ αὐτὴν συνεζητήθη κατ’ ἄρθρον τὸ προαναφερθέν Ἐκκλησιολογικὸν Κείμενον, ἡ κατ’ ἀρχὴν συμφωνία ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχεν ἤδη ἐκφρασθεῖ ἐκ προοιμίου πρό τινων ἡμερῶν. Συνεζητήθησαν καὶ ἄλλα δογματικὰ καὶ κανονικὰ ζητήματα καὶ ἡ πολύωρος σύσκεψις κατέληξεν, χάριτι Θεοῦ, εἰς ἀπόλυτον συμφωνίαν. 
Ἡ ἀνάδειξις καὶ ἐπισημοποίησις τῆς ἐπιτευχθείσης ἑνότητος γίνεται διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Συλλειτούργου ἑνότητος καὶ ὁμολογίας, σήμερον Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 10ην/23ην Μαρτίου, ἐδῶ εἰς τὴν Ἱστορικὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέα Ὑόρκης καὶ Ἀνατολικῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς κ.κ. Ἀγαθαγγέλου καὶ τῇ συμμετοχῇ Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρουμανίας. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ τόπου δὲν εἶναι ἄνευ νοήματος διότι εἰς τὴν Ἱερὰν ταύτην Μονὴν ἔλαβον χώραν αἱ Ἐπισκοπικαὶ χειροτονίαι τοῦ ἔτους 1962 καὶ ἡ ἀνασυγκρότησις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἐν συνεργασία μετ' Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς. Διὰ τοῦ διορθοδόξου συλλειτούργου αὐτοῦ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, καθίσταται πλέον παγκόσμιον χαρμόσυνον γεγονός. Ἁρμόζει, λοιπόν νὰ ἐπαναλάβωμεν καὶ αὔθις τὸν στίχον: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»!
Ἀγαπητὰ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ ἑνότης ἡμῶν δὲν ἐπεβλήθη εἰς ἡμᾶς ὑπὸ κοσμικῆς ἐξουσίας, οὔτε ὑπαγορεύθη ὑπὸ ὑλικοῦ τινος συμφέροντος. Τὸ μόνον κίνητρον ἡμῶν ἦτο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας.
Ταυτοχρόνως, αἱ καρδίαι ἡμῶν στρέφονται μὲ ἀγάπην καὶ ἀνεξικακίαν πρὸς ὅλους ἐκείνους, οἵτινες ποικιλοτρόπως συνήργησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συνεργοῦν εἰς τὸ ὄντως παγκόσμιον σκάνδαλον τῆς διαστάσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἐν ὀνόματι τῆς ἑνώσεως μετὰ τῶν Ἑτεροδόξων καὶ ἐπὶ ἀθετήσει τῆς ἐκκλησιολογικῆς καὶ σωτηριολογικῆς ἀποκλειστικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ καλοῦμεν αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰ ἀμετακίνητα ὅρια τῆς Γνησίας Πίστεως καὶ τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπου καὶ μόνον ὑπάρχει ἡ πληρότης τῆς Χάριτος καὶ τῆς Ἀληθείας.
Ὅθεν προτρέπομεν πατρικῶς ἅπαντα τὰ πνευματικὰ ἡμῶν τέκνα, τὰ συμμετέχοντα εἰς τὴν χαρὰν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ὅπως ἐξακολουθοῦν νὰ προσεύχωνται διὰ τὴν στερέωσιν τῆς Ἑνώσεως αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν διεύρυνσιν Αὐτῆς μεταξὺ ὅλων τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀγάπην τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν! 
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΔ’ τῇ 10ῃ/ 23 ῃ Μαρτίου
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
†  Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ  
Τὰ Μέλη
†  Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
†  Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
†  Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
†  Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
†  Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
†  Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†  Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
†  Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
†  Ὁ Ἔτνα ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†  Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
†  Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
†  Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
†  Ὁ Πόρτλαντ ΣΕΡΓΙΟΣ 
†  Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ
†  Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
†  Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
†  Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ 
†  Ὁ Φωτικῆς ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ

Μετά τό Συλλείτουργο οί Αρχιερείς...
















ΤΑΠΕΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΣΤΑΥΡΙΚΗ - ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ




ΠΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ  (μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)

Το μοναστήρι του Νιαμέτς ήταν για την Μολδαβία ότι και το μοναστήρι της Άγιας Τριάδος στην Ρωσία, ότι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου για την Ουκρανία, ότι το Αγιον Όρος για την Ελλάδα. Για πέντε αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής διαφώτισης στην Μολδαβία. Από εκεί βγήκε ο περίφημος μολδαβός γέροντας Παίσιος Βελιτσκόφσκυ, ιδρυτής και πατέρας του θεσμού των γερόντων στη Ρωσία στους έσχατους καιρούς. Έτσι ένας από τους πολλούς μαθητές του οσίου Παϊσίου, ο Σωφρόνιος, που εκείνη την εποχή ήταν ηγούμενος, ήταν πνευματικός άνθρωπος και αυστηρός ασκητής είδε ένα όραμα…..

Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα. Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα. Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους στρατιώτες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες. Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό. Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος. Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του. Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο. Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού. Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος. Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος. Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης. Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει. Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του. Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε. Όσο καιρό είχε
αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ. Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης. Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες. Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας. Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν. Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα. Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.

Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος άκουσε όλα αυτά αναστέναξε μέσα του και ρώτησε τον μαύρο δαίμονα. Τι ανάγκη έχετε να μένετε ακόμη στο μοναστήρι αφού βλέπετε, όπως και ο ίδιος ομολογείς πως οι μοναχοί έχουν παραιτηθεί από τον πόλεμο; Τι άλλη δουλεία έμεινε ακόμα εδώ για σας; Και εκείνος ο παγκάκιστος, εξαναγκασμένος από την δύναμη του Θεού, αποκάλυψε το μυστικό του. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κανένας πια να μας πολεμήσει όπως παλιά, αφού η αγάπη έχει ψυχραθεί και έχετε προσκολληθεί σε επίγειες και κοσμικές υποθέσεις. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο μοναστήρι που μας ενοχλεί και μας ανησυχεί. Είναι αυτά τα κουρελόχαρτα τα βιβλία στον όλεθρο να πάνε!! Αυτά που έχετε στην βιβλιοθήκη σας. Ζούμε με τον φόβο και τον τρόμο μήπως κάποιος από τους νεωτέρους μονάχους τα πιάσει στα χέρια κι αρχίζει να τα διαβάζει. Μόλις αρχίσουν να διαβάζουν τα καταραμένα αυτά κουρελόχαρτα, μαθαίνουν την αρχαία ευλάβεια κι εχθρότητα σας εναντίον μας κι οι νεαροί αρχάριοι ξεσηκώνονται. Μαθαίνουν από αυτά πως οι παλιοί χριστιανοί, μοναχοί και λαϊκοί, συνήθιζαν να προσεύχονται αδιάλειπτα, να νηστεύουν, να εξετάζουν και να ξαγορεύονται τους λογισμούς, να αγρυπνούν και να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ` αυτόν τον κόσμο. Μετά, απλοϊκοί όπως είναι, αρχίζουν να θέτουν τις ανοησίες αυτές σε εφαρμογή. Ακόμη παίρνουν σοβαρά όλη την Αγία Γραφή. Μας βρίζουν και ωρύονται εναντίον μας σαν άγρια θηρία. Αρκεί να σου πω ότι ένας από αυτούς τους ανόητους θερμοκέφαλους είναι αρκετός για να μας διώξει όλους από εδώ.

Είναι τόσο ανηλεείς και ασυμβίβαστοι εναντίον μας, όσο και ο θανατωμένος αρχηγός σας (ο Σωτήρας). Επί τέλους, έχουμε τόση ειρήνη και ηρεμία μαζί σας. Αυτά τα αποκαλούμενα πνευματικά βιβλία σας όμως είναι μια διαρκεί πηγή εχθρότητα και ταραχής. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη; Γιατί εσείς δεν διαβάζεται τα βιβλία μου; Δεν είναι και αυτά πνευματικά; Κι εγώ πνεύμα δεν είμαι; Κι εγώ εμπνέω ανθρώπους να γράφουν βιβλία. Δε φτάνει παρά να πέσει ένα απ` αυτά τα παλιόχαρτα, που τα λέτε περγαμηνές, στα χέρια ενός απλού κι ανόητου κι αρχίζει εκ νέου καινούργιος πόλεμος κι αναγκαζόμαστε να φεύγουμε κι να αρπάζουμε πάλι τα όπλα εναντίον σας. Ανήμπορος πια να κρατήσει σιωπή, ο φτωχός ηγούμενος τον ρώτησε.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο σας εναντίον των μοναχών στους καιρούς μας; Κι εκείνος απάντησε. Όλο το ενδιαφέρον μας σήμερα στρέφεται στο να κρατήσουμε τους μονάχους και τις μοναχές μακριά από τις πνευματικές ενασχολήσεις, ιδιαίτερα δε από την προσευχή και την μελέτη αυτών των καπνισμένων βιβλίων. Γιατί δε δαπανάτε περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των κήπων και των αμπελιών, στο ψάρεμα, στα σχολεία για τους νέους, στη φιλοξενία όλων αυτών των καλών ανθρώπων που έρχονται εδώ το καλοκαίρι για καθαρό αέρα και υγιεινό νερό; Οι μοναστές που ασχολούνται με τέτοια πράγματα πιάνονται στα δίχτυα μας όπως οι μύγες στον ιστό της αράχνης. Ως ότου όλα αυτά τα βιβλία καταστραφούν ή φθαρούν από το χρόνο, δε θα ειρηνέψουμε. Είναι σαν σαΐτες και βέλη για μας. Δεν είχε καλά καλά τελειώσει τα λόγια αυτά και σήμανε το σήμαντρο για την ακολουθία του όρθρου. Ο αρχηγός των δαιμόνων εξαφανίστηκε αμέσως σαν καπνός. Ο γέροντας ξεκίνησε για την εκκλησία με μεγάλο πόνο ψυχής, εξαιτίας των αποκαλύψεων αυτών και μπήκε στην εκκλησία. Όταν μαζεύτηκαν οι μοναχοί τους διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια όλα όσα είδε κι άκουσε κατά την διάρκεια της φοβερής Αυτής οπτασίας. Και μετά έδωσε εντολή να καταγραφούν όλα αυτά για να ωφεληθούν οι επιγενόμενοι.

Ἐπίσης καί ἀπό τό ἀκόλουθο περιστατικό ἀποδεικνύεται πῶς οἱ δαίμονες φρίττουν στήν παρουσία καί μελέτη ἀπό τούς χριστιανούς τῶν Πατερικῶν κειμένων:
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ Παίσιος Βελιτσκόφσκυ είχε ένα μολδαβό μαθητή, το Γεώργιο, που με την σειρά του είχε και αυτός ένα μαθητή, Γεώργιο και αυτόν, που ήταν τυπογράφος στο Νιαμέτς στη Ρουμανία. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γεώργιος αυτός πήγε στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε σε ένα κελί στην περιοχή της Βίγλας, κοντά στη θέση που σήμερα βρίσκεται η ρουμανική σκήτη. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος. Αφού αποτάχθηκε τον κόσμο , έζησε σαν ερημίτης και απόκτησε πολλά χαρίσματα από τον Θεό. Ο γέροντας Γεώργιος είχε ένα μαθητή τον Αθανάσιο. Έζησαν μαζί οκτώ χρόνια. Ο Αθανάσιος μιλούσε γι τον στάρετς Παίσιος Βελιτσκόφσκυ με δέος και σεβασμό και διηγιόνταν τα ακόλουθα για να δείξει το ύψος των πνευματικών του αναβάσεων. «Είχα την εξαιρετική ευλογία να γνωρίσω τον τελευταίο επιζόντα μαθητή του γέροντα Παίσιου. Από το ακόλουθο περιστατικό που συνέβη σε αυτόν, που ήταν άνθρωπος πνευματικά έμπειρος, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλος άγιος ήταν ο Παίσιος. Κάποτε καθόταν στο καλύβι του και προσευχόταν. Ξαφνικά είδε (σαν σε έκσταση, όπως συνήθως αποκαλύπτεται σε τέτοιους ανθρώπους) πλήθος δαιμόνων να κυκλώνουν ένα είδος θυσιαστηρίου και σε λίγους άλλους δαίμονες να συνοδεύουν τον σατανά με δαιμονική επισημότητα. Ο σατανάς κάθισε πάνω στο θυσιαστήριο και δεχόταν τους δαίμονες ένας – ένας με τις αναφορές τους και απαντούσαν στις ερωτήσεις του. Εσύ που ήσουν; Ρώτησε ο σατανάς τον πρώτο δαίμονα. Ήμουν στο καλύβι ενός μοναχού, που ζει στην ησυχία έξω από το μοναστήρι, μα δεν μπορούσα να τον πλησιάσω, γιατί όσες φορές δοκίμασα εκείνος έπεφτε κατά γης φυσικά έκανε μετάνοιες και προσευχές και ήταν καλυμμένος ολόκληρος με μια φωτιά που με έκαιγε και για αυτό μου ήταν τελείως αδύνατο να φτάσω κοντά του. Ο σατανάς τότε διέταξε να τον δείρουν όπως και τους άλλους που δεν τα κατάφεραν στις δαιμονικές επιδιώξεις τους. Κι ήταν όλοι αυτοί 5-6 δαίμονες. Μετά ο σατανάς άρχισε να γρυλίζει και να λέει. Ω! πόσο με ενοχλούν αυτά τα παλιόχαρτα (εννοούσε τα πατερικά βιβλία μεταφράσεις του Παίσιου.) Θάρθει καιρός όμως που όλα θα υποταχθούν στην θέληση μου, και αυτά τα βιβλία θα εξαφανιστούν. Και η εποχή αυτή, πρόσθεσε ο γέρων Αθανάσιος ήρθε. Η περίφημη βιβλιοθήκη της μονής Νιαμέτς κατακάηκε και τα λίγα βιβλία για την νοερή προσευχή που γλίτωσαν από την καταστροφή έχουν μείνει στ` αζήτητα, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται γι` αυτά. Ο γέροντας Αθανάσιος συνέχισε. Πρέπει να διαβάζουμε διαρκώς ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Όλοι οι άγιοι πατέρες διάβαζαν πολύ, διάβαζαν ως ότου να λάβουν το χάρισμα της προσευχής. Τον Οκτώβριο του 1873 ο Αθανάσιος αρρώστησε και στις 23 του μηνός πέθανε και κηδεύτηκε στο κοινό κοιμητήριο.

Η ευχή τής βασκανίας

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ... 
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Δόξα σοί ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί. Βασιλεῦ οὐράνιε, παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν, καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος, καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχᾶς ἠμῶν. Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ καί ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς, Κύριε, ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός... περισσότερα »

κεφάλαια στήν ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
Η ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ... είναι η πρώτη προσπάθεια τών πατέρων νά προσεγγίσουν - θεραπεύσουν εσωτερικά τόν άνθρωπο, ώστε νά αναγεννηθεί πραγματικά... καί είναι η πρώτη επιστημονική έρευνα καί πράξη, μέ εμπειρία 2000 ετών... ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ... *Ο ΘΥΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΖΗΜΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ* *«Εκείνος πού σέ θυμώνει, σέ κατακτά» Elisabeth Kenny* * Τό νά κρατάς τόν θυμό μέσα σου, είνaι σάν νά αρπάζεις ένα καυτό κάρβουνο μέ τά γυμνά xέρια τής ψυχής σου, έχοντας τήν πρόθεση νά τό πετάξεις σέ ... περισσότερα

ΛΟΓΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ καί Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ 10 *ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...* **Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΣ ΗΣΥΧΙΑΣ * *Κείμενον τού Πατρός Ιωάννου Γλιόγκου... *Όταν υποφέρει κάποιος από τήν εσωτερική τρικυμία τών λογισμών, καί χάνει τόν ύπνο του καί τήν ηρεμία του έχουμε δύο τινά. Αφενός μέν είναι ήδη ασθενής, διότι δέν αντιμετώπισε εγκαίρως τό στρές καί τό άγχος, αίτια τά οποία κατά τήν Ορθόδοξη Αναλυτική Ψυχοθεραπεία είναι χωράφια επί τών οποίων καλλιεργούνται τά ψυχολογικά προβλήματα, αφετέρου δε, δέν είναι στήν πράξη Ορθόδοξος, παρά μόνον ίσως στήν θεωρία, υπό τήν έννοια τ... περισσότερα »


Εγκόλπιον Ορθοδοξίας

ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣστοΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...
- ΕΤΙΚΕΤΕΣ - Σ - "ΑΠΑΝΤΑ" (35) - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ (269) - ΒΙΝΤΕΟ (244) - ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ (586) - ΕΙΔΗΣΕΙΣ (331) - ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ (10) - ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ (40) - ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ (30) - ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΛΠΙΓΞ (2) - ΜΑΣΟΝΙΑ (13) - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ (203) - ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ (292) - ΠΑΤΡΙΑ (27) - ΠΑΤΡΙΔΑ (41) - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ (3) - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ (216) Θεματολογία - Αέρας ελευθερίας από την Διδασκαλία Των Αγίων μας(794) - Αιρέσεις - Ανατολικά θρησκεύματα(31) - Αυθόρμητα κηρύγματα - Βιβλικές Μελέτες (101) - Βυζαντινή μουσική (56) - Διωγμοί Χριστι...περισσότερα 
ΠΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Το όραμα του γέροντα Σωφρόνιου (μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)




ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ 


Το μοναστήρι του Νιαμέτς ήταν για την Μολδαβία ότι και το μοναστήρι της Άγιας Τριάδος στην Ρωσία, ότι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου για την Ουκρανία, ότι το Αγιον Όρος για την Ελλάδα. Για πέντε αιώνες ήταν το κέντρο της θρησκευτικής διαφώτισης στην Μολδαβία. Από εκεί βγήκε ο περίφημος μολδαβός γέροντας Παίσιος Βελιτσκόφσκυ, ιδρυτής και πατέρας του θεσμού των γερόντων στη Ρωσία στους έσχατους καιρούς. Έτσι ένας από τους πολλούς μαθητές του οσίου Παϊσίου, ο Σωφρόνιος, που εκείνη την εποχή ήταν ηγούμενος, ήταν πνευματικός άνθρωπος και αυστηρός ασκητής είδε ένα όραμα…..

Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα. Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα. Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους  στρατιώτες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες. Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό. Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος. Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του. Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο. Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού. Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος. Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος. Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης. Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει. Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του. Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε. Όσο καιρό είχε
αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ. Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης. Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας. Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες. Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας. Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν. Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα. Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.

Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος άκουσε όλα αυτά αναστέναξε μέσα του και ρώτησε τον μαύρο δαίμονα. Τι ανάγκη έχετε να μένετε ακόμη στο μοναστήρι αφού βλέπετε, όπως και ο ίδιος ομολογείς πως οι μοναχοί έχουν παραιτηθεί από τον πόλεμο; Τι άλλη δουλεία έμεινε ακόμα εδώ για σας; Και εκείνος ο παγκάκιστος, εξαναγκασμένος από την δύναμη του Θεού, αποκάλυψε το μυστικό του. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κανένας πια να μας πολεμήσει όπως παλιά, αφού η αγάπη έχει ψυχραθεί και έχετε προσκολληθεί σε επίγειες και κοσμικές υποθέσεις. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο μοναστήρι που μας ενοχλεί και μας ανησυχεί. Είναι αυτά τα κουρελόχαρτα τα βιβλία στον όλεθρο να πάνε!! Αυτά που έχετε στην βιβλιοθήκη σας. Ζούμε με τον φόβο και τον τρόμο μήπως κάποιος από τους νεωτέρους μονάχους τα πιάσει στα χέρια κι αρχίζει να τα διαβάζει. Μόλις αρχίσουν να διαβάζουν τα καταραμένα αυτά κουρελόχαρτα, μαθαίνουν την αρχαία ευλάβεια κι εχθρότητα σας εναντίον μας κι οι νεαροί αρχάριοι ξεσηκώνονται. Μαθαίνουν από αυτά πως οι παλιοί χριστιανοί, μοναχοί και λαϊκοί, συνήθιζαν να προσεύχονται αδιάλειπτα, να νηστεύουν, να εξετάζουν και να ξαγορεύονται τους λογισμούς, να αγρυπνούν και να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ` αυτόν τον κόσμο. Μετά, απλοϊκοί όπως είναι, αρχίζουν να θέτουν τις ανοησίες αυτές σε εφαρμογή. Ακόμη παίρνουν σοβαρά όλη την Αγία Γραφή. Μας βρίζουν και ωρύονται εναντίον μας σαν άγρια θηρία. Αρκεί να σου πω ότι ένας από αυτούς τους ανόητους θερμοκέφαλους είναι αρκετός για να μας διώξει όλους από εδώ.

Είναι τόσο ανηλεείς και ασυμβίβαστοι εναντίον μας, όσο και ο θανατωμένος αρχηγός σας (ο Σωτήρας). Επί τέλους, έχουμε τόση ειρήνη και ηρεμία μαζί σας. Αυτά τα αποκαλούμενα πνευματικά βιβλία σας όμως είναι μια διαρκεί πηγή εχθρότητα και ταραχής. Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη; Γιατί εσείς δεν διαβάζεται τα βιβλία μου; Δεν είναι και αυτά πνευματικά; Κι εγώ πνεύμα δεν είμαι; Κι εγώ εμπνέω ανθρώπους να γράφουν βιβλία. Δε φτάνει παρά να πέσει ένα απ` αυτά τα παλιόχαρτα, που τα λέτε περγαμηνές, στα χέρια ενός απλού κι ανόητου κι αρχίζει εκ νέου καινούργιος πόλεμος κι αναγκαζόμαστε να φεύγουμε κι να αρπάζουμε πάλι τα όπλα εναντίον σας. Ανήμπορος πια να κρατήσει σιωπή, ο φτωχός ηγούμενος τον ρώτησε.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο σας εναντίον των μοναχών στους καιρούς μας; Κι εκείνος απάντησε. Όλο το ενδιαφέρον μας σήμερα στρέφεται στο να κρατήσουμε τους μονάχους και τις μοναχές μακριά από τις πνευματικές ενασχολήσεις, ιδιαίτερα δε από την προσευχή και την μελέτη αυτών των καπνισμένων βιβλίων. Γιατί δε δαπανάτε περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των κήπων και των αμπελιών, στο ψάρεμα, στα σχολεία για τους νέους, στη φιλοξενία όλων αυτών των καλών ανθρώπων που έρχονται εδώ το καλοκαίρι για καθαρό αέρα και υγιεινό νερό; Οι μοναστές που ασχολούνται με τέτοια πράγματα πιάνονται στα δίχτυα μας όπως οι μύγες στον ιστό της αράχνης. Ως ότου όλα αυτά τα βιβλία καταστραφούν ή φθαρούν από το χρόνο, δε θα ειρηνέψουμε. Είναι σαν σαΐτες και βέλη για μας. Δεν είχε καλά καλά τελειώσει τα λόγια αυτά και σήμανε το σήμαντρο για την ακολουθία του όρθρου. Ο αρχηγός των δαιμόνων εξαφανίστηκε αμέσως σαν καπνός. Ο γέροντας ξεκίνησε για την εκκλησία με μεγάλο πόνο ψυχής, εξαιτίας των αποκαλύψεων αυτών και μπήκε στην εκκλησία. Όταν μαζεύτηκαν οι μοναχοί τους διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια όλα όσα είδε κι άκουσε κατά την διάρκεια της φοβερής Αυτής οπτασίας. Και μετά έδωσε εντολή να καταγραφούν όλα αυτά για να ωφεληθούν οι επιγενόμενοι. 

Ἐπίσης καί ἀπό τό ἀκόλουθο περιστατικό ἀποδεικνύεται πῶς οἱ δαίμονες φρίττουν στήν παρουσία καί μελέτη ἀπό τούς χριστιανούς τῶν Πατερικῶν κειμένων:
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ Παίσιος Βελιτσκόφσκυ είχε ένα μολδαβό μαθητή, το Γεώργιο, που με την σειρά του είχε και αυτός ένα μαθητή, Γεώργιο και αυτόν, που ήταν τυπογράφος στο Νιαμέτς στη Ρουμανία. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γεώργιος αυτός πήγε στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε σε ένα κελί στην περιοχή της Βίγλας, κοντά στη θέση που σήμερα βρίσκεται η ρουμανική σκήτη. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος. Αφού αποτάχθηκε τον κόσμο , έζησε σαν ερημίτης και απόκτησε πολλά χαρίσματα από τον Θεό. Ο γέροντας Γεώργιος είχε ένα μαθητή τον Αθανάσιο. Έζησαν μαζί οκτώ χρόνια. Ο Αθανάσιος μιλούσε γι τον στάρετς Παίσιος Βελιτσκόφσκυ με δέος και σεβασμό και διηγιόνταν τα ακόλουθα για να δείξει το ύψος των πνευματικών του αναβάσεων. «Είχα την εξαιρετική ευλογία να γνωρίσω τον τελευταίο επιζόντα μαθητή του γέροντα Παίσιου. Από το ακόλουθο περιστατικό που συνέβη σε αυτόν, που ήταν άνθρωπος πνευματικά έμπειρος, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλος άγιος ήταν ο Παίσιος. Κάποτε καθόταν στο καλύβι του και προσευχόταν. Ξαφνικά είδε (σαν σε έκσταση, όπως συνήθως αποκαλύπτεται σε τέτοιους ανθρώπους) πλήθος δαιμόνων να κυκλώνουν ένα είδος θυσιαστηρίου και σε λίγους άλλους δαίμονες να συνοδεύουν τον σατανά με δαιμονική επισημότητα. Ο σατανάς κάθισε πάνω στο θυσιαστήριο και δεχόταν τους δαίμονες ένας – ένας με τις αναφορές τους και απαντούσαν στις ερωτήσεις του. Εσύ που ήσουν; Ρώτησε ο σατανάς τον πρώτο δαίμονα. Ήμουν στο καλύβι ενός μοναχού, που ζει στην ησυχία έξω από το μοναστήρι, μα δεν μπορούσα να τον πλησιάσω, γιατί όσες φορές δοκίμασα εκείνος έπεφτε κατά γης φυσικά έκανε μετάνοιες και προσευχές και ήταν καλυμμένος ολόκληρος με μια φωτιά που με έκαιγε και για αυτό μου ήταν τελείως αδύνατο να φτάσω κοντά του. Ο σατανάς τότε διέταξε να τον δείρουν όπως και τους άλλους που δεν τα κατάφεραν στις δαιμονικές επιδιώξεις τους. Κι ήταν όλοι αυτοί 5-6 δαίμονες. Μετά ο σατανάς άρχισε να γρυλίζει και να λέει. Ω! πόσο με ενοχλούν αυτά τα παλιόχαρτα (εννοούσε τα πατερικά βιβλία μεταφράσεις του Παίσιου.) Θάρθει καιρός όμως που όλα θα υποταχθούν στην θέληση μου, και αυτά τα βιβλία θα εξαφανιστούν. Και η εποχή αυτή, πρόσθεσε ο γέρων Αθανάσιος ήρθε. Η περίφημη βιβλιοθήκη της μονής Νιαμέτς κατακάηκε και τα λίγα βιβλία για την νοερή προσευχή που γλίτωσαν από την καταστροφή έχουν μείνει στ` αζήτητα, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται γι` αυτά. Ο γέροντας Αθανάσιος συνέχισε. Πρέπει να διαβάζουμε διαρκώς ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ. Όλοι οι άγιοι πατέρες διάβαζαν πολύ, διάβαζαν ως ότου να λάβουν το χάρισμα της προσευχής. Τον Οκτώβριο του 1873 ο Αθανάσιος αρρώστησε και στις 23 του μηνός πέθανε και κηδεύτηκε στο κοινό κοιμητήριο.